Pierro’s: Η απίθανη ιστορία του θρυλικότερου μπαρ της Μυκόνου

ΤΟ ΣΗΜΑ ΚΑΤΑΤΕΘΕΝ ΣΤΗ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Έχει περάσει πλέον μισός αιώνας από τότε. Για την ακρίβεια 49 χρόνια. Ήταν το τέλος της άνοιξης του 1972, όταν ο Ιταλο-Αμερικάνος ζωγράφος Pierro Aversa.

Συνεταιρίστηκε με τον Ανδρέα Κουτσούκο κι άνοιξαν το Pierro’s στην πλατεία Αγίας Κυριακής, στο κέντρο της Χώρας της Μυκόνου, στα Ματογιάννια.

Ο Aversa υπήρξε εκτός από σημαντικός καλλιτέχνης και ένας από τους bon vivant της εποχής. Εραστής του ωραίου και της καλής ζωής, περνούσε τον καιρό του ταξιδεύοντας στην Ευρώπη όπου έκανε στάση στα κοσμικά σαλόνια της εποχής.

Ο Ανδρέας Κουτσούκος, από την άλλη, ένας φτωχός ντόπιος ψαράς, με μεγάλα όνειρα και πολλή όρεξη για δουλειά, ήταν μάλλον αυτό το κομμάτι που έλειπε από το παζλ του Pierro. Ο Μυκονιάτης νεαρός, ήταν μόλις 22 ετών τότε.

Το Pierro’s ξεκίνησε ως ένα before dinner μαγαζί. με μουσικές από το Μπρόντγουεϊ που τόσο πολύ αγαπούσε ο ζωγράφος.

Στην αρχή έκλεινε, στις 12-12.30 το βράδυ. Ήταν πολύ χαλαρά. Ο κόσμος πέρναγε για ένα ποτό πριν από το δείπνο, από φαγητό υπήρχαν λίγα πράγματα, κάποια μακαρονάδα, κάτι γρήγορο.

Ο Κουτσούκος ήταν παντρεμένος τότε με μια Αμερικανίδα, οπότε ξεκίνησε να περνάει τους χειμώνες του στη Νέα Υόρκη.

Είχε γίνει φίλος με πολλούς ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων. Εκεί μυήθηκε στην ντίσκο μουσική που τότε ήταν στο ξεκίνημά της. Ήθελε να φέρει αυτή την ατμόσφαιρα των club της Νέας Υόρκης στο μαγαζί του.

Ο Pierro απ’ την άλλη, ήθελε πιο Μπρόντγουεϊ καταστάσεις. Το 1973 αποφάσισε να αποσυρθεί, ήταν άλλωστε ζωγράφος, δεν ήταν τόσο της νύχτας. Κι έτσι ο Κουτσούκος, αγόρασε το μερίδιό του.

Τη διαφορά την έκανε η μουσική

Ακόμα και αν αποχώρησε ο κοσμικός και πολύ αγαπητός στη Μύκονο, ζωγράφος, το όνομά του παρέμεινε, και έγινε «μύθος» για το νησί. Το Pierro’s θα έγραφε ιστορία στο νησί των ανέμων για περισσότερα από 30 χρόνια.

Ο Ανδρέας Κουτσούκος δούλευε το καλοκαίρι το μαγαζί και περνούσε τους χειμώνες στη Νέα Υόρκη -δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι έκανε τρεις γάμους με Αμερικανίδες.

Τους μήνες που περνούσε στη Νέα Υόρκη, έψαχνε να βρει μουσικές που δεν υπήρχαν ακόμα στην Ελλάδα.

Είχε κάνει γνωριμίες με ανθρώπους της μουσικής βιομηχανίας και έτσι κατάφερνε να παίρνει δίσκους που δεν υπήρχαν καν στην Ευρώπη.

Πόσω δε μάλλον στην Ελλάδα. Στο Pierro’s οι θαμώνες άκουγαν πρώτοι κομμάτια που θα γίνονταν επιτυχίες τον επόμενο χειμώνα.

Το 1982, ο Κουτσούκος, άνοιξε κι ένα χειμωνιάτικο μαγαζί, στο Μανχάταν. Η φιλία του με τους ιδιοκτήτες του Studio 54, τον βοήθησε πολύκαι κάπως έτσι έζησε όλο το ξεκίνημα της ντίσκο.

Η δισκοθήκη στο Pierro’s ήταν πραγματικά πρωτοποριακή.

Εκτός από τον ιδιοκτήτη, κι οι dj’s «επιβαλλόταν» να είναι «προχωρημένοι. Παρακολουθούσαν το billboard και είχαν πάντα στο νου τους, για ό,τι τους έφερναν οι ταξιδευτές απέξω:

Τζαμάικα, Άμστερνταμ, Ρίο ντε Τζανέιρο. Εκείνα τα χρόνια δεν είχε ανοίξει η Ίμπιζα. Τότε, όταν μίλαγαν για μουσικές αιχμής, εννοούσαν ό,τι έπαιζαν το Studio 54 της Νέας Υόρκης, το Pierro’s στη Μύκονο και το Pallas στο Παρίσι.

Οι υπόλοιποι ακολουθούσαν. Το 1974, στην Αθήνα τα χορευτικά μαγαζιά έπαιζαν «Mammy Blue», «Sugar Sugar» και «Waterloo» και στο Pierro’s έπαιζαν «Pick up the pieces», «Be thankfull for what you got», «Pais Tropical».

Ορόσημο του Pierro’s υπήρξε και ο Dj Dimitri -ο οποίος δυστυχώς έφυγε από τη ζωή τον Μάρτιο του 2020.

Με ιδιαίτερα πρωτοποριακές μεθόδους και τεχνικές, ο Dimitri κέρδισε τον σεβασμό και την αναγνώριση πολλών σπουδαίων Dj οι οποίοι κατέφθαναν στο νησί για να τον ακούσουν.

Η «δικτάτωρ» Βαγγελιώ

Η Βαγγελιώ Συριανού είναι ένας από τους λόγους που το Pierro’s θα γίνει τόσο γρήγορα, τόσο μοναδικό.

Η «υπεύθυνη» του μαγαζιού, που για χρόνια θα «τρέχει» το μαγαζί, είτε ο Κουτσούκος είναι εκεί, είτε όχι, είναι η «ψυχή» κι η «καρδιά» του Pierro’s.

Από τις πρώτες δεδηλωμένες λεσβίες όλου του νησιού, ελέγχει κάθε φάτσα που προσπαθεί ή μπαίνει στο μαγαζί, και δίνει τον τόνο ανά πάσα στιγμή.

Αντιλαμβάνεται απόλυτα τον ρυθμό των ομοφυλόφιλων που κατακλύζουν το στέκι, και γίνεται το «αφεντικό» αλλά κι η «εκπρόσωπος» τους ταυτόχρονα. Για δεκαετίες, είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά πρόσωπα της Μυκόνου, και ταυτόσημο του Pierro’s.

Ένα βράδυ απ’ τα εκατοντάδες απίθανα, θα γινόταν μάρτυρας και πρωταγωνίστρια μιας απίστευτης περιπέτειας.

Ήταν μπροστά στον καυγά ενός ζευγαριού όταν ο άνδρας εκνευρίστηκε και πέταξε ένα αιχμηρό αντικείμενο στη σύντροφο του.

Η Βαγγελιώ έβαλε τη παλάμη της μπροστά για να την προστατέψει. Το αντικείμενο έκοψε βαθιά ένα δάχτυλο της. Χρειάστηκε να ταξιδέψει με έκτακτη πτήση για Αθήνα.

Στο ίδιο αεροπλάνο ήταν άλλοι δύο βαριά ασθενείς…Ο ένας από αυτούς βρισκόταν στα τελευταία του. Η Βαγγελιώ προσπάθησε να τον κρατήσει στη ζωή «Μείνε ζωντανός… Μείνε ζωντανός, μη φεύγεις…» Δυστυχώς δεν τα κατάφερε…

Ώσπου το αεροπλάνο να προσγειωθεί στην Αθήνα είχαν πεθάνει και οι δύο… Μετά από πολλά χρόνια, η Βαγγελιώ έφυγε για να ζήσει μόνιμα στον Καναδά.

Επέστρεψε πριν από λίγα χρόνια στο νησί. Κι όσοι την ήξεραν καλά, έλεγαν πως έδειχνε μετάνιωσε που επέστρεψε, βλέποντας το νησί στην σύγχρονη του κατάσταση.

Πάρτι γεμάτα πλούσιους και διάσημους

Τις δεκαετίες του 70 και του 80 όλοι οι επώνυμοι Αθηναίοι συχνάζουν στο Pierro’s. Από τον Μεταξά, τους Γουλανδρήδες, τον Καρέλα, τον Φιξ, όλοι ήταν εκεί.

Το ίδιο κι οι πιο γνωστοί σχεδιαστές μόδας. Από τον Gianfranco Ferrè, τον Jean Paul Gaultier τον Valentino, όλοι. Φυσικά, κι ο Billy Bo, ο Βασίλης Κουρκουμέλης, ο οποίος υπήρξε θαμώνας του Pierro’s και μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του νησιού.

Όσοι πήγαιναν στη Μύκονο περνούσαν πάντα από το Pierro’s. Πρωθυπουργοί, επιχειρηματίες, ηθοποιοί.

Κάθε εβδομάδα γινόταν πάρτι με διαφορετική θεματολογία και dress code. Τότε ο κόσμος διασκέδαζε ελεύθερος, χωρίς δημοσιογράφους και παπαράτσι.

Υπάρχει η ιστορία που είχε πάει η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ και καθόταν για ώρες έξω από το μαγαζί. Δεν την αναγνώρισε κανένας. Της είχε κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό.

Η Σοράγια πήγαινε κάθε βράδυ στο μαγαζί. Δεν ενοχλούσε κανείς κανέναν. Η Μύκονος ήταν ένα παρθένο νησί, πανέμορφο. Δεν είχε καμία σχέση με την τωρινή της μορφή.

Τα drag show και η προσωρινή αφαίρεση της άδειας

Το Pierro’s ήταν διάσημο ως gay bar. Ο ιδιοκτήτης του βέβαια πάντα δήλωνε πως η φιλοσοφία του ήταν η ελευθερία.

Έλεγε πως το Pierro’s δεν ήταν μπαρ για ομοφυλόφιλους, ήταν ελεύθερο για όλους τους ανθρώπους.

Τα drag show ξεκίνησαν στο Pierro’s το 1975. Παιδιά που δούλευαν στο Μπρόντγουεϊ και τους έφερνε στη Μύκονο ο Κουτσούκος.

Ωστόσο η Ελλάδα τη δεκαετία του ‘70 δεν ήταν τόσο δεκτική. Η ομοφυλοφιλία απαγορευόταν δια νόμου και ένα μικρό μαγαζί στα Ματογιάννια.

Πρόσφερε άφθονη ελευθερία και αμφισβήτηση, κάτι που ενοχλούσε το ηθικοπλαστικό πλαίσιο της εποχής.

Το 1978, του αφαίρεσαν την άδεια λειτουργίας για έναν μήνα, μέσα στον Αύγουστο, κατηγορώντας το μαγαζί για ομοφυλοφιλία. Όταν ξανάνοιξε, η Μάργκο έκανε ένα «ιστορικό», πάρτι.

Γι’ αυτό έφτασαν δύο τσάρτερ, ένα από την Αγγλία κι ένα από τον Καναδά, με πολύ πλούσιους και διάσημους gay που ήρθαν για να γιορτάσουν τη νίκη των δικαιωμάτων τους.

Τα drag show βέβαια συνέχισαν σε όλη τη ζωή του Pierro’s και κράτησαν μέχρι το τέλος.

Μια νύχτα σαν ταινία

Το «Pierro’s» ανοίγει πριν από τις δέκα το βράδυ. Μέχρι τις έντεκα παίζει τζαζάκια, ροκάκια και ακουστική μουσική, ο Dj δεν τους αφήνει να χορέψουν. Αν μερικοί σηκωθούν, αλλάζει τη μουσική να κατέβουν.

Είναι η ώρα των κοκτέιλ, τα παταράκια έξω γεμίζουν ασφυκτικά, επίσης το καφέ «Μαντώ» δίπλα, η μικρή πλατεία της Αγίας Κυριακής απέναντι και οι δρόμοι γύρω.

Μόλις πέφτει το πρώτο χορευτικό κομμάτι, το πλήθος απ’ έξω γεμίζει το μαγαζί.

Αργότερα, όταν αδειάζει ο δρόμος, οι gay στέκονται όρθιοι έξω απ’ την πόρτα και μπανίζουν αυτούς που μπαινοβγαίνουν, μέχρι αργά που κλείνει το μαγαζί.

Η αίθουσα, μικρή σε τετραγωνικά, μεγάλα δοκάρια στηρίζουν το ξύλινο ταβάνι, οι τοίχοι είναι σκεπασμένοι με ασημόχαρτο που αντανακλά τα φώτα.

Το μπαρ είναι στ’ αριστερά. Υπάρχει μια μεγάλη άσπρη καμάρα και πίσω της ένα μικρότερο, συνεχόμενο δωμάτιο.

Στο βάθος και δεξιά του είναι η κονσόλα του DJ. Αριστερά του, μια στενή καμάρα οδηγεί στις τουαλέτες, με καθρέφτες και νιπτήρες στον ένα τοίχο και δυο καμπίνες WC απέναντι.

Στην άκρη υπάρχει μια πόρτα που βγάζει στο στενό πίσω, πάντα αμπαρωμένη είσοδος/έξοδος μόνο για χρήση του προσωπικού.

Όσοι δουλεύουν στο μαγαζί την ανοιγοκλείνουν για να εξέλθουν οι φίλοι τους γιατί είναι δύσκολο να διασχίσεις το πλήθος από την είσοδο μέχρι τον DJ και αντίστροφα, χωρίς διάφοροι να σε χουφτώσουν όπου βρουν.

Το στερεοφωνικό σύστημα είναι πανίσχυρο, στον κλειστό χώρο τα μπάσα τινάζουν το στομάχι και τα πρίμα ξεσκίζουν τ’ αυτιά, παρά τον συνωστισμό.

Στο τσακίρ κέφι, η Margo παίρνει ρολό χαρτί τουαλέτας και το ξετυλίγει πάνω απ’ τα κεφάλια και τα κορμιά των θαμώνων σαν σερπαντίνα.

Το ναρκωτικό της μόδας ανάμεσα στους gay είναι τα poppers (νιτρικά άλατα).

Τα κουβαλάνε σε μπουκαλάκια ή αμπούλες που, αγκαλιασμένοι, ανοίγουν, εισπνέουν και πέφτουν με πάθος ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και μαζί στην πίστα.

Ενίοτε, όταν κάνουν κατάχρηση, το μαγαζί βρομάει σαν βόθρος μέχρις ότου οι ανεμιστήρες οροφής καθαρίσουν τον αέρα.

Κάθε νύχτα, ο κυρ-Γιώργος, οι διάσημοι Νεοϋορκέζοι drag queens Carlos και Jack και διάφοροι άλλοι τραβεστί κάνουν drag show επάνω στο μπαρ για μισή περίπου ώρα….

Ερωτισμός ξεχειλίζει από παντού. Υπάρχουν αρκετοί πελάτες-πελάτισσες που δεν είναι gay.

Πολλές όμορφες γυναίκες διαθέσιμες. Εδώ δεν χρειάζεται προσέγγιση, πρόλογος, ούτε εισαγωγή στο θέμα. Συνήθως, μόνο μια απλή ερώτηση είναι αρκετή: -«Do you like girls or boys?»

Το άδοξο τέλος

Οι ιστορίες κι οι νύχτες στο Pierro’s δεν χωράνε ούτε σε πέντε βιβλία. Στο «κλουβί με τις τρελές» συνυπάρχουν η Βερούσκα με την Άννα Βέλτσου, ο Δημήτρης Καρέλλας με τον Καζαμπλάνκα.

Ο Μπίλι Μπο με τον Μάριο Τάρτα, η Βαγγελιώ με τη Ματούλα, ο πρίγκιπας της Βαυαρίας με τον Τόμας Φριτς και τον Καρλίτο Βον Φίστενμπεργκ. Νύχτες με ίντριγκες και προδοσίες στον περίφημο ναό διασκέδασης.

Οπως κάθε μύθος, έτσι και το «Pierro’s» κουβαλάει τη δική του ιστορία, που συνοδεύεται από δόξα, φήμες, σκάνδαλα.

Την αλήθεια γνωρίζει μόνο ο ιδιοκτήτης του κλαμπ, ο οποίος αγωνίστηκε χρόνια να μη σβήσει το «Pierro’s» από τη Μύκονο.

Όπως συνέβη με την ιστορική Βεγγέρα του Τζόνι Ριντ – όπου σήμερα στεγάζεται το κοσμηματοπωλείο του Κώστα Καίσαρη.

Το σίγουρο είναι ότι το 1974 ο Ιταλοαμερικανός Πιέρο Αβέρσα απελάθηκε λόγω «έκλυτου βίου» από το νησί και μερικά χρόνια αργότερα «έφυγε» από τη ζωή, χτυπημένος από τη μάστιγα του αιώνα.

Οι απανταχού γκέι που τον θεωρούσαν ναό τους συνεχίζουν για χρόνια να το κατακλύζουν, αλλά η «υψηλή κοινωνία» των Ελλήνων.

Και ξένων παραθεριστών απέφευγε από ένα σημείο και πέρα να περάσει απέξω, αλλάζοντας στενό για να βρεθεί στο λιμάνι.

Λόγω των δευτεροκλασάτων γκέι που πλημμύριζαν το μαγαζί και μαζί την πλατεία της Αγίας Κυριακής.

Οι αρχές των 00ς δεν είναι ό,τι καλύτερο για το «Pierro’s» και τους ιδιοκτήτες του, τον Ανδρέα Κουτσούκο και τον γιο του Μανούσο.

Η αντίστροφη μέτρηση όσον αφορά στη φήμη τού άλλοτε θρύλου έχει αρχίσει.

Η ζωή του «Pierro’s» εξακολουθεί να είναι ένα πολύ κερδοφόρο non-stop πάρτι, λόγω της ιστορίας και της τοποθεσίας του.

Αλλά η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας το βάζει αρχικά σε μεγάλες περιπέτειες και λίγο αργότερα το οδηγεί σε λουκέτο.

Το φημισμένο μπαρ μεταφέρεται στον πάνω όροφο του οικήματος.

Και ο χώρος του «Pierro’s» λειτουργεί ως «Coffee Cat» με ελάχιστους θαμώνες, βιώνοντας την εποχή της παρακμής του.

Το καλοκαίρι του 2010 το ιστορικό μαγαζί ανακαινίζεται από τον γνωστό αρχιτέκτονα-σκηνογράφο Γιώργο Γαβαλά.

Ευελπιστώντας να ανοίξει τις πόρτες του το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος με τη νέα του ονομασία ως «Rock ’n’ Roll».

Πρόκειται για το μυκονιάτικο αδερφάκι του πετυχημένου bar-restaurant του Κολωνακίου με το σκληρό face control που κλείνει 23 χρόνια στην ιστορία της νυχτερινής Αθήνας.

Και το οποίο το περιοδικό «Newsweek» είχε συμπεριλάβει το 1996 στη λίστα με τα καλύτερα μπαρ του κόσμου. Αλλά τελικά τα πράγματα είχαν αλλάξει πολύ.

Και πριν καν περάσει πολύς καιρός, το Pierro’s θα κλείσει οριστικά. Αφήνοντας χιλιάδες θαμώνες και επισκέπτες γεμάτους αναμνήσεις.