Ανδρέας Μικρούτσικος: Έφτασα να είμαι “πένης και αλήτης” από τη μία μέρα στην άλλη

Ο Ανδρέας Μικρούτσικος σε πρόσφατη συνέντευξη αναφέρθηκε στην περιπέτεια της υγείας του, τη σύντροφό του Ελένη, τις δύσκολες στιγμές που πέρασε, όταν μέσα σε μία εβδομάδα τα έχασε όλα, στο πώς κατάφερε να σταθεί όρθιος, το γιο του, αλλά και στην τηλεόραση.

Πώς είναι ο Ανδρέας αυτή την περίοδο στην υγεία του;

Νιώθω ότι είμαι μια χαρά. Υπάρχουν διάφορα επίπεδα. Το ένα είναι η υγεία μου, με όλα τα προβλήματα που κουβαλάω από τις τελευταίες δοκιμασίες. Νιώθω ότι πηγαίνω καλά, ότι είμαι καλά, ξυπνάω, κινούμαι, παίζω, συμμετέχω, κάνω εκπομπή και μέσα απ’ όλη αυτή τη διαδικασία δεν νιώθω ούτε πτώση, ούτε κάτι να μου λείπει, ή κάτι να θέλω, ή να κουράζομαι. Νιώθω σαν ένας υγιής άνθρωπος, ο οποίος, βεβαίως, μπορεί να μην έχει τα νιάτα του, αλλά δεν έχει τα γηρατειά του. Νιώθω μάχιμος. Με αυτή την έννοια, στο θέμα της υγείας είναι θετικό το πρόσημο.

Σε επαγγελματικό επίπεδο πώς είσαι;

Νιώθω ότι έχω καταφέρει να εκφράζω τις ιδέες μου και τον εαυτό μου, σ’ ένα πεδίο μιας «ιδιαίτερης» εκπομπής, που δεν είναι ακριβώς μια εκπομπή λόγου, αλλά επειδή «ακουμπάει» και στην επικαιρότητα, στην οποία έχω άποψη, μέσα από διάφορες στενωπούς, μέσα από διάφορα μικρά ναρκοπέδια, καταφέρνω και λέω την άποψή μου. Έχω κάνει είκοσι πέντε χρόνια τηλεόραση, με πάρα πολλά χρόνια να είναι πολλές ώρες την ημέρα ζωντανές και βιντεοσκοπημένες εκπομπές. Είναι ιδιαίτερη η τελευταία διετία ως περίοδος στη ζωή μου, που ο κόσμος με σταματάει και μου μιλάει όχι γιατί του είμαι οικείο τηλεοπτικό πρόσωπο με τέτοια προϊστορία, αλλά για το περιεχόμενο. Δηλαδή, οι όποιες απόψεις μου, οι όποιοι διαξιφισμοί, οι όποιες συγκρούσεις μου έχουν αντανάκλαση στο τηλεοπτικό κοινό, στον κόσμο, στους τηλεθεατές, και όταν συναντιέμαι μαζί τους, μου μιλάνε πάνω σε θέματα, σε απόψεις και στάσεις ανθρώπων. Όποτε εκφράζω το λόγο μου, έχει ιδιαίτερη απήχηση στον κόσμο. Πιστεύω ότι εκφράζω τον άνθρωπο του μόχθου, τον απλό εργαζόμενο, αυτόν που υποφέρει στη σημερινή κατάσταση, οικονομική και πολιτική. Νομίζω ότι τον εκφράζω δυναμικά και το εισπράττω. Εκεί που λες «ρε παιδί μου, γιατί να είμαι σε αυτή την εκπομπή;» -ένα υπαρξιακό πρόβλημα του Ανδρέα-, η σχέση μου με τον κόσμο με δικαιώνει. Στο τέλος ξέρεις τι λέω; «Χαλάλι του, του πράγματος».

Από πού αντλείς δύναμη;

Αντλώ δύναμη από τη ζωή μου εδώ που έφτασα, από τη θητεία μου όλα αυτά τα χρόνια. Μην ξεχνάς, είμαι μαθηματικός, μουσικός, ένας άνθρωπος με εμπειρίες σε όλα τα πράγματα, με τη θητεία μου στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Είμαι ένας άνθρωπος που έχει βίο και πολιτεία, κι έχω έρθει σε μια δημιουργική σχέση με την πραγματικότητα και την εξέλιξη. Δεν ήμουν ένα παιδί που έτρωγε ήδη από τα έτοιμα, ούτε ήμουν στην αυλή κάποιων. Ήμουν μια αυτοδημιούργητη οντότητα, διαβασμένος, με τα όποια ταλέντα επικοινωνίας που έχω, συμμετέχοντας στο τραγούδι, κάνοντας χρυσούς δίσκους, μπαίνοντας στην τηλεόραση από τις «Μέρες ραδιοφώνου». Μπήκα στο ραδιόφωνο όταν έγινε η ελεύθερη ραδιοφωνία, κι έπειτα από αυτά τα στελέχη που είχαν λάμψη με «τσάκωσε» η τηλεόραση και έτσι πέρασα στην τηλεόραση. Και έφτασα σήμερα να είμαι παρών, να βλέπω πράγματα που λέγονται, να κριτικάρονται, να συζητιούνται, να γίνονται σελίδες στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε εφημερίδες, σε έντυπα, σε τηλεοράσεις, και να εκφράζω αυτό που κατά τη γνώμη μου λέγεται προοδευτική άποψη.

Πέρασες πολύ δύσκολα οικονομικά, το έβαλες ποτέ κάτω;

Όταν συνέβη η οικονομική μου καταστροφή, έχασα τα πάντα μέσα σε μία εβδομάδα. Από τη μία μέρα στην άλλη έφτασα να είμαι «πένης και αλήτης». Καταλαβαίνεις πώς το λέω, να μην έχω «πού την κεφαλήν κλίνη». Το ήπια το πικρό ποτήρι μέχρι τέλους, χωρίς να με δαμάσει. Οι εικοσιτετράωροι αιώνες που ζούσα στο κλουβί της καθημερινότητας του σπιτιού μου μπορεί να με τάραξαν, αλλά δεν με δάμασαν. Γιατί είχα ένα μυαλό που στηριζόταν, είχα πάρα πολύ συναίσθημα να μπορώ να σκέφτομαι, να αγαπάω, να νιώθω, να σε αντιλαμβάνομαι. Όταν τράβαγα τον αλίμονο και χτύπαγε συνέχεια η πόρτα και κάνανε θυροκολλήσεις, κι ερχόταν το ένα εξώδικο μετά το άλλο, αν με έπαιρνες τηλέφωνο και μου έλεγες «Ανδρέα, συμβαίνει αυτό με τον πατέρα μου», εγώ και αν δεν ήμουν εκεί με το σώμα μου, θα ήμουν με το πνεύμα μου. Θα μιλάγαμε όλο το βράδυ. Θα υπήρχε δίπλα σου «ευήκοον ους», θα άκουγε τα πάντα, και θα προσπαθούσα με τρυφερότητα να σου πω «δεν είσαι μόνη, είμαι και εγώ μαζί σου». Δεν με δάμασε, δεν με κατέβαλε το προσωπικό μου δράμα. Έχω υψηλό συναισθηματικό IQ -πιστεύω και το πνευματικό μου IQ είναι υψηλό-, αλλά το συναισθηματικό δεν θα αφήσω κανέναν κερατά να μου το αμφισβητήσει. Ξέρω να αγαπάω. Έκανα την εκπομπή με τα προβλήματα του κόσμου και μέχρι το πρωί δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Όταν έχεις ωκεανό αισθήματος, δεν μπορείς να αφήσεις την κατάθλιψη να σε κουκουλώσει. Έρχεται, αλλά αμύνεσαι, με αγάπη, με δραστηριότητα, με το μυαλό. Συνεχώς έβαζα στόχους και πράγματα. Είμαι ένας άνθρωπος που το κύτταρό μου πάλλεται. Δεν υπάρχει συνταγή. Μπορώ να σου πω τι έκανα εγώ. Εγώ ανέβηκα σε μια σωσίβια λέμβο και ανέβαινα τα βουνά και κατέβαινα.

Εσύ στέκεσαι δίπλα στους άλλους, εσένα σου στάθηκαν στα δύσκολα;

Ναι, είχα ανθρώπους δίπλα μου. Κατ’ αρχήν έχω αξιοπρέπεια και διακριτικότητα. Φώναξα μια αδελφική μου φίλη και της είπα τι γίνεται στην καθημερινότητά μου και, όταν τελείωσα, έκλαιγε. Δεν το θέλω αυτό. Όχι γιατί κλαίει για μένα και γιατί είμαι ο «κακομοίρης». Δεν θέλω να μεταθέσω το δικό μου βάρος στην πλάτη σου. Είπα θα φωνάζω κάποιους, θα τους εξηγώ «μην ασχοληθούμε με αυτά» και θα κάνουμε πλάκα, θα τρώμε ένα φαγητό – άρχισα και μαγείρευα, έγινα επαγγελματίας μάγειρας. Ζύμωνα. Έκανα τη ζύμη και τη βάραγα. Εκτόνωση. Άνοιγα φύλλο σαν ασχολία. Έγινα μικρός, αργός σεφ. Βάζω στόχους και τους πετυχαίνω. Όχι ως αυθεντία, αλλά ως καλός μαθητής. Ενεργητικότητα, δραστηριότητα. Δεν το έλυσα το θέμα με εργασιοθεραπεία, το έλυσα και νοητικά. Και μυαλό και ζητούμενα είχα πάρα πολλά. Πολύ δύσκολη περίοδος, ίσως να είναι και το πιο σημαντικό που πέτυχα στη ζωή μου. Γιατί εκεί που έχεις τα πάντα και ξαφνικά σε μία μέρα δεν έχεις τίποτα, εγώ στάθηκα όρθιος.

Η Ελένη είναι ο φύλακας-άγγελός σου;

Είναι εξαιρετική. Γιατί να πεις ότι το κάνει αυτό και έχει κάποια κέρδη είτε οικονομικά είτε δημοσιότητας, το κάνει χωρίς κανένα κέρδος. Να φανταστείς, κάποια στιγμή αρρώστησα και έφτασα να μην έχω δραχμή τσακιστή. Με βοήθησε ο αδελφός μου και κάποια στιγμή λόγω και της ασθένειάς του -ταξίδια στο εξωτερικό, πολυδάπανες θεραπείες στη Γαλλία- άρχισε να μην έχει τη δυνατότητα να μου δώσει χρήματα. Η Ελένη έφτασε να κάνει όποια δουλειά τής πέρναγε. Έγινε βενζινού. Ερχόταν σπίτι και μύριζε πετρέλαιο και βενζίνη. Την έδιωξαν από εκεί, έγινε καθαρίστρια στο μετρό. Σκίστηκε για να φέρνει ένα μικρό μεροκάματο, ένα μικρό μηνιάτικο, να επιβιώσουμε. Θα μπορούσε να πάει στην οικογένειά της, κι έμενε μαζί μου… πολλές φορές είχαμε κομμένο το ηλεκτρικό, ακόμα και το νερό. Δούλευε σαν σκυλί, την περίμενα να τελειώσει χαράματα, ερχόταν σπίτι και ήταν μαζί μου. Δεν ήμουν σε καμία τηλεόραση και ποτέ δεν βγήκε να πει ότι το κάνει για αυταρέσκεια, και ταυτόχρονα έκανε ό,τι είναι δυνατόν για να υπάρχουν κάποια χρήματα και να μην περάσουμε σε ένα είδος επαιτείας για να επιβιώσουμε. Είναι μια γυναίκα αξιοθαύμαστη. Είναι, μάλιστα, μάνα ενός παιδιού, έχει την κόρη της, τη Μαρία, την οποία ποτέ δεν έβγαλε από το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της. Μου συμπαραστάθηκε ουσιαστικά. Βέβαια, επειδή είμαι επίμονος άνθρωπος, μου σακατεύει το κεντρικό νευρικό σύστημα, αλλά χαλάλι της, την αθωώνω, χαλάλι της που τη γνώρισα.

Ο γιος σου τι κάνει;

Όταν με ρωτάνε για το γιο μου, χαμογελάω. Είναι ένα πολύ γλυκό, πολύ έξυπνο παιδί, και στα δύσκολά μου ήταν συμπαραστάτης. Κάποια στιγμή τον ένιωσα σαν να είναι ο μεγάλος μου αδελφός, που με προστατεύει. Είχε μια υπερπροστατευτικότητα μαζί μου στα όρια της υπερβολής, κι εγώ, παρόλο που μέσα μου ήμουν σε μαύρο χάλι, χαμογελούσα.