Μέλπω Ζαρόκωστα: το κορίτσι από την Αυστραλία που κατάφερε να γίνει μεγάλη κυρία του θεάτρου

Η Μέλπω Ζαρόκωστα κάθισε στον καναπέ του Στούντιο 4 της ΕΡΤ και αφηγήθηκε στιγμές από την προσωπική της ζωή, από τον γάμο της και την οικογένειά της. Παράλληλα σχολίασε διάσημους πρωταγωνιστές της χρυσής εποχής του Ελληνικού Κινηματογράφου

Η Μέλπω Ζαρόκωστα έζησε για αρκετά χρόνια στην μακρινή Αυστραλία μαζί με την οικογένειά της. Ενώ παντρεύτηκε σε πολύ μικρή ηλικία για να ξεφύγει από τον αυστηρό πατέρα της. Όταν του ανακοίνωσε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός, δεν της μιλούσε. Έζησε για λίγα χρόνια με τον σύζυγό της στο Λονδίνο και μετά επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου ακολούθησε μια μεγάλη πορεία στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Τα πρώτα χρόνια της στην Ελλάδα

«Ήμουν υπό διωγμό συνέχεια. Μετά ήρθα στην Ελλάδα για να βοηθήσω τη γιαγιά μου και τον παππού μου που τους είχαμε κουβαλήσει στην Αυστραλία και γύρισαν πίσω. Μεγάλη φασαρία. Το σόι μας ήταν πολύ μεγάλο και δυναμικό. Με βοήθησαν λιγάκι να προσανατολιστώ. Είχα συνηθίσει, όμως, τον αγγλοσαξονικό τρόπο ζωής και γι’ αυτό πήγα στο Λονδίνο όπου ήταν ο άντρας μου, ο πρώτος. Παντρευτήκαμε στην Αυστραλία, νέα παιδιά και οι δυο. Εγώ ήμουν 19 και εκείνος 21. Παντρευτήκαμε για να γλιτώσουμε από τον πατέρα μου.

Η υπόλοιπη οικογένειά μου έμεινε στην Αυστραλία, εγώ πήγα στο Λονδίνο γιατί ο πρώτος μου άντρας ήταν πιανίστας. Ένα γλυκύτατο πλάσμα. Πέθανε πολύ νέος. Δε ζούσαμε μαζί γιατί αυτός έμεινε στην Αγγλία, εγώ ήρθα στην Ελλάδα να βοηθήσω την οικογένειά μου και έτσι – λόγω απόστασης – χωρίσαμε, με είχε ρουφήξει το θέατρο και η δουλειά».

Μίλησε με αγάπη για τους συναδέλφους της

«Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν καταθλιπτικό άτομο και διασκέδαζε κάνοντας ό,τι μπορείς να φανταστείς για να γεμίσει το άδειο είναι του», είπε και συνέχισε: Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ήταν ένα πολύ καλλιεργημένο άτομο, ένας ευγενέστατος άνθρωπος. Καλός συνάδελφος, από πολύ καλή οικογένεια και το χιούμορ του ήταν άπειρο».
«Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν ένα δυστυχισμένο κορίτσι. Δεν χόρτασε τη ζωή καθόλου. Σκότωσαν τον πατέρα της και σε ηλικία πολύ τρυφερή, θα πήγαινε σχολείο την άλλη μέρα. Τον είδε να σέρνεται πάνω σε ένα άρμα. Ήταν η εποχή του πολέμου τότε. Ήταν πάρα πολύ καλό κορίτσι».