Κουρής-Τοπαλίδου:Στα δικαστήρια για το διαζύγιο
Κόντρα στα δημοσιεύματα που ήθελαν να βάζουν στην σχέση τους νέα θεμέλια και να “παγώνουν” το διαζύγιο, εμείς μαθαίνουμε δυστυχώς ακριβώς το αντίθετο για τον ηθοποιό Νίκο Κουρή και την […]
1 Σεπτεμβρίου 2020 21:00
Τρία χρόνια συμπληρώθηκαν από την ημέρα που η Ζωή Λάσκαρη «έφυγε» αναπάντεχα από κοντά μας. Ήταν 18 Αυγούστου 2017 όταν η λαμπερή σταρ του κινηματογράφου άφησε την τελευταία της πνοή προδομένη από την καρδιά της, στον ύπνο της, στο εξοχικό της στο Πόρτο Ράφτη
H αγαπημένη πρωταγωνίστρια, που ήταν 73 ετών, δεν είχε ακούσει τον γιατρό της που της είχε συστήσει να μην μετακινείται και λίγους μήνες πριν πεθάνει είχε πάει στην Ιορδανία για τα γυρίσματα τηλεοπτικής εκπομπής.
Γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1944, στη Θεσσαλονίκη. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ζωή Κουρούκλη. Τα παιδικά χρόνια της δεν ήταν εύκολα. Ήταν ορφανή από πατέρα, που όπως έλεγε σκοτώθηκε από τους αντάρτες, ενώ στα επτά της έχασε και τη μητέρα της. Πήγε σχολείο στις Καλόγριες ως εσωτερική.
Σταρ Ελλάς στα δεκαπέντε!
Στα δεκαπέντε της χρόνια γεύτηκε για πρώτη φορά την επιτυχία καθώς στέφθηκε Σταρ Ελλάς. Είναι χαρακτηριστικό ότι είχε πει ψέματα στους διοργανωτές υποστηρίζοντας πως ήταν δεκαεπτά ετών μιας και αν γνώριζαν την πραγματική της ηλικία δεν θα της επέτρεπαν να πάρει μέρος στο event που έλαβε χώρα στα «Αστέρια» της Γλυφάδας.
Ένα μήνα αργότερα εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διαγωνισμό Μις Υφήλιος στο Λονγκ Μπιτς της Νέας Υόρκης.
O τίτλος της Σταρ Ελλάς και η κοινή καταγωγή της με τον Γιάννη Δαλιανίδη ήταν η αφορμή ώστε ο τελευταίος να την επιλέξει για πρωταγωνίστρια της ταινίας «Ο Κατήφορος» το 1961. Ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός Φιλοποίμην Φίνος της άλλαξαν το επίθετο σε Λάσκαρη, ώστε να ξεχωρίζει από την τραγουδίστρια και ξαδέλφη της, Ζωή Κουρούκλη.
Η τεράστια επιτυχία της ταινίας και η εντυπωσιακή ομορφιά της κατέστησαν τη Λάσκαρη ως μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής, υπογράφoντας αποκλειστικό συμβόλαιο με τη «Φίνος Φιλμ». Από τότε πρωταγωνίστησε σε κινηματογραφικές επιτυχίες και ήταν εξαιρετική σε όλα τα είδη ταινιών (κωμωδία, δράμα, μιούζικαλ).
Συνεργάστηκε με όλα τα κορυφαία ονόματα του ελληνικού κινηματογράφου, όπως οι Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος, Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη, Μαίρη Χρονοπούλου, Αλέκος Αλεξανδράκης, Φαίδων Γεωργίτσης, Νίκος Κούρκουλος κ.ά.
Λαμπρή ήταν και η πορεία που διέγραψε στον χώρο του θεάτρου. Ντεμπούτο στο σανίδι έκανε το 1966 στην Κύπρο με τα έργα «Μιας πεντάρας νιάτα» των Γιαλαμά – Πρετεντέρη, «Η παγίδα» του Pομπέρ Τομά και «Βαθιά γαλάζια θάλασσα» του Τέρενς Ράττιγκαν.
Ο γάμος με τον Κουτουμάνο,
ο έρωτας με τον Τόλη
Παντρεύτηκε τον εφοπλιστή Πέτρο Κουτουμάνο, έναν άνθρωπο συντηρητικό που ερχόταν συχνά σε αντιπαράθεση μαζί της επειδή δεν έβλεπε με καλό μάτι την καριέρα της και γενικότερα τον τρόπο ζωής της. Η Λάσκαρη δεν έκανε πίσω ακόμη και όταν έμεινε έγκυος στην κόρη της Μάρθα. Λίγο αφού γεννήθηκε, χώρισαν. Η πρωταγωνίστρια πήρε το παιδί και έφυγε.
Στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Μαριχουάνα Στοπ» γνώρισε τον Τόλη Βοσκόπουλο. Ερωτεύτηκαν και έμειναν μαζί για τρία χρόνια. Ο δεσμός τους, όπως είναι φυσικό, απασχόλησε εκτενώς τον Τύπο της εποχής, ενώ οδήγησε στο διαζύγιο του δεύτερου με τη Στέλλα Στρατηγού.
Η αδελφή του τραγουδιστή έχει πει χαρακτηριστικά: «Τρελάθηκε! Αυτό έπαθε όταν γνώρισε τη Ζωή. Και ξέχασε και σπίτι και δουλειά και συνεργάτες και τα πάντα και έφυγε μαζί της».
Όταν η Λάσκαρη πήγε στις ΗΠΑ, δημιούργησε σχέση με τον Σωκράτη Κόκκαλη, κάτι που έμαθε ο Βοσκόπουλος. Ταξίδεψε με πλοίο ως εκεί –μιας και δεν έμπαινε σε αεροπλάνο- την είδε και χώρισαν. Η εξέλιξη αυτή έριξε σε κατάθλιψη τον δημοφιλή ερμηνευτή.
Η γνωριμία με τον Λυκουρέζο
Το ειδύλλιο με τον Κόκκαλη δεν κράτησε πολύ. Κατά την επιστροφή της στην πατρίδα, η Λάσκαρη γνώρισε τον πετυχημένο δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο, στο πλευρό του οποίου έμεινε ως το τέλος.
Τον είχε επισκεφτεί για υπόθεσή της στο γραφείο του το 1976. Ερωτεύτηκαν και μετά από τρεις μήνες παντρεύτηκαν στο Μετόχι του Πανάγιου Τάφου. Παρόντες ήταν μόνο ο κουμπάρος Λευτέρης Παπαδόπουλος και η κόρη της Μάρθα.
«Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πληροφορήθηκε τη βραδινή μας έξοδο, κοινός φίλος και στη συνέχεια κουμπάρος μας. Μετά το δείπνο στην παραδοσιακή ταβέρνα του Ζαφείρη στην Πλάκα, δεν πέρασε πολύς καιρός και της ζήτησα να γίνει γυναίκα μου», είχε πει ο Λυκουρέζος σε παλαιότερη συνέντευξή του.
«Πριν από τον Αλέξανδρο, οι περισσότεροι άνδρες με αντιμετώπιζαν σαν τη Ρίτα Χέιγουορθ: κοιμόντουσαν με τη Λάσκαρη και ξυπνούσαν με τη Ζωή … Γιατί ερωτεύονταν τη Λάσκαρη και όχι τη Ζωή. Ξυπνούσαν και έλεγαν ‘τι σταρ είναι αυτή να μαγειρεύει, να πλένει και να φροντίζει το σπίτι;’», είχε πει η ίδια από την πλευρά της.
Δύο χρόνια μετά τον γάμο τους, η ευτυχία τους ολοκληρώθηκε καθώς απέκτησαν μια κόρη, τη Μαρία – Ελένη, πρώην σύζυγο του ηθοποιού Απόστολου Γκλέτσου.
«Μάλαμα ο Αλεξανδράκης»
Η Ζωή Λάσκαρη είχε κερδίσει την εκτίμηση και τον θαυμασμό των συναδέλφων της, πολλοί εκ των οποίων έγιναν στενοί φίλοι της.
Έτρεφε μεγάλη αδυναμία στον Κώστα Βουτσά, με τον οποίο έκανε παρέα όπως και με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, που ξεχώριζε και ως ηθοποιό. «Από παρτενέρ μου ξεχωρίζω ασυζητητί τον Αλεξανδράκη. Είναι το μάλαμα. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Η συνεργασία μαζί του μου είναι αλησμόνητη», είχε πει χαρακτηριστικά.
Εξαιρετική σχέση είχε και με τον Βλάσση Μπονάτσο όπως και με τον Απόστολο Γκλέτσο παρότι ο γάμος του με την κόρη της Μαρία – Ελένη κράτησε μόλις δύο μήνες.
Ο θαυμασμός για τον Καραμανλή και η ψήφος στον… Κύρκο!
Η πολιτική συγκαταλεγόταν στα ενδιαφέροντα της Ζωής Λάσκαρη. Ανήκε στον χώρο της Δεξιάς και θεωρούσε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως τον σπουδαιότερο Έλληνα πολιτικό του 20ού αιώνα. Μάλιστα, πολλές φορές είχε συζητήσει μαζί του και πάντα μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για εκείνον.
Ήταν, πάντως, ανοιχτόμυαλη καθώς εκτιμούσε πολιτικούς και από την Αριστερά και συγκεκριμένα τον Λεωνίδα Κύρκο. Τον είχε ψηφίσει, μάλιστα, στις εκλογές του 1981, παρότι το προηγούμενο βράδυ βρισκόταν στην τελευταία προεκλογική συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας.
Η ίδια πολιτεύτηκε στον Δήμο Αθηναίων, επί εποχής Δημήτρη Αβραμόπουλου αλλά γενικότερα δεν της άρεσε να υπάγεται σε ένα κόμμα. Είχε, άλλωστε, πολλούς φίλους από τον χώρο της Αριστεράς.