Χρήστος Κιούσης: «Αηδιάζουμε μπροστά στο βόθρο των πράξεων του»

Ο Χρήστος Κιούσης με νέα ανακοίνωσή του καταδικάζει τις πράξεις του πρώην συνεργάτη του Στάθη Παναγιωτόπουλου με ένα κείμενο καταπέλτη

“Μπορεί να έρθει και αυτή η στιγμή. Όταν μαθαίνεις, ότι ο επί 13 χρόνια συνεργάτης

σου έχει προβεί σε πράξεις εγκληματικές, αποτρόπαιες,

σιχαμερές εις βάρος ενός προσώπου που δεν τον έβλαψε σε τίποτα και πουθενά. Από τη στιγμή που το μαθαίνεις και μετά,

δεν υπάρχουν τακτικές, διαχείριση κρίσης, damage control ή όπως αλλιώς το λένε, υπάρχει μόνο ένας δρόμος.

Σηκώνεις το τηλέφωνο από την πρώτη στιγμή και απευθύνεις την ερώτηση: « Τι είναι αυτά που διαβάζω ρε; Τι έχεις κάνει;»

Και ναι όπως αποδεικνύει η δική του δημόσια δήλωση, τα έχει κάνει. Δεν λέγεται

revenge porn, δεν εκδικήθηκε κανένας πρώην εραστής την γυναίκα με την οποία σύναψε σχέση, ανάρτησε,

ενώ ήταν ακόμα σε σχέση, video και φωτογραφίες σε site με πορνογραφικό περιεχόμενο χωρίς τη συναίνεσή της.

Δεν ξέρω με ποια αγγλική ή ελληνική ορολογία να αντικαταστήσω το revenge

porn, ας απασχολήσει ψυχιατρικούς και νομικούς κύκλους αυτό.

Από την πρώτη μέρα, από την πρώτη στιγμή ο θύτης έπαψε να είναι για μας ακόμα και

αυτό που απολύτως περιχαρακωμένα ήταν ως τότε, ένας επαγγελματικός συνεργάτης.

Δεν υπήρχε ούτε άλλος δρόμος, ούτε διαφορετική σκέψη για μια στιγμή.

Ο άνθρωπος αυτός πρόδωσε μια συνεργασία με τον πατέρα μιας κόρης κι ενός γιου,

με τον πατέρα ενός γιου και τον πατέρα δυο κοριτσιών κι ενός αγοριού.

Από τη στιγμή που μάθαμε την είδηση, είμαστε μόνο αυτό. Για αυτό δεν γίνεται να είμαστε και να συνεχίσουμε προς το παρόν ως οτιδήποτε άλλο.

Τα θύματα όμως δεν είμαστε εμείς. Το θύμα είναι ένα, βασανίστηκε και βασανίζεται

άδικα και όλο αυτό πρέπει να πάρει ένα

τέλος. Και θα πάρει. Όχι τέλος ως είδηση, τέλος ως βασανιστήριο. Ψυχικό και πνευματικό. Αυτή η εξόντωση τελειώνει εδώ.”

Ξέρετε πολλές φορές οι άνθρωποι που αδικούνται κατάφωρα, φτάνουν να συντρίβονται σε ένα τείχος.

Φτιαγμένο με υλικά όπως η σωματική κούραση, η ψυχική εξάντληση, η οικονομική

αδυναμία, η μη ηθική υποστήριξη, υψώνεται μπροστά τους ένα τείχος που γράφει

«δεν αντέχω άλλο», «δεν θα βρω το δίκιο μου ποτέ.» Δεν είναι μια τέτοια περίπτωση, γιατί δεν θα επιτρέψουμε εμείς να είναι.”