Κουρής-Τοπαλίδου:Στα δικαστήρια για το διαζύγιο
Κόντρα στα δημοσιεύματα που ήθελαν να βάζουν στην σχέση τους νέα θεμέλια και να “παγώνουν” το διαζύγιο, εμείς μαθαίνουμε δυστυχώς ακριβώς το αντίθετο για τον ηθοποιό Νίκο Κουρή και την […]
Άγνωστες πτυχές της παιδικής της ηλικίας και το μπούλινγκ που υπέστη διηγήθηκε το πρωί της Δευτέρας η Μπέττυ Μαγγίρα στους συνεργάτες της στην εκπομπή «Ποιος είναι πρωινιάτικα».
Συγκεκριμένα, η παρουσιάστρια αναφέρθηκε στο μπούλινγκ που δεχόταν στο σχολείο, τονίζοντας πως δεν θυμάται τα περισσότερα περιστατικά από αυτά, αφού προσπαθούσε να τα διαγράψει κατευθείαν από την μνήμη της.
«Εγώ έχω κενό μνήμης από το μπούλινγκ που δεχόμουν, όταν ήμουν μικρή. Προκειμένου να προστατεύσω τον εαυτό μου στο να μην δεχτεί αυτό το τραύμα, έσβησα τα πάντα από τη μνήμη μου. Είχα στραβισμό και μου έκλειναν το ένα μάτι. Από πρώτη δημοτικού μέχρι τετάρτη, δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα».
«Θυμάμαι που με φώναζαν “Αιθιοπία” γιατί ήμουν πολύ αδύνατη και με φώναζαν και “Μπετόβεν” γιατί φόραγα γυαλιά. Φαντάσου πόσο σκληρό μπορεί να είναι αυτό στον ψυχισμό ενός παιδιού».
Η Μπέτυ Μαγγίρα δεν κατάφερε να συγκρατήσει τα δάκρυα της και ξέσπασε σε κλάματα στον τηλεοπτικό αέρα.
Με δάκρυα στα μάτια η παρουσιάστρια μίλησε για την απώλεια της μητέρας της για την οικογένειά της αλλά και για τα όσα δύσκολα έχει περάσει τις τελευταίες ημέρες.
«Εγώ συγκινήθηκα πολύ. Η οικογένεια σε βοηθάει πολύ να το ξεπεράσεις. Το καλοκαίρι είχα δει ένα όνειρο με τη γιαγιά μου και ξύπνησα και ήθελα να την πάρω τηλέφωνο. Τι με έπιασε τώρα…
Σου έρχονται στιγμές που θες να πάρεις τηλέφωνο τη μαμά σου… Θέλει χρόνο να συνειδητοποιήσεις κάποια πράγματα. Συνειδητοποιείς ότι έχει φύγει και δεν μπορείς να της μιλήσεις ξανά. Ήταν πολύ συγκινητικό αυτό που είπε η Ιωάννα. Είναι δύσκολο να το διαχειριστείς, βοηθάει πολύ όταν έχεις οικογένεια»
Η Μπέτυ Μαγγίρα έχει μιλήσει δημόσια για την απώλεια της μητέρας της αλλά για το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια.
«Δύο πράγματα δε μας έχουν τύχει φέτος, εξωγήινοι και ηφαίστειο. Το πιο δύσκολο για μένα ήταν η απώλεια της μητέρας μου. Ήταν κάτι που το περιμέναμε αλλά δεν είναι εύκολο να το διαχειριστείς. Και δεν ήθελα ούτε να βγω και να πλαντάξω στο κλάμα, γιατί κάνω μια δουλειά εκεί και ο κόσμος με βλέπει γιατί προσφέρω χαρά. Χαρά θέλετε; Χαρά θα σας δώσουμε!.
Ίσως επειδή υπήρχε το διάστημα που η μητέρα μου ήταν άρρωστη, με βοήθησε να το βιώσω λίγο νωρίτερα. Την είχα πενθήσει τη μητέρα μου κατά κάποιον τρόπο»
