Δέσποινα Γιαννοπούλου: «Η Δώρα στη ‘ΣτΟργή’ ήταν ο πιο απαιτητικός ρόλος μου»

Με αφορμή τον ρόλο της ως Δώρα Γεωργίου, στη δραματική σειρά του ΣΚΑΪ «ΣτΟργή», η Δέσποινα Γιαννοπούλου μίλησε για την πρώτη φορά που ήρθε σε επαφή με την υποκριτική και τις πιο δυνατές σκηνές της.

Η Δέσποινα Γιαννοπούλου είναι ηθοποιός που έχει δοκιμαστεί τόσο στο θέατρο και την τηλεόραση, όσο και στο σινεμά. Ξέρει να ξεχωρίζει τα καλά έργα και επικεντρώνεται κάθε φορά στα κείμενα και τους συνεργάτες.

Μελετάει προσεκτικά τα επαγγελματικά της βήματα και ακολουθεί πιστά το ένστικτό της. Με αφορμή τον ρόλο της ως Δώρα Γεωργίου στη δραματική σειρά του ΣΚΑΪ «ΣτΟργή», μίλησε για την πρώτη φορά που ήρθε σε επαφή με την υποκριτική, τις πιο δυνατές σκηνές της σειράς αλλά και για την αξία της αλήθειας στις ανθρώπινες σχέσεις.

Ποιος ήταν ο πιο απαιτητικός ρόλος που έχεις υποδυθεί μέχρι σήμερα;
«Ο πιο απαιτητικός ρόλος είναι ο επόμενος. Θέλω να πω, πως κάθε φορά είναι διαφορετικές οι απαιτήσεις και οι ιδιαιτερότητες. Η Δώρα ήταν σίγουρα ο πιο απαιτητικός ρόλος που έχω κάνει στην τηλεόραση, άλλωστε η θητεία μου στο μέσο αυτό είναι πολύ μικρή. Δεν μπορείς να συγκρίνεις όμως πάντα τα πράγματα. Κάθε ρόλος είναι μια καινούρια περιπέτεια που τη στιγμή που συμβαίνει, είναι για μένα ό,τι πιο απαιτητικό έχω κάνει, είτε είναι στην Επίδαυρο, είτε σε μια ταινία μικρού μήκους».

Μπορείς να θυμηθείς την πρώτη φορά που ανέβηκες στο σανίδι και έπαιξες μπροστά σε κόσμο; Τι συναισθήματα ένιωσες;
«Η πρώτη φορά ήταν όταν ήμουν στο Δημοτικό. Είχα μια φωτισμένη δασκάλα Αγγλικών με την οποία κάναμε μια παράσταση. Θυμάμαι ότι έτρεμα. Με την πρώτη αντίδραση του κοινού, που γέλασε σε κάτι, ας πούμε, αστείο που έκανα, ένιωσα μια επικοινωνία που δεν είχα ξανανιώσει. Μια επαφή, που αργότερα αντιλήφθηκα ως μεταφυσική αντίσταση στη μοναξιά».

Σινεμά, θέατρο ή τηλεόραση; Ποιο από τα τρία προτιμάς και γιατί;
«Προτιμώ τα ωραία κείμενα, τους εμπνευσμένους συνεργάτες και τις ομάδες ιερής συνομωσίας, σε όποιο μέσο κι αν τις βρω».

Θα έκανες μία ακραία αλλαγή στην εμφάνισή σου, αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες ενός ρόλου;
«Ναι, δε νομίζω πως θα είχα πρόβλημα. Εξαρτάται, βέβαια από το ποιος θα μου το ζητούσε. Αν τον εμπιστεύομαι απόλυτα».

Αν δεν ήσουν ηθοποιός, σε ποιο άλλο επάγγελμα θα έβλεπες τον εαυτό σου;
«Δύσκολο να πω, σίγουρα κάτι ανθρωποκεντρικό. Ίσως θα μπορούσα να είμαι ψυχολόγος (μπορεί να έχω επηρεαστεί απ’ τη ΣτΟργή). Καμιά φορά πάλι, με φαντάζομαι ως συγγραφέα. Πάντως, παρόλο που έχω τελειώσει τη Νομική σχολή, δεν μπόρεσα ποτέ να με δω ως δικηγόρο».