Σπύρος Νικολαΐδης: πένθος για τον ηθοποιό της Γης της Ελιάς

Ο Σπύρος Νικολαΐδης και η οικογένειά του περνούν πολύ δύσκολες ώρες καθώς όπως έκανε γνωστό ο ίδιος έφυγε από τη ζωή η αγαπημένη του μητέρα

Ο Σπύρος Νικολαΐδης χθες το βράδυ δημοσίευσε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία που κρατά το χέρι της μητέρας του γράφοντας: «Αντίο Άγγελέ μου, Τώρα θα με προσέχεις από ψηλά, μανούλα μου, όπως έκανες πάντα».

Πρόσφατα είχε μιλήσει για το πρόβλημα υγείας της μητέρας του

«Είχαμε ένα σοβαρό οικογενειακό θέμα. Η μητέρα μου παλεύει με τον καρκίνο. Θυμάμαι εκείνη την περίοδο είχα παρατήσει τον εαυτό μου. Είχα βάλει κιλά και δεν έκανα πράγματα για εμένα και την αυτοεξέλιξή μου. Αποφάσισα λοιπόν ότι πρέπει να κυνηγήσω το όνειρό μου προκειμένου να γίνω ευτυχισμένος. Τότε ήταν που είπα στον εαυτό μου «τα παρατάω όλα και φεύγω να κάνω μια νέα αρχή». Όσο ήμουν στην Αμερική χειροτέρεψαν τα πράγματα με τη μητέρα μου. Ήρθε ο κορονοϊός, σταμάτησε η παραγωγή στην οποία δούλευα και έτσι αποφάσισα να γυρίσω. Τελικά επιστρέφοντας στην Ελλάδα ήρθε η πρόταση του Αντρέα για τις 8 λέξεις και μετά για τη Γη της ελιάς».

Πριν από λίγο καιρό μιλώντας στο ΟΚ είχε περιγράψει τα δύσκολα παιδικά του χρόνια

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που δεν ήταν οικονομικά καλά και σε μια φτωχή γειτονιά της Θεσσαλονίκης, που ήταν σαν να λέμε γκέτο. Καταλαβαίνεις λοιπόν… Σκέψου ότι ξεκίνησα το μποξ γιατί με έδερναν κάθε μέρα στο σχολείο.

Θυμάμαι ότι υπήρχαν παιδιά που είχαν μείνει τρεις και τέσσερις φορές στην ίδια τάξη. Αλλά και εξωσχολικοί που έρχονταν και μας εκβίαζαν για να μας πάρουν τα λεφτά και έτσι να μη φάμε ξύλο.

Αφού έγινα λοιπόν καλός στο μποξ, πήγα μια μέρα στο σχολείο και πλάκωσα στο ξύλο όλους αυτούς που μου έκαναν bullying. Έπρεπε να το αποβάλω αυτό από μέσα μου και να σταματήσει με κάποιον τρόπο να συμβαίνει.

Για να καταλάβεις, πηγαίναμε στην αστυνομία και οι αστυνομικοί μάς έλεγαν «δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Και να κάνουμε καταγγελία, θα έρθουν την επόμενη μέρα κάτω από το σπίτι σου και θα σε περιμένουν να σε σκοτώσουν στο ξύλο».

Έχω ζήσει πολύ άσχημα πράγματα. Είναι ένας λόγος παραπάνω που χαίρομαι για τον εαυτό μου γιατί ενώ μεγάλωσα σε τέτοιο περιβάλλον, τελικά τα κατάφερα