9 Νοεμβρίου 2020 14:15
Η γνωστή ηθοποιός παραχώρησε μία συνέντευξη στο περιοδικό Gala και τον δημοσιογράφο Κώστα Μπουρούση μιλώντας, μεταξύ άλλων, για τα παιδικά χρόνια της στη Σύρο, για τον απροσδόκητο τρόπο που πήρε το ρόλο στις «Άγριες Μέλισσες», ενώ εξέφρασε και την επιθυμία της να συνεργαστεί με τον σύντροφό της, Γιώργο Παπαγεωργίου.
-Είχες σκεφτεί όταν αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός ότι θα παραχωρήσεις ένα κομμάτι της ιδιωτικότητάς σου για χάρη της δημοσιότητας;
Ναι, αλλά δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. Δεν ήθελα να γίνω ηθοποιός για να με αναγνωρίζουν. Ήθελα απλά να γίνω ηθοποιός
-Γιατί το ήθελες;
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι καλλιτεχνικό. Με μαμά καθηγήτρια μπαλέτου και μπαμπά ηθοποιό. Από μικρή τον έβλεπα στις παραστάσεις, τρύπωνα στα καμαρίνια. Πολλές φορές μου άρεσε να μην παρακολουθώ την παράσταση, αλλά να είμαι πίσω, στα παρασκήνια και να βλέπω πώς ετοιμάζονται οι ηθοποιοί, πώς αλλάζουν τα σκηνικά. Θυμάμαι, σε μία τέτοια στιγμή είπα στον εαυτό μου ότι αυτό θέλω να κάνω. Σε συνδυασμό με το χορό της μαμάς και το τραγούδι. Κάπως ήρθε μόνο του.
–Μεγάλωσες στη Σύρο.
Ναι, μεγάλωσα σε αυτό το υπέροχο νησί. Νομίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να μεγαλώνει ένα παιδί σε νησί.
-Αναπολείς κάτι από τότε;
Το παιχνίδι στην πλατεία. Να είσαι 9 χρονών, να μην έχεις κινητό, να κατεβαίνεις να παίζεις ξέγνοιαστος. Και τα ατελείωτα μπάνια το καλοκαίρι, να είμαι από το πρωί μέχρι το βράδυ στη θάλασσα. Φυσικά και το ανεκτίμητο δώρο να ξυπνάς κάθε μέρα και να κοιτάς τη θάλασσα.
-Ήρθες, λοιπόν, στην Αθήνα για να σπουδάσεις θέατρο;
Τέλειωσα τη σχολή της Μιμής Ντενίση.
-Να υποθέσω ότι ήσουν απογοητευμένη πριν από τις “Άγριες Μέλισσες”;
Ήμουν λίγο. Φαντάσου ότι έχω τελειώσει τη σχολή επτά χρόνια. Έκανα παράλληλα κι άλλες δουλειές. Ούτως ή άλλως, όταν είπα ότι θα γίνω ηθοποιός δεν περίμενα ότι θα ζήσω από αυτό. Δούλεψα σε καφετέριες, δούλεψα ως πωλήτρια.
–Με τέτοια αυταπόδεικτη ομορφιά δεν σκέφτηκες ποτέ να γίνεις μοντέλο;
Μου είχε γίνει πρόταση. Ήταν λίγο σαν τις σκηνές που βλέπεις σε ταινίες. Με είχαν δει σε ένα καράβι μαζί με μία φίλη μου, μου έδωσαν μία κάρτα, πήγα μετά από ένα χρόνο στο πρακτορείο, αλλά δεν μου άρεσαν οι όροι. Δεν είναι για μένα όλα αυτά τα “να αδυνατίσεις”, “να κάνεις αυτό ή εκείνο”, “να αλλάξεις πράγματα επάνω σου”, δεν μπορώ να δουλεύω με περιορισμούς και όρια. Δεν μπορώ να μου λες τι να κάνω. Δεν μπορώ να αλλάξω τον εαυτό μου και να βάλω μέτρο στα θέλω μου, όπως στο τι θέλω να φάω – και μου αρέσει να τρώω πάρα πολύ -, δεν ήταν για μένα. Δεν άντεξα.
– Οπότε, πριν από τη σειρά ήσουν σε μία φάση απογοήτευσης;Δεν είχα πει ποτέ ότι θα τα παρατήσω. Είχα όμως ξενερώσει. Αναρωτιόμουν “τι κάνω λάθος;”. Έναν χρόνο δεν έκανα άλλη δουλειά, είχα αφοσιωθεί στην υποκριτική. Κυνηγούσα audition και δεν γινόταν τίποτα. Οπότε είχα φτάσει στο σημείο να πω ή κάνω κάτι λάθος ή οι άλλοι ζητούν κάτι παράλογο από εμένα. Ώσπου μια μέρα είδα εντελώς τυχαία ένα μήνυμα στην ανεπιθύμητη αλληλογραφία στο Facebook από τη Μιράντα Ρωσταντή, την casting director των “Άγριων Μελισσών”.
Την πήρα τηλέφωνο, μιλήσαμε, κάναμε 2 audiotion και έκλεισε η δουλειά. Θυμάμαι εκείνη την περίοδο σιγοτραγουδούσα το “Καίγομαι και σιγολιώνω”. Μάλιστα, την ημέρα πριν από τη δεύτερη ακρόαση το τραγουδούσα στο μπάνιο. Και μου ζήτησαν εντελώς συμπτωματικά να το τραγουδήσω. Βέβαια, ακόμα και τότε δεν είπα: “εντάξει το έχω”. Ποτέ δεν το έχω πει. Ποτέ. Σκέψου ότι μου είχαν πει ότι πήρα το ρόλο και δεν το είχα καταλάβει. Πάνω στο άγχος της audition δεν το άκουσα.Λίγες ημέρες μετά με πήραν και μου είπαν για την πρώτη ανάγνωση και πως μου είχαν στείλει το σενάριο για τα 10 πρώτα επεισόδια. Είπα στον εαυτό μου: “μην κάνεις την ερώτηση: “δηλαδή με πήρατε”. Εγώ είχα φτιάξει τη βαλίτσα μου και είχα φύγει στη Σύρο για να δουλέψω, ήμουν τόσο στον κόσμο μου.
-Με το σύντροφό σου, Γιώργο Παπαγεωργίου, τα λέτε για τις δουλειές σας;
Τα λέμε, ναι.
-Θα ήθελες να παίξετε μαζί;
Ναι, θα το ήθελα. Δεν έχω τέτοια θέματα. Σίγουρα όταν είναι ίδια η δουλειά μας υπάρχουν και συμβουλές και αναλύσεις. Είναι ωραίο να το βλέπεις από πολλές πλευρές.
