Αλέξανδρος Μπουρδούμης: «Την πρώτη φορά που συνάντησα τη Λένα Δροσάκη δε μου έδωσε καμία σημασία»

Ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης κάθισε στον καναπέ της Ναταλίας Γερμανού λίγες ώρες πριν από την πρεμιέρα του Mama Mia! Κι έκανε μια εκτενή αναφορά στο έργο και στους πρωταγωνιστές του μιούζικαλ.

Ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης ανέφερε ακόμη πως με τη σύζυγό του, Λένα Δροσάκη, αντιμετωπίζουν μαζί τα πάντα. Από τα πιο απλά και καθημερινά, μέχρι τη δικαστική διαμάχη με τον Πέτρο Φιλιππίδη.

«Νομίζω ότι η εικόνα αυτή είναι πολύ σημαντική. Αυτό είναι που ουσιαστικά θέλουμε και εμείς να περάσουμε. Ούτε καθόμαστε να αναλύσουμε ούτε να μιλήσουμε γύρω από αυτό το πράγμα. Αυτές οι υποθέσεις έχουν πάρει το δρόμο τους και σιγά σιγά θα φτάσουν σε μια απόφαση. Η εικόνα όμως των ανθρώπων που στηρίζουν τα θύματα είναι ότι πιο σημαντικό. Και εμείς το ζούμε όλο αυτό πάνω από έναν χρόνο, που έχουν ξεκινήσει αυτές οι υποθέσεις. Το ζούμε στην καθημερινότητα».

«Δεν έχει να κάνει μόνο με τον χώρο τον δικό μας. Έχει να κάνει με όλους τους χώρους που συναντάς ανθρώπους στην καθημερινότητα. Είτε πας σε ένα βενζινάδικο είτε μπαίνεις σε ένα σούπερ μάρκετ και μια τράπεζα, που σου λένε προσωπικές τους ιστορίες».

«Αυτά όλα κάτι σημαίνουν. Από την άλλη βλέπουμε και όλα τα υπόλοιπα που με έναν τρόπο δεν αλλάζουν οι συμπεριφορές εύκολα. Δεν θα ξεκουνηθούμε και είναι δύσκολο να χαλάσεις κάτι το οποίο είναι βαθιά ριζωμένο στην πιάτσα και την κοινωνία. “Έλα τώρα μην ασχολείσαι”, υπάρχει βαθιά ριζωμένο αυτό».

Για τη σύζυγό του, Λένα Δροσάκη είπε:

«Όποιος την έχει δει στις Σέρρες θα καταλάβει ότι αυτή η πολυβραβευμένη ηθοποιός των υπέροχων δραματικών ρόλων που έχει κάνει είναι ένα πανηγύρι. Είναι ένας θησαυρός, είναι η χαρά».

«Την πρώτη φορά που τη συνάντησα δε μου έδωσε καμία σημασία. Την ήξερα σαν ηθοποιό δεν είχαμε γνωριστεί. Την ήξερα σαν ηθοποιό είχε βραβείο Μελίνα Μερκούρη την γνώριζα την πορεία της από μακριά. Κάποια στιγμή πήγα να δω ένα έργο στο οποίο έπαιζε και το είχε γράψει ένας άνθρωπος με τον οποίο είχα συνεργαστεί και ήμουν καλεσμένος. Πήγα είδα την παράσταση και στο τέλος πάω να δώσω συγχαρητήρια. Της είπα μπράβο μου είπε να ‘σαι καλά και έφυγε. Πέρασαν πολλά χρόνια που την ξανά συνάντησα εντελώς συμπτωματικά μέσω ενός φίλου και του κουμπάρου μας και κολλήσαμε. Από τότε τρεισήμισι χρόνια πλέον πορευόμαστε μαζί».