Συντάκτης: Newsroom
3 Ιανουαρίου 2023 10:15
Μέσα σε όλα η σπουδαία ερμηνεύτρια αποκάλυψε πως δεν έχει τελειώσει λύκειο αφού ταυτόχρονα με το σχολείο εμφανιζόταν σε νυχτερινό μαγαζί και χρωστάει ακόμη δύο μαθήματα.
«Όταν ξεκίνησα την καριέρα μου στο τραγούδι εμφανιζόμουν σε νυχτερινό μαγαζί, ενώ ταυτόχρονα πήγαινα στο σχολείο. Κοιμόμουν στο σχολείο… Τελείωνα τότε, ήμουν στην τελευταία τάξη. Έχω αφήσει κάτι μαθήματα, δεν το πήρα ποτέ το χαρτί μου. Δεν πήρα απολυτήριο λυκείου, χρωστάω δύο μαθήματα. Θα πάω να τα δώσω!», αποκάλυψε αρχικά η Δήμητρα Γαλάνη.
«Ποτέ δεν στάθηκα στα πόδια μου, ακόμη και τώρα. Ότι ξέρω πολύ καλά τι κάνω, το ξέρω αλλά την αγωνία του εάν θα γίνει καλό ποτέ δεν την έχω αφήσει. Και έχει αρχίσει και με κουράζει, δεν αφήνω τον εαυτό μου να το ευχαριστηθεί. Και δεν είναι τελειομανία ανάγκη πια. Απλά τώρα έχω την ευτυχία να μοιράζομαι τη μουσική μου με νέους ανθρώπους που τώρα είναι αδέρφια μου. Όλοι μου οι συνεργάτες είναι άνθρωποι που έχω μία πιο αγαπησιάρικη σχέση».
«Του πατέρα μου του είχε στοιχίσει που δεν έκανε μία καριέρα τενόρου και ήταν απλά ένας δημόσιος υπάλληλος και έτσι φόρτωσε πολύ σε μένα. Αλλά και η μητέρα μου ήταν πολύ υπερήφανη γιατί πήγαινε καλά το πράγμα. Βέβαια εγώ στην αρχή έκανα ακρότητες. Όταν ένα παιδί βρίσκεται με πολλά χρήματα, κάτι θα τσιμπήσει δεν μπορεί. Στρεφόμουν εναντίον του εαυτού του και έκανα κακό στον εαυτό μου. Ήμουν πιο ακραία, καταχρήσεις. Έχω περάσει από διάφορα λούκια. Το μάζεψα μόνη μου, δεν ήμουν και τελείως μέσα. Ήμουν μέσα έξω. Για αυτό και κάποια στιγμή είπα ότι δεν είχα σχέση με αυτό και οτιδήποτε είχε σχέση με κατάχρηση, σταμάτησε».
Δήμητρα Γαλάνη: «Χωρίς τη μουσική είναι αδύνατον να υπάρξω».
«Χωρίς την έκθεση που προκύπτει μέσα από τη μουσική μπορώ να υπάρξω, χωρίς τη μουσική είναι αδύνατον, ήταν πάντα έτσι. Το θέμα μου ήταν να κολυμπάω μέσα στη μουσική. Μου καλλιεργήθηκε από μικρό παιδί, κατά καιρούς άλλαζα το τι επάγγελμα ήθελα να κάνω, με σκεφτόμουν μέσα σε μία μεγάλη ορχήστρα, όπου έγραφα μουσική, δεν με σκεφτόμουν τραγουδίστρια. Ήμουν τυχεροί από την άποψη γονιών. Είχα το προνόμιο να με αποδεχτούν σαν προσωπικότητα, δεν με εμπόδισαν ποτέ».
«Η Δήμητρα είναι η απλοχεριά του ανθρώπου. Εγώ έχω να θυμάμαι πράγματα, εφόδια για τη ζωή μου. Πριν από μερικά χρόνια που της είχα μιλήσει για τα άγχη μου, τις ανασφάλειές μου, ότι δεν ανήκω πουθενά στον χώρο και μου απάντησε “Δεν χαίρεσαι που είσαι μία κατηγορία από μόνος σου;”. Η Δήμητρα Γαλάνη είναι πολιτισμός για την Ελλάδα, είναι ένας άνθρωπος που εμπιστεύεται τους νέους ανθρώπους, που δεν ξεπούλησε την ψυχή της για την τέχνη της. Η αγάπη μου είναι απεριόριστη». Είπε συγκινημένος ο Γιώργος Μαζωνάκης.
«Το μεγάλο δώρο είναι ότι είσαι παρούσα στην πιο προσωπική στιγμή των ανθρώπων. Και αυτό είναι ευλογία. Θα το λέω συνέχεια, γιατί δεν το χορταίνω, ότι είχα την τύχη να κάνω αυτό το πράγμα.
Δεν με πειράζει που η Χαρούλα εγκατέλειψε το τραγούδι, γιατί την Χαρούλα τη ξέρω και ξέρω ότι, για να το πει, είχε πάρει τις αποφάσεις της. Το βλέπω σαν ότι έκανε ένα “δώρο” στον εαυτό της. Ότι τελειώνει με τον τρόπο που θέλει αυτή κι ότι συνεχίζει με μια δραστηριότητα που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα στο θέατρο -θα τη δούμε και στον κινηματογράφο. Κι επίσης η Χαρούλα γράφει εξαιρετικά…
Μπορεί να μας λείπει αυτό το κομμάτι -η Χαρούλα ήταν ένα κομμάτι της ζωής μας πολύ σοβαρό- είμαστε τις ίδια γενιάς, πορευτήκαμε μαζί, είμαστε δύο διαφορετικές οπτικές- όμως αυτό που είναι η Χάρις Αλεξίου είναι ένα τεράστιο χαρισματικό πλάσμα, είναι δημιουργός, είναι μια γυναίκα που έχει απίστευτο κόσμο μέσα τους που έχει πάντα να τον δίνει. Καθόλου δεν με φοβίζει η στιγμή που θα πάψω να τραγουδώ. Πολλές φορές με ανακουφίζει κιόλας η ιδέα».
