Προσωπικά: ο Πασχάλης διηγείται στιγμές από τη ζωή του στην Έλενα Κατρίτση

Ο Πασχάλης έγραψε ιστορία στην ελληνική ποπ μουσική, ερμηνεύοντας και συνθέτοντας μεγάλες επιτυχίες, που σημείωσαν ρεκόρ πωλήσεων στη δισκογραφία.

Ο αγαπημένος ποπ σταρ διηγείται στην Έλενα Κατρίτση και στην εκπομπή «Προσωπικά» της ΕΡΤ1 πώς άρχισαν να αλλάζουν όλα στη ζωή του όταν έπαψε, όπως λέει, να είναι ο «μπογιατζάκος», δουλειά που έκανε μέχρι τα δεκαεπτά του χρόνια ενώ παράλληλα έγραφε ανάμεσα στις μπογιές τραγούδια όπως το «Σχολείο».

Οι Olympians ήταν το συγκρότημα που έκανε επανάσταση στην ποπ μουσική, χρησιμοποιώντας ελληνικό στίχο σε τραγούδια που παραμένουν επιτυχίες για περισσότερα από 55 χρόνια.

Αίσθηση είχε προκαλέσει η εμφάνισή τους τον Οκτώβριο του 1966 στη «Χρυσή Βραδιά» στο Καλλιμάρμαρο, ένα διαγωνισμό για νεανικά συγκροτήματα όπου κέρδισαν την πρώτη θέση.

Το έπαθλο ήταν ένα κιλό χρυσάφι, το οποίο ο Πασχάλης εξηγεί πώς μετατράπηκε σε… σόμπες: «Θα πω χαριτολογώντας ότι δεν μπορούσαμε να μοιράσουμε το χρυσάφι.

Όντως πήραμε πέντε σόμπες, οι οποίες έκαναν 5.000 η καθεμία, άρα κοντά στις 30.000, όσο έκανε τότε ένα κιλό χρυσάφι. Μας βόλεψε!

Ήταν εποχή φτώχιας. Η μητέρα μου είχε μια ξυλόσομπα. Μια σόμπα πετρελαίου ήταν πολυτέλεια».

Ο Πασχάλης θυμάται τους γονείς του και το σπίτι όπου μεγάλωσε στο χωριό του, το Δοξάτο Δράμας: «Το χωριό κάηκε για τρίτη φορά στην ιστορία του.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής έστησαν και τον πατέρα μου στο απόσπασμα. Γλίτωσε την τελευταία στιγμή. Και αυτή είναι μία ιστορία που συνδέεται με αυτόν το σταυρό που φοράω.

Είναι ένα φυλαχτό από τους Αγίους Τόπους, που είχε φτιάξει η μαμά μου για τον πατέρα μου με κάποια άνθη από το Σταυρό».

Μιλά επίσης για τα εφηβικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη και τα αδέλφια του, που δούλευαν στα καπνά και σε οικοδομές κι αργότερα έφυγαν μετανάστες.

Από τον Καναδά, η αδελφή του, με την οποία έχουν να βρεθούν πολλά χρόνια, αναπολεί συγκινημένη τα παιδικά τους χρόνια.

Στην πλατεία Διοικητηρίου πρωτογνώρισε τον Πασχάλη ο πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής Γιώργος Κούδας, ο οποίος μιλά για τα νεανικά τους χρόνια, όταν έψαχναν και οι δυο να βρουν το δρόμο τους.

Ο συνθέτης Άλκης Κακαλιάγκος, ψυχή και εκείνος των Olympians, περιγράφει όσα συνέβαιναν την εποχή της μεγάλης δόξας του συγκροτήματος, ενώ ο μουσικός και στέλεχος δισκογραφικών εταιρειών Φίλιππος Παπαθεοδώρου αναφέρεται στην επιτυχημένη πορεία του Πασχάλη στα μουσικά πράγματα από τότε που τον έπεισε να έρθει στην Αθήνα.

Η κόρη του Πασχάλη, Ζηνοβία, η οποία ζει και κάνει καριέρα τα τελευταία χρόνια στη Γαλλία, ο γιος του Γιάννης, τα εγγόνια του και η σύζυγός του Αλίκη θυμούνται, αναπολούν, συγκινούνται, του κάνουν αφιερώσεις και του τραγουδούν.

Ο Πασχάλης περιγράφει πώς τραγούδησε για πρώτη φορά το «Σχολείο» όταν συνάντησε την Αλίκη τυχαία, φεύγοντας από το μηχανουργείο ένα απόγευμα στη Θεσσαλονίκη: «Οφείλω πάρα πολλά στην Αλίκη… Για το ότι είμαι αυτός που είμαι τώρα. Με έκανε έναν πιο επικοινωνιακό άνθρωπο, γιατί ήμουν πάντα εσωστρεφής. Η Αλίκη με έκανε αυτό που λέμε πολλές φορές, με έκανε άνθρωπο».