Bικτώρια Καρύδα για Γιάννη Μακρή: “Αν ήμουν μαζί του, μπορεί να είχε σωθεί”

Πριν από μισό χρόνο, ο άντρας της Βικτώριας Καρύδα, επιχειρηματίας Γιάννης Μακρής, δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι τους στο Πανόραμα της Βούλας. Το σοκ τεράστιο για το μοντέλο που εκείνη την ώρα ήταν στο σόου του οίκου Kathy Heyndels. Ζει πολύ δύσκολα πια, χωρίς εκείνον, με την αγάπη στη μνήμη του και ταγμένη στα δύο παιδάκια της.  Ντυμένη στα μαύρα, με τα μάτια της να τρέχουν δάκρυα και τη φωνή της να πνίγεται από τους λυγμούς, η Βικτώρια Καρύδα ξεσπά: “Αν δεν πήγαινα σε αυτό το σόου εκείνο το βράδυ και αν ήμουν μαζί του, μπορεί να είχε σωθεί”.

Η πλήρης εξιχνίαση της δολοφονίας του Γιάννη Μακρή αποτελεί πρώτη προτεραιότητα για το Ανθρωποκτονιών. Η σύντροφός του είναι ο άνθρωπος που τον ήξερε όσο λίγοι. “Ποτέ δεν μου είχε πει ότι φοβάται. Ποτέ δεν μου έδωσε περιθώριο να σκεφτώ κάτι τέτοιο. Αν ήξερε ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα, εκείνος, όπως κάθε λογικός άνθρωπος, θα έπαιρνε προστασία. Κυκλοφορούσε με βεσπάκι, γιατί δεν του άρεσε να είναι στην κίνηση και δεν είχε κάποιον για προστασία. Δεν φορούσε ούτε κράνος. Ήθελε να αισθάνεται ελεύθερος και έπαιρνε και τα παιδάκια πάνω στο βεσπάκι, κάτι το οποίο δεν μου άρεσε καθόλου και τον μάλωνα. Δεν φοβόταν κάτι”.

Απαντά στις φήμες

“Έβγαζαν άσχημα πράγματα χωρίς να γνωρίζουν τον άνθρωπο, κάτι που θεωρώ ότι δεν είναι σωστό. Για μένα αλλά και για τους περισσότερους που τον γνώρισαν στην Ελλάδα ο Γιάννης ήταν ο καλύτερος άνθρωπος. Κανένας δεν θα πει ούτε μια κακιά λέξη.”, αναφέρει στη συνέντευξή της στο Πρώτο Θέμα.

Είναι αυτό που δεν περίμενα ποτέ. Και πιστεύω ότι ούτε ο Γιάννης το περίμενε. Γιατί έχουμε μια οικογένεια. Δεν πρέπει να προστατεύουμε την οικογένεια; Και αυτό είναι που με τρώει μέσα μου: Ποιος και γιατί… Δεν υπήρχε κάτι που να μας κάνει να φοβόμαστε. Ήμασταν χαρούμενοι, πηγαίναμε ταξίδια με τα παιδιά μας, βγαίναμε στο κέντρο της Γλυφάδας στις κούνιες και στον παιδότοπο. Ο άνδρας μου δούλευε και επέστρεφε στις 3 το μεσημέρι από τη δουλειά του.

Πρόσθεσε, δε, βουρκωμένη ακόμα μια φορά: «Ο Γιάννης ήταν το καλύτερο παιδί. Ο καλύτερος άνθρωπος και όχι μόνο μέσα στην οικογένεια, αλλά και με τους φίλους του, ακόμη και με αγνώστους. Βοηθούσε τους ανθρώπους και, αν είχε πρόβλημα κάποιος, έτρεχε να του συμπαρασταθεί. Σε μένα – από το μεγαλύτερο μέχρι το μικρότερο πρόβλημα – έλεγε πάντα «Αχ αγαπούλα μου, δεν πειράζει».”