4 Ιανουαρίου 2022 09:50
Σπύρος Χατζηαγγελάκης: «Έτσι οδηγήθηκα στο Α.Τ όπου και πέρασα την πιο ιδιαίτερη πρωτοχρονιά της ζωής μου.
«Επέλεξα μέσα από εδώ και μόνο, το προσωπικό μου προφίλ να σας πω δύο λόγια για την ιστορία που ακούσατε. Μια αθώας φάρσα παρέα με τον υπόλοιπο θίασο της παράστασης που συμμετέχω προς τους υπόλοιπους εργαζόμενους του ίδιου θεάτρου. Μια πλάκα μεταξύ συνεργατών, που εξελίχθηκε σε τραγελαφικό γεγονός.
40 λεπτά πριν την παράστασή μας, την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, όλοι μας μέσα σε αυτό που λέμε γιορτινό και ανάλαφρο κλίμα, εγώ και οι υπόλοιπο ηθοποιοί βρισκόμασταν στη σκηνή. Μεταξύ άλλων αστείων έπεσε μία ιδέα σαν δεκαπεντάχρονα να κάνουμε μία πλάκα στα παιδιά που ήταν στην υποδοχή. Στον πρώτο όροφο και συγκεκριμένα στο ταμείο.
Έτσι πήρα την πρωτοβουλία να εκτελέσω με τον πιο γραφικό/γλαφυρό τρόπο το περίφημο τηλεφώνημα για βόμβα. Έκανα λοιπόν ως όφειλα την φωνή του μπαμπούλα και είπα πολλές φορές τη λέξη βόμβα, καθώς γελούσαμε. Το τηλέφωνο έκλεισε και περιμέναμε να κατέβουν κάτω τα παιδιά, καθώς ήταν σίγουρο για μας ότι με είχαν καταλάβει.
Αντί για τα παιδιά, σε είκοσι λεπτά, εμφανίστηκε έξω από το θέατρο μια μεγάλη ομάδα αστυνομικών δυνάμεων. Εκείνη την στιγμή ήταν που ενημερωθήκαμε και εμείς από τον υπεύθυνο του θεάτρου ότι κινδυνεύουμε και πρέπει να αποχωρήσουμε γιατί υπάρχει βόμβα στο θέατρο.
Να αναλάβω την ευθύνη με στόχο να λήξει το σήμα και να μην υπάρξει περαιτέρω κινητοποίηση και ταλαιπωρία.
Μαζί με έτρεξε και όλος ο θίασος, αδυνατώντας να κατανοήσουμε τη διάσταση που πήρε η βλακώδης φάρσα βλέποντας αυτήν την εικόνα. Ενώ προφανώς καθησυχάστηκαν αμέσως όλες οι πλευρές. Και κατάλαβε η αστυνομία ότι πρόκειται για εσωτερική φάρσα. Προθυμοποιήθηκα να ακολουθήσω όλες τις προβλεπόμενες ενέργειες με σκοπό να μην επιβαρυνθεί κανένας άλλο. Έτσι οδηγήθηκα στο Α.Τ όπου και πέρασα την πιο ιδιαίτερη πρωτοχρονιά της ζωής μου καθώς έμεινα εκεί όλο το βράδυ.
Αντιλαμβανόμενος το παράλογο του πράγματος και ταυτόχρονα την ταλαιπωρία που υπέστησαν εξαιτίας μου οι αστυνομικές αυτές δυνάμεις. Θεώρησα χρέος μου να τους προσκαλέσω στην παράσταση, όπως και έκανα. Και μιας και μιλάμε για ταλαιπρωία θα ήθελα να ζητήσω μια τεράστια συγνώμη και από την παραγωγή του θεάτρου και τους θεατές μας κυρίως για αυτούς που είχαν προλάβει να προσέλθουν. Που μας τιμούν με την παρουσία τους αυτούς τους πολύ δύσκολους καιρούς για όλους τους καλλιτέχνες και τα θέατρα.
Κλείνοντας, νομίζω όφειλα να δώσω εξηγήσεις, εφόσον έστω και για τρεις μέρες μετά απασχόλησε η ιστορία αυτή ως θέμα. Μπορείτε να κρίνετε όπως θέλετε αυτήν την αποτυχημένη εφηβική φάρσα αλλά παρακαλώ ας μην πιάνει μία θέση στην επικαιρότητα ανάμεσα σε τόσο πραγματικά σοβαρές ειδήσεις. Ούτε να κλέβει το χώρο της επικαιρότητα που αναλογεί στον κλάδο μου που παλεύει να ισορροπήσει σε ένα τεντωμένο σκοινί για τρίτη συνεχόμενη χρονιά»
