Συντάκτης: Newsroom
23 Ιανουαρίου 2023 18:30
«Η πατρότητα είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου»
«Η πατρότητα είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου. Υπάρχει ένα ερωτηματικό, όταν έχεις ένα παιδί: να πάω για δεύτερο; Εγώ δεν είμαι τέτοιος τύπος. Υπήρχε έλλειψη ετοιμότητας. Είναι το σοκ που από το εγώ πηγαίνουμε στο εμείς και το αισθάνεσαι στο πετσί σου».
Το αυτοάνοσο που αντιμετωπίζει
«Όταν είχα ψωρίαση στην αρχή, το πρώτο ψέμα που είπα ήταν ότι έπεσα από το ποδήλατο, για να δικαιολογήσω τα σημάδια στον αγκώνα μου. Μετά κατάλαβα ότι αυτό δεν βοηθάει ούτε εμένα, ούτε τους άλλους. Το δέχθηκα, άρχισα να μιλάω για αυτό και δεν θεωρώ τον εαυτό μου μάγκα. Τώρα πλέον θεωρώ την ψωρίαση ένα «δώρο», γιατί με έχει βοηθήσει να βάλω όρια στη ζωή μου».
Ο Γιώργος Χρανιώτης αποκάλυψε πως πέρασε μια επικίνδυνη εφηβεία από τη στιγμή που χώρισαν οι γονείς του κι έπειτα. Του άρεσε να προκαλεί μικρά εγκεφαλικά στη μητέρα του.
«Δεν είμαι πολύ εύκολος άνθρωπος. Είμαι γλυκός, καλός, μου αρέσει να περνάνε καλά οι άνθρωποι δίπλα μου και να τους κάνω χαρούμενους. Είμαι και γελωτοποιός σπουδαίος, να κάνω καραγκιοζιλίκια, να δώσω συμβουλές. Αλλά είμαι πολύ ισχυρογνώμων, μπορώ να νευριάσω. Όταν νευριάζω το μόνο που δεν κάνω είναι να χτυπάω. Παλιότερα χτυπούσα φίλους μου, τσακωνόμουν. Τώρα δεν πλακώνομαι στο ξύλο. Εννοείται επιθετικότητα. Χαίρομαι που έχω θυμό μέσα μου. Τον έχω αξιοποιήσει και στη δουλειά μου. Ένας από τους λόγους που κάνω αυτή τη δουλειά είναι και αυτός. Γιατί αλλιώς μπορεί να ήμουν κανένας εγκληματίας. Το μάζεψα με ψυχανάλυση. Δεν χρειάστηκε να το πω. Το κατάλαβε ο άνθρωπος. Είναι μάλλον κάτι που το έχω από παιδί και νομίζω το έχω αξιοποιήσει κυρίως θετικά. Δεν έχω στείλει κανέναν άνθρωπο στο νοσοκομείο».
«Χώρισαν οι γονείς μου στα 13. Έγινε εκεί ένα ταρακούνημα καλό. Με πείραξε περισσότερο γιατί θα έπρεπε να αλλάξω γειτονιά. Μέναμε Χαλάνδρι και μετά πήγαμε αναγκαστικά Πλατεία Αμερικής. Μετακομίσαμε για οικονομικούς λόγους. Δεν μπορούσε να αγοράσει η μητέρα μου σπίτι στο Χαλάνδρι τότε. Εγώ αρνήθηκα στην τρίτη γυμνασίου να πάω στο σχολείο μου στην Πλατεία Αμερικής. Με το που έφτασα έβαλα τα κλάματα για κάποιον λόγο που δεν ξέρω. Γύρισα πίσω είπα στη μητέρα μου ότι θα πηγαίνω με τρένα και λεωφορεία στο Χαλάνδρι. Την απείλησα ότι θα σταματήσω το σχολείο.
Η μητέρα μου είναι μια διανοούμενη με δύο πτυχία, ήξερα τι έκανα. Δεν θα το επέτρεπε αυτό. Πήγαινα με ωτοστόπ, δεν την το είχα πει.13-14 χρονών έκανα ωτοστόπ και το πρωί και το βράδυ. Μπορώ να γράψω ένα βιβλίο για το τι μου έχει συμβεί. Από ταξιτζήδες που μου την πέσανε μέχρι ζευγάρια που θέλανε να κάνω ναρκωτικά στο σπίτι τους. Θυμάμαι ζευγάρι που ήθελε να πάμε σπίτι γιατί μάλλον ήθελε να πειραματιστούμε σεξουαλικά στα 14 μου. Μοτοσικλέτες που νόμιζα ότι πήγαιναν με 200 χλμ την ώρα. Στο Πεδίο το Άρεως θυμάμαι επίσης να με προσεγγίζουν για να πάμε να πιούμε πράγματα που δεν ήξερα τι είναι. Στη μαμά μου το είπα μετά. Μου άρεσε μάλλον να της προκαλώ συγκοπές. Συνήθως σε ανθρώπους που αγαπάω μου αρέσει ακόμα να τους σοκάρω».
«Ήταν σαν μεξικάνικη φιέστα. Χόρεψα πάρα πολύ κι έβαλα μουστάκι. Περισσότερο πέρασα καλά και γέλασα. Ταυτόχρονα αισθανόμουν ότι θα αλλάξει η ζωή μου, γιατί ένας από τους λόγους που παντρεύεσαι είναι για να κάνεις και παιδί. Είχα πολύ κοντινούς ανθρώπους δίπλα μου, πολύ ωραία πρόσωπα αλλά και πρόσωπα που δεν μου άρεσαν γιατί μπορείς να πάρεις ένα vibe ζήλιας από γνωστούς. Υπήρχαν άνθρωποι που ήρθαν στο γάμο μας και δεν μας έφεραν ένα δώρο. Αυτό το κρατώ»
«Είναι από άποψη ευαισθησίας για κάτι τέτοιο κι εγώ θυμάμαι. Οπότε μόνο αυτό με ξενέρωσε… Τα πολύ ωραία δώρα ήταν από φίλους μου, που δεν έχουν πολλά χρήματα… Σε καλούμε, έρχεσαι στην Τήνο, θα περάσεις καλά, θα σε ταϊσουμε, θα σε φροντίσουμε. Φρόντισέ μας λίγο κι εμάς. Το ήξερα ότι θα έρθουν κάποιοι και θα κάνουν αυτήν τη γυφτιά. Δεν το έκαναν φίλοι μου, ήταν γνωστοί».
