29 Ιανουαρίου 2019 08:11
Είναι αυτό που λέμε πως μια γυναίκα αποπνέει «αέρα». Πριγκιπικό αέρα. Αρχοντιά πιο απλά. Πως είναι λες και μας… κάνει χάρη ένα πράγμα που τρώει π.χ. μαζί μας. Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες. Ωραίος ο Sean Connery, αλλά την allure του gentleman, όπως του Roger Moore ή του Michael Kaine, σόρι, δεν την είχε. Μια χαρά ο Gerard Butler, όμως Jude Law δεν γίνεται – όσα «μίλια» κι αν διανύσει φορώντας sur mesure κοστούμια. Και διά χειρός Ermenegildo Zegna.
Πώς την αποκτάς; Όπως η Jeanne Damas; Η «πρωθιέρεια» του στυλ, αυτή τη στιγμή στη Γαλλία (φωτ. πάνω και cover); Για τους άντρες, θα σου πω το απλούστερο: δεν γίνεται. Και ρεντιγκότα και φράκο να βάλει ένα αρσενικό, όλα είναι στο βλέμμα του. Στο attitude που δεν αλλάζει – σε καμία περίπτωση. Για τις γυναίκες, πάλι, δεν ισχύει το ίδιο. Δεν λέμε να πάρεις και μαθήματα, όπως η Vivien Leigh στο «Ωραία μου κυρία» ή να παίξεις στο «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα». Ωστόσο, με μικρά «τρικ» στην εμφάνιση και το μακιγιάζ σου, τα πάντα βελτιώνονται. Είναι αυτό που λέμε, για να το πάω… τροχάδην, στα «χωρικά μας ύδατα», άλλο Κωνσταντίνα Κωνσταντινίδη, άλλο Εύα Μπάση – παρεμπιπτόντως, η τελευταία έφυγε απ’ το «Μy Style Rocks» στον ημιτελικό.
Είτε είναι φαρδιά, είτε κολλητά, επιβάλλεται να είναι καλοραμμένα. Σαφώς ένα μάλλινο παντελόνι/κοστούμι, ο,τιδήποτε είναι πολύ πιο φινετσάτο από το νάιλον. Ή από pvc, που είναι και ποπ, αλλά στην προκειμένη είναι «εκτός θέματος». Τα πουκάμισα, επίσης, είναι «μυστικό». Κυρίως τα λευκά, γενικά, όμως, τα μονόχρωμα. Αυτά, λοιπόν, χρειάζεται να είναι καλοσιδερωμένα. Η φινέτσα στο ντύσιμο έχει να κάνει άμεσα με τον «πρεπισμό» και εννοώ τους preppy τύπους, που έγιναν μόδα στα τέλη των 90s και τ’ αγοράκια μας -σε κάποιες περιπτώσεις, όχι σ’ όλες, ευτυχώς- έμοιαζαν πανομοιότυπα. Σαν ρομποτάκια.
Ένα γιλέκο, για να επανέλθω στο «case study» της ημέρας, θα δώσει άλλο τόνο στην εμφάνισή σου. Αν, δε, είναι βελούδο, όχι νάιλον, βαμβακερό, θα την απογειώσει. Οι κλος φούστες, επίσης, αλά Βασίλης Ζούλιας, ουχί οι pencil, επίσης. Αν, ντε και καλά, θες pencil, ως το γόνατο. Όχι κοντύτερη. Ή μίντι. Ή μάξι. Αντί για μίνι, τέλος, προτίμησε σορτς: δεν αποκαλύπτει τίποτα, είναι και girly και πάντα φινετσάτο εφόσον φορεθεί σωστά και δεν είναι από «μπανάλ» υλικό: αντί για δερματίνη, καθαρόαιμο δέρμα δηλαδή να προτιμάς και αντί για νάιλον, ξανά και ξανά βαμβακερό.
«Less is more» και στην προκειμένη θα σου πω, το… στανταράκι: πρόσεξε καλά τι ταιριάζει στους τόνους της επιδερμίδας και στα μάτια σου. Μην επηρεάζεσαι απ’ τις κάθε λογής μόδες της εκάστοτε σεζόν. Τα «ήσυχα» μάτια θέλουν κόκκινο κραγιόν κι αν τα χειλάκια σου είναι ήδη juicy ή «φουσκωμένα» απ’ την επιστήμη, ματ. Απαραιτήτως. Αν πάλι βάψεις έντονα το ματάκι, κράτα ένα nude ή απαλό, τριανταφυλλί κραγιόν. Τσέκαρε το μακιγιάζ των γαλαζοαίματων: ποτέ δεν θα δεις καμιά να ποντάρει στην υπερβολή. Άλλο Kate Middleton, άλλο Μeghan Markle. Και φυσικά, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το χρώμα της επιδερμίδας δεν παίζει κανένα ρόλο. Να τα λέμε κι αυτά. Στη συνέχεια, προσοχή στις σκιές: οι πολύ έντονες και βαραίνουν το μάτι και «κατεβάζουν» -όχι με την καλή έννοια- την εμφάνισή σου. Εν ολίγοις, σε καθιστούν πιο μπανάλ. Ειδικά αν έχεις π.χ. μαύρο μάτι και «κοπανίσεις» μια καταλαχανί, fluo σκιά… συλλυπητήρια.
Στα της κόμης τώρα και καμία σημασία -ξανά- δεν έχει αν το μαλλί σου είναι ίσιο ή σγουρό. Μπορεί το δεύτερο να κάνει πιο ατίθασο -και είναι- ποιος σου είπε, όμως, ότι δεν είναι σικ; Φινετσάτο. Σε κάθε περίπτωση, ένα σινιόν θα σε «σώσει». Άσε που είναι εύκολη λύση, είτε για σγουρομάλλες, είτε όχι. Καλύτερα ψηλό, που είναι και πιο νεανικό: τα χαμηλά θυμίζουν γεροντοκόρες. Και ναι μεν δεν τους προσάπτεις… μπαναλιτέ, το νόημα, όμως, είναι να μας κολακεύει κιόλας το μαλλί μας. Από την άλλη, τα κοτσιδάκια, κάνουν λίγο εξοχή, λίγο «καμπανιόλα», λίγο… χωριάτικα. Με σαλόνια δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις, με τη Χάιντι, τα βουνά, τις πεδιάδες, πάλι, ναι. Σαφώς. Καλή σου επιτυχία, κούκλα και απόκτησε φινέτσα – αν δεν την έχεις. Στο χέρι σου είναι.
Nτονατέλλα Αδάμου
