30 Νοεμβρίου 2021 09:50
Άγριες Μέλισσες – Χρήστος Μαλακής: «Ο Ντούνιας είναι υποδιευθυντής της Ασφάλειας, δεν μπορεί να γίνει υποτακτικός του Ακύλα».
Το σενάριο της Μελίνας Τσομπάνη και του Πέτρου Καλκόβαλη τον περιγράφει ακριβώς. Ο Ντούνιας είναι υποδιευθυντής της Ασφάλειας τον καιρό της χούντας στη Λάρισα. Είναι άνθρωπος μου πιστεύει στην ιδεολογία του συγκεκριμένου καθεστώτος. Δεν το θεωρεί πραξικόπημα στη δημοκρατία, αλλά επανάσταση για να σωθεί ο «ασθενής» και να βγει από το γύψο! Μιλάμε για ένα σκληρό, αδίστακτο άντρα, που βασανίζει αριστερούς και το χαίρεται, κάνει τις βρόμικες δουλειές των ανωτέρων του. Έχει τακιμιάσει με υψηλόβαθμους φασίστες στρατιωτικούς και συνεργάζεται μαζί τους εκτελώντας διαταγές εξόντωσης. Επίσης, ο Ντούνιας κάνει στενή παρέα με το παρακράτος, όπως με τον Ακύλα Μεγαρίτη, που είναι και φασίστας αλλά και συμφεροντολόγος και θέλει να επωφεληθεί οικονομικά από τη σχέση του με το καθεστώς.
Μου φαίνεται αδιανόητο να βασανίζω έναν άνθρωπο και να το χαίρομαι. Να σκοτώνω επειδή ο συνάνθρωπός μου έχει διαφορετική πολιτική ιδεολογία από μένα και να θεωρώ ότι έκανα το σωστό. Προφανώς όμως στο θέατρο, στον κινηματογράφο, και στις τηλεοπτικές σειρές υπάρχουν οι κακοί ρόλοι. Και αφού δεν έχω στη ζωή μου κάποιο βίωμα από έναν τόσο κακό άνθρωπο, παίρνω από το σενάριο τα χαρακτηριστικά του και τον συνθέτω από την αρχή. Δεν ξέρω την προϊστορία του Ντούνια για να δικαιολογήσω τη σαδιστική του συμπεριφορά. Για τον Βόσκαρη γνωρίζαμε το παρελθόν του, πως μεγάλωσε στις φυλακές και θεωρούσε τη μάνα του φόνισσα. Ο Ντούνιας είναι απρόβλεπτος, ακραίος. Γι’ αυτό και ο ρόλος είναι μεγάλη πρόκληση.
Όχι, ευτυχώς! Δεν έχω χτυπήσει κανέναν. Θα ήταν πολύ δύσκολο συναισθηματικά, αλλά και επικίνδυνο. Η σκηνοθεσία είναι άψογη και εσείς βλέπετε ότι ρίχνω ξύλο, ότι μαστιγώνω, για παράδειγμα, την Ελένη. Βλέπετε τη γεμάτη αίματα πλάτη της, αλλά εγώ ούτε που την έχω αγγίξει. Είναι μια συρραφή σκηνών, η οπτική γωνία του σκηνοθέτη. Η κάμερα και η λήψη κάνουν θαύματα, είναι σαν μια πολύ καλά μελετημένη χορογραφία!
Ο Ζάχος Λυκογιάννης και ο Ντούνιας έχουν την ίδια ιδεολογία. Αλλά ο Ζάχος είχε φίλους στο χωριό από μικρό παιδί, τους οποίους και εμπιστεύεται, ενώ πλέον έχει πολλά ερωτηματικά για τη δράση κάποιων συντρόφων του που αρέσκονται στο να βασανίζουν ανθρώπους. Ο Ντούνιας δεν έχει φίλους στο Διαφάνι και δεν συμπονά κανέναν, τους βλέπει όλους εχθρούς του. Ως άτομα που βλάπτουν το όραμα της επανάστασης, απόβλητους, ηθικά αποβράσματα. Ο Ντούνιας είναι στρατιώτης των συνταγματαρχών, με κανένα συναίσθημα και ευαισθησία και θα κάνει πολύ χειρότερα πράγματα στο μέλλον. Όποιος είναι αντίθετος με το καθεστώς, για τον Ντούνια, δεν πρέπει να υπάρχει. Βγαίνει στην επίθεση. Όποιος είναι αντίθετος πάει .εξορία και βασανίζεται μέχρι να αλλάξει. Ο Λάμπρος, η Ελένη, η Δρόσω, η Ασημίνα, ο Μπάμπης, ο Προκοπής, ο Πέτρος, όλοι για τον Ντούνια είναι εχθροί και πρέπει να φαγωθούν από το σύστημα. Τους έχει βάλει όλους στο μάτι!
Όχι, ο Μελέτης είναι. Ο Ντούνιας είναι υποδιευθυντής της Ασφάλειας, δεν μπορεί να γίνει υποτακτικός του Ακύλα, έχει λόγο. Ο Μελέτης είναι το σκυλί του. Παρ’ όλα αυτά, τον υποστηρίζει τον Ακύλα. Ο κόσμος που με βλέπει στο δρόμο, με αναγνωρίζει πλέον και μου λέει: «Είσαι πολύ κακός, άνθρωπέ μου, αλλά τι καλός ηθοποιός που είσαι, μπράβο σου!» Αυτό για μένα είναι το εύσημό μου.
Είναι μια τομή στην ελληνική μυθοπλασία. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη σειρά που να αναβιώνει μια εποχή η οποία πόνεσε τόσο πολύ τους Έλληνες, μια μαύρη σελίδα της σύγχρονης ιστορίας μας. Πολύ τολμηρό από τον ΑΝΤ1, τον κύριο Χαρίτο και την κυρία Τσομπάνη που αποφάσισαν να δώσουν την αλήθεια της εποχής, για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι. Στο σχολείο δεν μάθαμε πολλά πράγματα για την Επταετία. Σταθήκαμε στο Πολυτεχνείο. Με τη σειρά βλέπουμε όλη τη δράση του καθεστώτος. Και αυτή είναι η ουσία. Για μένα, ο Ακύλας είναι ο άνθρωπος-σύμβολο της χούντας και ο Αιμίλιος Χειλάκης είναι εξαιρετικός σε αυτό τον κόντρα-ρόλο.
