Μπραντ Πιτ: Σοκ! Ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του

Ο Μπραντ Πιτ έκανε μια δήλωση που σόκαρε το κοινό του στην πρόσφατη συνέντευξή του στο GQ. Είπε πως στους επόμενους μήνες σχεδιάζει να αποσυρθεί μετά από 30 χρόνια συνεχούς παρουσίας σε μεγάλες κινηματογραφικές παραγωγές

«Θεωρώ τον εαυτό μου στο τελευταίο μου βήμα» ανέφερε χαρακτηριστικά ο ηθοποιός στο περιοδικό. «Το τελευταίο εξάμηνο ή τρίμηνο» τόνισε μάλιστα, διευκρινίζοντας πάντως ότι ακόμα δεν έχει σχεδιάσει ακριβώς πώς θα πέσει η αυλαία.
Ο Πιτ, ο οποίος άρχισε την καριέρα του σε ηλικία 22 ετών, έχει πρωταγωνιστήσει σε εμβληματικές ταινίες όπως τα «Fight Club», «Moneyball», «Once Upon a Time in Hollywood» και τις ταινίες «Ocean’s Eleven».

«Είμαι ένα από εκείνα τα πλάσματα που μιλάνε μέσω της τέχνης», συνέχισε. «Αυτό θέλω πάντα να κάνω. Αν δεν τα καταφέρω, πεθαίνω με κάποιο τρόπο».

Παράλληλα κατάφερε να κόψει το κάπνισμα

Ο Πιτ είπε στο περιοδικό ότι αποφάσισε να σταματήσει το κάπνισμα κατά τη διάρκεια της πανδημίας της COVID-19 επειδή είναι «σε μια ηλικία που δεν βγαίνει τίποτα καλό από αυτό».

«Πάντα πήγαινα με τα ρεύματα, με έπαιρναν κατά κάποιο τρόπο και μετά σε κάτι άλλο… Νομίζω ότι πέρασα χρόνια με μια χαμηλού βαθμού κατάθλιψη. Και μόνο όταν συμβιβάστηκα με αυτό, προσπαθώντας να αγκαλιάσω όλες τις πλευρές του εαυτού μου. Την όμορφη και την άσχημη. Έτσι μπόρεσα να γευτώ αυτές τις στιγμές χαράς».

Ο Μπραντ Πιτ εξομολογήθηκε επίσης τι είναι αυτό που φοβάται περισσότερο

«Σίγουρα για τέσσερα ή πέντε χρόνια, το πιο κυρίαρχο όνειρο που ζούσα ήταν να μου επιτεθούν και να μαχαιρωθώ. Ήταν πάντα νύχτα, στο σκοτάδι. Περπατούσα σε ένα πεζοδρόμιο σε ένα πάρκο ή σε έναν πεζόδρομο και καθώς περνούσα κάτω από μια λάμπα δρόμου που έμοιαζε με του Εξορκιστή. Τότε κάποιος μού έκανε επίθεση από την άβυσσο και με μαχαίρωνε στα πλευρά. Ή είχα παρατηρήσει ότι με παρακολουθούσαν και μετά με πλησίαζε άλλος και συνειδητοποίησα ότι ήμουν παγιδευμένος και μου έκαναν μεγάλο κακό. Ή ότι με κυνηγούσαν σε ένα σπίτι με ένα παιδί, το βοηθούσα να ξεφύγω. Αλλά παγιδευόμουν — και με μαχαίρωναν. Πάντα μαχαιρωμένος. Και ξυπνούσα με τρόμο. Δεν καταλάβαινα γιατί ήθελαν να με πληγώσουν. Αυτό σταμάτησε πριν από ένα ή δύο χρόνια μόνο όταν άρχισα να επιστρέφω κατευθείαν στο όνειρο και να ρωτάω απλώς γιατί;»