Μιχάλης Οικονόμου: «Δεν μπορούμε να ελέγξουμε πώς και πόσο θα αλλάξει η κοινωνία»

Ο Μιχάλης Οικονόμου ήταν καλεσμένος στην εκπομπή DOT και μίλησε για την επιτυχία του στη σειρά Τα Καλύτερά Μας Χρόνια, αλλά κυρίως για τα δικαιώματα των ομόφυλων οικογενειών όπως είναι η δική του.

Μιχάλης Οικονόμου: «Δεν μπορούμε να ελέγξουμε πώς και πόσο θα αλλάξει η κοινωνία».

«Οπότε υπάρχει κάτι καταπιεστικό στην κοινωνία, ο άνθρωπος θέλει να ζήσει πραγματικά, να διασκεδάσει πραγματικά. Είναι η αντίδραση. Είμαι αισιόδοξος, αλλά μιζεριάζω κιόλας. Είμαι σκληρός με τον εαυτό μου, αλλά μεγαλώνοντας προσπαθώ να συμπονώ τον εαυτό μου και τους άλλους. Μου χαλάει τη διάθεση η πόλωση για μικροπράγματα και ειδικά στα social media.

Είμαι ενεργός, αλλά πολλές φορές έχω σκεφτεί να διαγράψω κάποιον λογαριασμό, αλλά είμαι αρκετά εθισμένος. Έχω πέσει θύμα του ακραίου θυμού και απαντάω κι εγώ έτσι. Την επόμενη μέρα λέω ‘τι κάθεσαι κι ασχολείσαι’. Το Facebook είναι σαν ένα τεράστιο καφενείο. Παρόλα αυτά ο ψηφιακός χώρος είναι και ένας δημοκρατικός χώρος που έχει ξεμπροστιάσει καταστάσεις που θα καλύπτονταν πολιτικά ή κοινωνικά».

«Ό,τι ανησυχεί κάθε γονιό. Αυτό με τον Άλκη στη Θεσσαλονίκη. Έχει βγει αυτό με τις συμμορίες τώρα, ενώ παλιά μας έλεγαν πρόσεχε μη σου ρίξουν κάτι στο ποτό. Το παιδί μου μπορεί να να γίνει στόχος εύκολα επειδή είμαστε μια ομόφυλη οικογένεια. Είμαστε σε μια εποχή με γενικότερη αφύπνιση σε όλα τα επίπεδα. Η δύναμη του καθενός μας είναι να μοιραστούμε την ιστορία μας. Ένα παιδί χρειάζεται σεβασμό, αγάπη και κάποια όρια. Αυτά μπορεί να τα πάρει από ομόφυλους γονείς. Μάλιστα αν υπάρχει ο κίνδυνος ένα παιδί να μεγαλώσει σε ένα ίδρυμα, τότε ακόμα πιο πολύ».

Οι γονείς του είναι η γιαγιά κι ο παππούς του παιδιού του

«Είναι ανοιχτοί, αλλά στα 35 μου τους μίλησα. Τότε βρήκα τη δύναμη. Στην ηλικία των 30-40 ετών, κάθε άνθρωπος βιώνει μια δυσκολία στη ζωή του που τον κάνει να επιλέξει ή το σκοτάδι, ή το φως. Κάποιοι άνθρωποι αλλάζουμε μέσα από «πάτους» που πιάνουμε. Σε αυτή τη στιγμή βρήκα τη δύναμη να μιλήσω. Πήρα αποδοχή αλλά μέχρι να κάνω μια σχέση και να μείνουμε μαζί και να έρθει το παιδί, οι γονείς μου το βίωναν σκαλί σκαλί. Το να πεις κάποιον ομοφοβικό και να κλείσει το ζήτημα είναι άδικο. Μπορεί σιγά σιγά να αλλάξει. Τώρα είναι η γιαγιά κι ο παππούς του παιδιού μου».

«Αυτό που έχουμε πει είναι ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε πώς και πόσο θα αλλάξει η κοινωνία. Δεν μπορεί κανείς να ξοδεύεται έτσι. Πρέπει να κάνεις το παιδί δυνατό και ανεξάρτητο και να πιστεύει για τον εαυτό του και όχι αυτό που του λένε. Οι ομόφυλες οικογένειες δεν ήρθαν από άλλον πλανήτη, έχουμε τις ίδιες ανησυχίες με όλους».