Καρυοφυλλιά Καραμπέτη: Για χάρη της «Ευτυχίας» άρχισα το τσιγάρο και το μπαρμπούτι

Ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της και η αδιαπραγμάτευτη ελευθερία της είναι αυτά που τη χαρακτηρίζουν. Τη συναντήσαμε με αφορμή την ταινία «Ευτυχία» (Παπαγιαννοπούλου), που βγαίνει στους κινηματογράφους και για χάρη της οποίας κάπνισε δεκάδες άφιλτρα, αν και στη ζωή της δεν έχει βάλει τσιγάρο στο στόμα…
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη αγαπά τα 61 της χρόνια και ζει κόντρα στον γυναικείο ναρκισσισμό.
Μια Γαλλίδα ποιήτρια του ’60 είχε γράψει: «Το εκκρεμές σκοτώνει τον χρόνο». «Ποιο είναι το εκκρεμές;» τη ρώτησαν. «Μα φυσικά η αγάπη. Όταν αγαπάς δεν έχεις συναίσθηση του χρόνου». Τι άλλο είναι; «Η προσωπικότητα», είπε. Σωστό. Για παράδειγμα, μόλις πρόσφατα, είδα και απόλαυσα ντοκιμαντέρ της Ανιές Βαρντά για την Ανιές Βαρντά. Ήταν 90. Ήταν πανάσχημη. Ήταν κοντή, μια σταλιά. Κι όμως, τρελαινόμουν με την σκέψη να την είχα πλάι μου, να τη συνόδευα και να την άκουγα. Μόνο να την άκουγα. Ήταν 90. Και τρεις μήνες μετά την πρώτη προβολή της ταινίας της εξέπνευσε. Όμως το εκκρεμές με το όνομά της κατοικεί μέσα μου.
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη δεν έχει κανένα πρόβλημα με τον χρόνο. Έτσι λέει. Και σε πείθει. «Κοίτα», μου δείχνει. «Πού;» τη ρωτάω. «Να, εδώ κάτω από το αυτί μου. Βλέπεις ουλή, δείγμα πλαστικής;». Κοιτάω, τίποτα δεν βλέπω. Ούτε μποτοξάκι; Δεν πειράζει. Η φιλαρέσκεια είναι από τα προνόμια κάθε γυναίκας.
«Ούτε μποτοξάκι. Δεν το έχω ανάγκη. Δεν κρύβω την ηλικία μου. Δεν έχω λόγο να κρύψω την ηλικία μου. Γεννήθηκα πριν από 61 χρόνια. Και αρνούμαι να συμβιβαστώ με όλη αυτή τη μόδα περί νεότητας. Ανοησίες. Σήμερα είσαι 20, αύριο 30, μεθαύριο 40 και πάει λέγοντας. Σημασία έχει τι κάνεις. Ανάμεσα σε αυτά τα χρόνια. Σημασία έχει η διαδρομή σου».
Με τη φόρα που είχε πάρει παραλίγο να καταλήξει στο «άι σιχτίρ, σας βαρέθηκα». Δεν το είπε. Δεν της ταιριάζει. Τρία πράγματα της ταιριάζουν. Της πάνε. Μιας γυναίκας. Μιας προσωπικότητας. Μιας ταλεντάρας. Μιας ιέρειας. Μιας συνέπειας. Μιας πρωτοπορίας. Μιας πρωτοκλασάτης υποκριτικής παρουσίας.
Το πρώτο, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που είναι χαραγμένα στο πρόσωπό της. Μόνο μεγάλος γλύπτης θα είχε την έμπνευση πάνω της να χαράξει. Ο Πραξιτέλης, ο Γιαννούλης Χαλεπάς, ίσως ο Ογκίστ Ροντέν. Χαρακτηριστικά αιχμηρά και ταυτόχρονα να στάζουν αισθησιασμό και τρυφερότητα. Το δεύτερο, ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της. «Είμαι ασυμβίβαστη. Πάντα ήμουν και πάντα θα είμαι».
Το τρίτο, η αδιαπραγμάτευτη ελευθερία της. Σαν να λέει: «Εγώ χωροφύλακα στο κρεβάτι μου δεν βάζω».
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη είναι Μήδεια, είναι Ηλέκτρα, είναι Μάσα (από τις τρεις αδελφές του Τσέχοφ), είναι Λούλου. Είναι κάθε θεατρική ηρωίδα που διαθέτει πιστοποιητικά διαχρονικής αντοχής, συμβολικής καταγραφής και πρωτοποριακής επεξεργασίας.
Με απλά λόγια, ηρωίδες του χθες όπως τους βλέπει σήμερα κάθε σκηνοθέτης που πάει κόντρα σε όλα.
«Ας κάνω λάθος. Ας παίξω κι ας χάσω. Ας προσπαθήσω κι ας σκοντάψω. Καλύτερα να δοκιμάσω. Καλύτερα να πειραματιστώ. Καλύτερα να ψάξω. Καλύτερα να προσπαθήσω όλα να τ’ αλλάξω. Καλύτερα αυτό παρά τα ίδια να επαναλάβω».

Πηγή: protothema