Νίκος Γαλανός: «Τα χαστούκια που έφαγα από τον Νίκο Κούρκουλο με άφησαν εκτός γυρισμάτων»

«Ήμουν σπάταλος. Δεν ήμουν ούτε υπερ της αποταμίευσης ούτε του να τοποθετήσω τα χρήματα. Τα ξόδευα όλα. Ήθελα να περνάω καλά. Δεν έχω μετανιώσει. Δεν με ενδιέφερε ποτέ να πάρω σπίτι. Τα πρώτα χρήματα που πήρα αγόρασα αυτοκίνητο. Μου άρεσαν τα αυτοκίνητα» είπε. Μάλιστα έτρεχε και σε ράλι.

Ο Φίνος με έβαλε να αλλάξω το επώνυμό μου που ήταν Σουπιωνάς.Όταν είδε την πρώτη μου ταινία, τη «Λεωφόρο του μίσους» με κάλεσε και μου είπε ότι έχει έτοιμο συμβόλαιο αλλά έπρεπε να αλλάξω επίθετο και έτσι αυτό υπήρχε στο σόι της μητέρας μου» διηγήθηκε.

Τα χαστούκια που έφαγε σε αυτήν από τον Νίκο Κούρκουλο του κόστισαν μερικές μέρες γυρισμάτων. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Νίκος Τζίμας εξήγησε ότι οι σκηνές έπρεπε να είναι αληθινές και υπήρχε ο φόβος ατυχημάτων.

«Συνειδητοποίησα ότι πρώτον ήμουν ηλίθιος που ξόδευα έτσι τα λεφτά μου. Το δεύτερο είναι ότι χρωστούσα λεφτά και θα έπρεπε να πουλήσω το αυτοκίνητό μου για να τα δώσω. Και μία φορά, στην απογευματινή παράσταση, ξαφνικά με πήρε ο ύπνος και παραλίγο να πέσω κάτω έτσι όπως ήμουν όρθιος. Και είπα, «σοβαρέψου τώρα, δεν μπορεί να συνεχίσεις έτσι» και το έκοψα.

Παράλληλα, εκτός από το θέατρο και τον κινηματογράφο, μου άρεσαν αναζητήσεις πιο πνευματικές. Πιστεύω ότι δεν είμαστε μόνο σάρκα. Είμαστε και κάτι άλλο. Πέρασα από πάρα πολλά. Ίσως αυτό με βοήθησε να συνειδητοποιήσω τα του εαυτού μου και να κρατάω ισορροπίες. 55 χρόνια που είμαι στον χώρο με κρατάνε υγιή στην καρδιά και στο μυαλό. Όταν είναι να γίνει κάτι θα γίνει όχι απαραίτητα όταν το θέλεις εσύ. ».

Η Αλίκη και η Τζένη

«Υπήρχαν δύο σημεία αναφοράς. Το ένα ήταν από τη μια ήθελα να κλαίω και η άλλη στιγμή ήταν που προσπαθούσα με λογική να συγκρατήσω το συναίσθημα. Συγκινήθηκα που τις είδα. Έχουν περάσει τόσα χρόνια, αλλά είναι μια ζωή. Και είναι μια πέτρα, ένας βράχος, ένας δρόμος μέσα στη ζωή μου. Δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο. Είναι όπως όταν κάποιος χάνει έναν δικό του άνθρωπο, άλλος χτυπιέται, εκδηλώνεται, κλαίει, φωνάζει, ουρλιάζει, σκίζει τα ρούχα του. Άλλος πονάει μέσα του και δεν το εκδηλώνει είτε γιατί δεν μπορεί είτε γιατί είναι αυτός ο χαρακτήρας του. Διαπίστωσα τώρα ότι μέσα στην πορεία μου, των 55 χρόνων ζωής στο θέατρο, ήταν δύο γυναίκες που και με αγάπησαν και τις αγάπησα».

Η Έλενα Κατρίτση του έκανε μια ιδιαίτερη ερώτηση: «Βρήκες ανθρώπους να μοιραστείς τα όνειρά σου ή τα όνειρά σου ήταν μια προσωπική υπόθεση;»

«Ήμουν μισιακός και στα δύο, δεν τα ολοκλήρωνα, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, δεν τα έδινα όλα. Ήταν μια συντήρηση εσωτερική, απότοκη ίσως των παιδικών χρόνων, που δεν με άφηνε να το εκδηλώσω. Εκεί έχω μετανιώσει. Όταν ζεις με ανθρώπους είναι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει στη φύση μας να μπορείς να πεις “ναι, σ’ αγαπώ”. Και γιατί εσύ γεμίζεις και το εκδηλώνεις αλλά και γιατί ο άλλος περνάει μέσα του και να γεμίζει εκείνη τη στιγμή. Είναι ό,τι καλύτερο έχουμε οι άνθρωποι».