Αλέξης Σταμάτης: «Έπινα μέχρι και στο διάδρομο πριν μπω για ψυχοθεραπεία-τον δούλευα τον ψυ­χοθεραπευτή»

Όταν πίνεις, νομίζεις ότι είσαι αθάνατος, είσαι σίγουρος ότι δεν σου κάνει κακό, ότι το ελέγχεις. Γι΄ αυτό λέμε ότι η λύση είναι πρώτα η αποδοχή και μετά οι ειδικοί. Ενοχές; Φυσικά.

Αλέξης Σταμάτης: όλο αυτό έχει μέσα του στοιχεία ενοχικά, ναρκισσιστικά, αυτο-υπονομευτικά. Ειδικά αν είσαι έξυπνος, ούτε το περιβάλλον σου μπορεί να το πάρει είδηση. Είναι μια τρελή παγίδα το ποτό. Ήμουν αναγκασμένος να παίζω διαρκώς έναν ρόλο…» είχε πει σε παλιότερη συνέντευξη. Ο γνωστός συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης μίλησε για τον εθισμό του στο ποτό και πως κατάφερε να το αντικρούσει.

Έκανες ψυχοθεραπεία ή ξύπνησες ένα πρωί και είπες μόνος σου «τέλος»;

Έπινα μέχρι και στο διάδρομο πριν μπω για ψυχοθεραπεία-τον δούλευα τον ψυ­χοθεραπευτή. Το έχουμε συζητήσει και μεταξύ μας γιατί είμαστε φίλοι πια. Ουσιαστι­κά, έγινε αυτό το «κλικ» που λέμε, εμφανίστη­κε μια δοξαστική στιγμή που έδεσαν τα πράγ­ματα. Τελείωσε από μόνο του.

Ποιο ήταν το περισσότερο που έπινες σε μία ημέρα;

Έπινα δυο μπουκάλια βότκα την ημέρα. Δεν ήμουν επαγγελματίας αλκο­ολικός, αλλά συναισθηματικός και μυθοπλα­στικός, ζούσα το ρόλο. με το βιβλίο μου «Μπαρ Φλωμπέρ», αποφάσισα να σταματήσω να πίνω, να αλλάξω τη ζωή μου και να κά­νω αυτό που πραγματικά με ενδιέφερε, το οποίο ήταν να γράφω.

Έβγαλες χρήματα από τη συγγραφή;

 Τότε ναι. Έτυχε το «Μπαρ Φλωμπέρ», που ήταν το δεύτερο μου βιβλίο, να κάνει πο­λύ μεγάλη επιτυχία και να μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες. Μάλιστα υπήρχε η σκέψη να γίνει διεθνής ταινία, κάτι για το όποιο ακόμη προσπαθούν κάποιοι άνθρωποι. Λόγω του βιβλίου, λοιπόν, ταξίδεψα σε όλο τον κόσμο, πήγα από το Σίδνεϊ στο Μόντρεαλ, σε πολλά φεστιβάλ λογοτεχνίας. Είπε στο Hello.