Η Τζένη Καζάκου για την σύγκριση με την γιαγιά της, Τζένη Καρέζη – «Είχα θυμό»

Η νεαρή ηθοποιός μίλησε για την ομοιότητα με τη γιαγιά της, τον παππού της και τον πρόσφατο χωρισμό της

Η νεαρή ηθοποιός, η οποία φέτος συμμετέχει στην τηλεοπτική κωμωδία της χρονιάς, «Συμπέθεροι απ΄ τα Τίρανα».

Μίλησε για τη γιαγιά της, Τζένη Καρέζη, την απόφασή της να ασχοληθεί με την υποκριτική και τον ρόλο της στους «Συμπέθερους απ’ τα Τίρανα».

«Μου τηλεφώνησε ο βοηθός σκηνοθέτη και casting director της σειράς, Έλενα Δημητρακοπούλου, την οποία γνώριζα από τη σειρά, Κόκκινο Ποτάμι.

Κάναμε δύο δοκιμαστικά με τον Μιχάλη Ρέππα και τον Θανάση Παπαθανασίου και αμέσως διαπιστώσαμε ότι υπάρχει τρομερή χημεία.

Όταν έμαθα ότι πήρα τον ρόλο, ήταν για μένα ένα σοκ. Στη σχολή πάντα έπαιρνα δραματικούς ρόλους. Μαθαίνω πολλά πράγματα γιατί ως τώρα δεν είχα καμιά σχέση με την κωμωδία.

Ο Μιχάλης και ο Θανάσης μου μαθαίνουν μια διαφορετική μορφή υποκριτικής. Είχα μεγάλο άγχος γιατί δεν πιστεύω ότι είμαι κωμική, ούτε ότι έχω χιούμορ».

«Είχα θυμό»

Όσον αφορά τη γιαγιά της Τζένη Καρέζη και την ομοιότητα τους τόνισε: «Αυτή η σύγκριση με τη γιαγιά μου γίνεται εδώ και πολλά χρόνια, από την εποχή που βγαίναμε έξω με τους γονείς μου.

Με κοιτούσαν από πάνω μέχρι κάτω και έλεγαν: Αχ, πόσο της μοιάζεις. Μετά στην εφηβεία δημοσιεύονταν άρθρα του στυλ “Βρείτε τις διαφορές”.

Είχα θυμό και απορία γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό. Τώρα που περνούν τα χρόνια βλέπω την απώλεια της γιαγιάς μου».

Για τον παππού της Κώστα Καζάκο δήλωσε: «Στις εισαγωγικές εξετάσεις είχα τρομερό άγχος που θα ήταν ο παππούς μου εκεί.

Πιο πολύ άγχος άγχος είχα που θα ήταν εκεί, παρά για το αν περνούσα στη σχολή. Μάλιστα ο παππούς μου είχε πει στους γονείς μου.

Χωρίς εγώ να το γνωρίζω ότι “αν δεν δω κάτι στη Τζένη δεν πρόκειται να την βάλω σε αυτή τη διαδικασία γιατί θα ταλαιπωρηθεί πολύ το παιδί”.

Αμηχανία

«Πήγαν όλα καλά και πέρασα. Όταν τον είχα καθηγητή στο πρώτο έτος υπήρχε αμηχανία γιατί δεν ήξερα πώς να του απευθύνομαι.

Αν του μιλούσα στον πληθυντικό θα ήταν αστείο για μας του δύο, επειδή ήταν παππούς μου. Αν του μιλούσα στον ενικό θα ένιωθαν άσχημα όλα τα άλλα παιδιά. Εκείνος το διαχειρίστηκε πολύ καλά χωρίς εύνοιες και διακρίσεις».