Στέλιος Κουδουνάρης: «Είχα πετάξει τα ρούχα κάτω και τα πατούσα από τα νεύρα μου»

Αποκαλυπτικός ήταν ο Στέλιος Κουδουνάρης σε τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε.

Καλεσμένος στην εκπομπή «The 2Night Show» του ΑΝΤ1 ήταν την Τρίτη ο Στέλιος Κουδουνάρης, ο οποίος μίλησε για την παρουσία του στην τηλεόραση και το ρίσκο της δημιουργίας ατελιέ στο Κολωνάκι.

Ο σχεδιαστής ρούχων, που συμμετέχει ως κριτής στην εκπομπή «My Style Rocks» του ΣΚΑΪ, παραδέχτηκε πώς κάποιες φορές την παρακολουθεί σε επανάληψη αργά το βράδυ. Πλέον είναι αρκετά εξοικειωμένος με τις κάμερες, όπως είπε, ενώ προσπαθεί να μην παίρνει προσωπικά τις οποιεσδήποτε κόντρες μπορεί να συμβαίνουν στο παιχνίδι.

«Ήμουν από παιδί μέσα στα ρούχα, ήμουν αυστηρός, έκανα κριτικές. Δεν άφηνα τη μητέρα μου να βγει από το σπίτι αν δεν μου άρεσαν τα ρούχα. Δεν ήξερα ότι θα γίνω σχεδιαστής μόδας αλλά ήξερα ότι θα ασχοληθώ με τα ρούχα.

Υπήρχαν ιδιαιτερότητες εκείνα τα χρόνια που τότε δεν το καταλάβαινα. Καταλαβαίνω ότι ήμουν διαφορετικός, δεν έπαιζα ποδόσφαιρο, δεν έπαιζα μπάσκετ.

Έπαιζα στις γειτονιές αλλά περίμενα να γυρίσω σπίτι να διαβάσω περιοδικά. Ήταν περίεργο που έκανα παρέα με κορίτσια ή σχεδίαζα ρούχα», είπε αρχικά.

Και πρόσθεσε: «Τα παιδιά είναι πάντα σκληρά. Είχα φτιάξει ένα τοίχος προστασίας δικό μου! Ο πατέρας μου δεν ήθελε γιατί εκείνη την περίοδο που η μητέρα μου ασχολούταν με τα ρούχα, ο κλάδος της ένδυσης ήταν δύσκολος. Υπήρχε αναστάτωση στον κλάδο.

Επειδή στο σχολείο ήμουν ένας καλός μαθητής, ήθελε να με δει αρχιτέκτονα. Εγώ ήμουν ξεκάθαρος ότι θα ασχοληθώ με τα ρούχα. Είχαμε κάποιες διαφωνίες αλλά ξεπεράστηκαν».

Σε άλλο σημείο ανέφερε: «Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο επαγγελματικό πέραν από το σχέδιο ρούχων. Τα πρώτα χρόνια πιέστηκα πολύ και πέρασε καιρός το να βγάλω χρήματα και να ζω αξιοπρεπώς. Τα πρώτα χρόνια είχα πετάξει τα ρούχα κάτω και τα πατούσα από τα νεύρα μου γιατί με κορόιδευε ένας πελάτης.

Προσπαθούσα να κάνω πωλήσεις, να δειγματίσω τα ρούχα. Μας είχαν στο μυαλό τότε ότι ήμασταν ‘μοδίστρες’ που δεν κάναμε τίποτα σύγχρονο. Ήταν ένα συγκεκριμένο κατάστημα που ήθελα να συνεργαστούμε και με είχε στήσει δύο με τρεις φορές.

Δεν έβαλε παραγγελία και αισθάνθηκα ότι με κορόιδευε και δεν μου έδινε αξία ως άνθρωπο. Γύρισα σπίτι και τα πέταξα κάτω, τα πατούσα και άρχισα να κλαίω. Διήρκησε δύο λεπτά και μετά τα σήκωσα, τα άπλωσα, τα καθάρισα».