Τάκης Ζαχαράτος: «Έφυγα από την πόλη μου και βρέθηκα ξαφνικά στου λύκου το στόμα…»

Ο Τάκης Ζαχαράτος έδωσε συνέντευξη και μίλησε για τη δυσκολότερη φάση της ζωής του, τον πόλεμο στην Ουκρανία αλλά και αν θα σατίριζε τον Πούτιν.

Τάκης Ζαχαράτος: «Έφυγα από την πόλη μου και βρέθηκα ξαφνικά στου λύκου το στόμα…»

Ποια θα χαρακτήριζες ως τη δυσκολότερη φάση της ζωής σου;

Έχω περάσει πολλές. Θεωρώ πως αυτό που φοβάται ο άνθρωπος περισσότερο είναι οι αλλαγές. Έφυγα από την πόλη μου και βρέθηκα ξαφνικά στου λύκου το στόμα, στην Αθήνα, χωρίς να ξέρω τίποτα και κανέναν.

Αλλά και στα μεγάλα μου αδιέξοδα, όταν ήμουν εγκλωβισμένος μέσα στα σκοτεινά τούνελ και δεν έβλεπα πουθενά φως, έπρεπε ο ίδιος να ανακαλύψω το φως από μέσα μου για να φωτίσω, για να βρω την άκρη σαν τον Οδυσσέα στη δική μου οδύσσεια.

Δύσκολα είναι και όταν κάνεις μεγάλη επιτυχία και σε προδίδουν οι καλύτεροί σου φίλοι ή όταν χάνεις τους γονείς σου.

Η ζωή έχει και τα δύσκολα, τα μεγάλα μαθήματα, τα πανεπιστήμια, όπως τα λέω, όπου δίνεις εξετάσεις. Θέλει κουράγιο και δύναμη για να παραμείνεις στο κέντρο σου.

Πώς νιώθεις με τον πόλεμο στην Ουκρανία;

Είναι απαράδεκτο το 2022 να συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Είναι αδιανόητο και τραγικό άνθρωποι να ξεριζώνονται από τις πατρίδες τους με το «έτσι θέλω».

Άνθρωποι που μέσα σε μία σακούλα χωρούν όλη τους τη ζωή με προορισμό το άγνωστο. Μακάρι να τελειώσει το συντομότερο.

Είναι τραγικό να συνειδητοποιείς ότι όλος ο πλανήτης αυτή τη στιγμή κινδυνεύει από το πάτημα ενός κουμπιού κι από ένα μυαλό που αγνοεί τις συνέπειες όσων κάνει.

Θα σατίριζες τον Πούτιν;

Αυτή την κρίσιμη στιγμή που η Ουκρανία είναι βαμμένη στο αίμα δεν χωράει καν η σκέψη για σάτιρα. Μόνο προσευχή.

Ποιο στιγμιότυπο σε συγκλόνισε;

Πάρα πολλά. Από τα καραβάνια προσφύγων μέχρι τα ακρωτηριασμένα παιδικά κορμάκια. Η Μαριούπολη είναι πλέον μια πόλη φάντασμα.

Αλλά και ο βομβαρδισμός αυτής της εννιαώροφης πολυκατοικίας. Ο θάνατος της εγκύου μητέρας μαζί με το μωράκι της. Απορώ τι έφταιξαν και εκρήγνυμαι. Έλεος!

Ποιο είναι το επιμύθιο της εποχής;

Νομίζω πιο πολύ από ποτέ αυτό που ζητάει η εποχή είναι η ομαδικότητα. Θέλει ειρήνη, σύμπνοια, αποδοχή της διαφορετικότητας.

Δεν μπορεί να είναι όλα ένα χρώμα. Ο Θεός τα δημιούργησε πολύχρωμα και διαφορετικά για να μη βαριόμαστε, να ενθουσιαζόμαστε, να έχουμε περιέργεια, να δημιουργούμε, να ψάχνουμε, να εξελισσόμαστε και να φεύγουμε από τη βολή μας.

Πρέπει να ξεφύγουμε από τον εγωισμό. Αν τελειώσει το Εγώ, θα έρθει το Εμείς. Αν θέλουμε να φτάσουμε στην Ιθάκη μας, θα πρέπει να μπούμε στο πλοίο «Εμείς», είπε στο Gala.