Κουρής-Τοπαλίδου:Στα δικαστήρια για το διαζύγιο
Κόντρα στα δημοσιεύματα που ήθελαν να βάζουν στην σχέση τους νέα θεμέλια και να “παγώνουν” το διαζύγιο, εμείς μαθαίνουμε δυστυχώς ακριβώς το αντίθετο για τον ηθοποιό Νίκο Κουρή και την […]
19 Απριλίου 2019 01:00
Η Notre-Dame υπήρξε ένα απ’ τα επτά θαύματα του κόσμου. Ήταν -μάλλον- ο πιο ιστορικός ναός της Ευρώπης. Χρειάστηκε δύο αιώνες για να ολοκληρωθεί. Μεσουρανούσε άλλους οκτώ. Υπήρξε το σύμβολο της Γαλλίας ολόκληρης. Σήμαινε πάρα πολλά ακόμα. Όμως, στο τέλος της ημέρας, δεν μιλάμε για έμβιο. Καμία διαφωνία -αλίμονο- για ένα μυθικό αρχιτεκτόνημα με έργα τέχνης και βιτρό που δεν επαναλαμβάνονται.
Ωστόσο, το πρωτεύον -και δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε- είναι ο άνθρωπος. Και ευτυχώς, σε όλη αυτή την τραγωδία (ζήσαμε την επιτομή της, έστω και από μακριά), απώλειες ζωών δεν είχαμε.
Στο διά ταύτα και μεταβαίνω κατευθείαν στον 47χρονο φιλόσοφο, ακαδημαϊκό, νοβελίστα Ollivier Pourriol, που πόσταρε στο twiiter ό,τι πιο σωστό, to the point. Χωρίς μελοδραματισμούς.
Victor Hugo remercie tous les genereux donateurs prets a sauver Notre-Dame de Paris et leur propose de faire la meme chose avec “Les Miserables”.
Mεταφράζω: Ο Βίκτωρ Ουγκό ευχαριστεί όλους τους γενναιόδωρους δωρητές, που είναι έτοιμοι να σώσουν την Παναγία των Παρισίων και τους προτείνει να κάνουν το ίδιο με “Τους Άθλιους”.
Η φτώχεια είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του πλανήτη -μετά την καταστροφή του ίδιου του πλανήτη απ’ τον άνθρωπο, το μόνο είδος που και πληρώνει για να βρίσκεται στη Γη και αφήνει πίσω του σκουπίδια. Αν όλα αυτά τα προσφερόμενα εκατομμύρια απ’ τους οίκους των Louis Vuitton, Gucci και τους άλλους ευεργέτες δίνονταν ΚΑΙ -τονίζω το ΚΑΙ, δεν είπε κανείς να μη δοθούν για να ξαναχτιστεί η Notre-Dame- για να εξαλειφθεί η ανέχεια, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στη Γη. Πόσο πιο πολιτισμένα και ανθρώπινα.
Δυστυχώς, όμως, αυτές οι αθώες ψυχούλες, τα παιδάκια του Τρίτου Κόσμου, τα πολύ κακότυχα, που σβήνουν εν ριπή οφθαλμού από μια κοινή γρίπη π.χ., έρχονται πάντα σε δεύτερη μοίρα. Όπως βεβαίως και οι χιλιάδες άστεγοι, οι “Άθλιοι”, φαινόμενο που πλήττει και τη Γαλλία. Και αυτό που απομένει είναι ένα ερώτημα που διαιωνίζεται: ΓΙΑΤΙ;
O Olivier Pourriol, κατά βάση συγγραφέας, διάσημος για το αντικομφορμιστικό και ανθρωπιστικό του ταμπεραμέντο, γεννημένος στη Λιόν, έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, επί μακρόν με τη Ciné Philo au MK2 Bibliothèque, τη Philharmonie de Paris και το Studio Philo sur OCS. Είναι, δε, απ’ τους αγαπημένους της γαλλικής νεολαίας, γεγονός που μας χαροποιεί ιδιαίτερα.
Τα παραπάνω λόγια τού συγγραφέα/ακαδημαϊκού εκφράζουν “ηχηρή” μερίδα των Γάλλων, ακριβώς διότι οι ίδιοι άνθρωποι-δωρητές έχουν τα απαραίτητα κονδύλια ΚΑΙ για να δοθούν σε αναξιοπαθούντες. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ’ ό,τι η πλειονότητα θεωρεί – τελικά.
Ντονατέλλα Αδάμου