Λεωνίδας Κακούρης: «Όποιος ξεχνά την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να τη ξαναζήσει»

Ο Λεωνίδας Κακούρης με αφορμή τον ρόλο του Δημητράκη Μπαλτατζή, στην κινηματογραφική μεταφορά του έργου Σμύρνη μου Αγαπημένη, έδωσε την δική του εκδοχή για τον χαρακτήρα του. Τους φόβους του, τις αξίες του και την προσπάθειά του να βελτιώνεται διαρκώς.

Λεωνίδας Κακούρης: «Όποιος ξεχνά την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να τη ξαναζήσει».

Καταστροφή, έρεβος, αναγέννηση

Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες για το ταλέντο και την επιτυχία σας, αλλά πιο σωστό θα ήταν να μπούμε στα περιβόητα χωράφια του “Δούκα” στις Άγριες Μέλισσες και να “τσαλακωθούμε” μιλώντας για τα ελαττώματα και τις αδυναμίες σας. Κύριε Κακούρη ποιος είστε;

Είμαι συχνά αφηρημένος, λίγο αιθεροβάμων, άτακτος. Κάποιες φορές είμαι υπέρμετρα συναισθηματικός και πολλές φορές ξεφεύγω από τα όριά μου. Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι η εσωτερική φυλακή. Με την έννοια να μην μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου όταν πάει να κλειστεί στο κλουβί του. Δεν συγχωρώ την απανθρωπιά και την αχαριστία.

Τι σημαίνει ποιώ ήθος;

Σημαίνει διάγω την καλλιτεχνική μου πορεία προσπαθώντας να γίνω καλύτερος άνθρωπος συνάμα με το επάγγελμα του ηθοποιού που είναι μια ιερή δουλειά και νιώθω τυχερός και ευτυχισμένος που μπορώ και την κάνω. Η υποκριτική αποτελεί την καθημερινή μας διέξοδο από τα προβλήματα ή ακόμα και από τον σκοτεινό μας εαυτό. Τον οποίο ψάχνουμε με σκοπό να ανακαλύψουμε τον φωτεινό μας εαυτό και όλες αυτές τις πτυχές του που μπορεί να μη γνωρίζουμε αλλά με έναν τρόπο επεμβαίνουν και ορίζουν πολλές φορές τη ζωή μας.