Άγριες Μέλισσες: πρωταγωνιστής της σειράς είχε θεατρική ομάδα στις φυλακές Κορυδαλλού

Τον γνωρίσαμε από τις συμμετοχές του στη σειρά Ου φονεύσεις του Πάνου Κοκκινόπουλου. Ο ρόλος του στις Άγριες Μέλισσες, ως Αχιλλέας Μεγαρίτης, ήταν καθοριστικός, αφού ήταν ένα από τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα στις καταστροφές που είδαμε στα τελευταία επεισόδια. Ο Στάθης Κόικας είναι ένας πολύ ταλαντούχος ηθοποιός και κατάφερε να μας πείσει ως «κακός».

Άγριες Μέλισσες: πρωταγωνιστής της σειράς είχε θεατρική ομάδα στις φυλακές Κορυδαλλού

Ουσιαστικά αυτή είναι η δεύτερη τηλεοπτική σου δουλειά.

Ναι. Έχω συμμετάσχει σε τέσσερα επεισόδια του «Ου φονεύσεις», του Πάνου Κοκκινόπουλου.

Όντας ένας καθαρά θεατρικός ηθοποιός, αισθάνεσαι διαφορετικό το δρόμο της τηλεόρασης;

Είναι πολύ διαφορετικός, αν και βρίσκω αρκετά κοινά σημεία.. Απαιτεί επίσης πρόβες και επικοινωνία με τον παρτενέρ σου. Οι λειτουργίες είναι πάνω-κάτω οι ίδιες. Οι χρόνοι αλλάζουν σημαντικά. Υπάρχει περισσότερη προετοιμασία στο θέατρο. Για την τηλεόραση κάνεις ουσιαστικά ο ίδιος μια προσωπική εργασία. Διαβάζοντας το κείμενο και γνωρίζοντας τα λόγια σου, φαντάζεσαι με έναν τρόπο πώς μπορεί να γίνει η σκηνή.

Πριν ξεκινήσεις τη σχολή υποκριτικής, επιθυμούσες να ασχοληθείς με τη σκηνοθεσία.

Είχα αποφασίσει να γίνω σκηνοθέτης κινηματογράφου. Είχα μαζέψει μάλιστα και το ποσό που απαιτούνταν για τα δίδακτρα του πρώτου έτους της σχολής. Παρακολουθώντας όμως πολύ κινηματογράφο και θέατρο, συνειδητοποίησα ότι τελικά με ενδιαφέρει περισσότερο να αφηγούμαι τις ιστορίες. Έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με την υποκριτική. Ειδικά στο θέατρο, με συγκινεί βαθιά η σύνδεση του ηθοποιού με το κοινό – τη θεωρώ συνταρακτική.

Κάποια στιγμή, δημιούργησες μια θεατρική ομάδα με κρατούμενους του Κορυδαλλού, ανεβάζοντας μάλιστα και μια παράσταση στις φυλακές.

Όντως. Υπήρξα βοηθός του αξιόλογου σκηνοθέτη Στρατή Πανούργιου και καθηγητής υποκριτικής των κρατουμένων. Σχηματίστηκε μια ομάδα δέκα ατόμων στις φυλακές Κορυδαλλού. Ανεβάσαμε το θεατρικό έργο «Οικόπεδα με θέα» στο οποίο έπαιξαν οι κρατούμενοι και εγώ.

Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

Θα τη χαρακτήριζα ως την πιο δυνατή θεατρική μου εμπειρία. Φάνηκε εξαρχής η πραγματική ανάγκη αυτών των ανθρώπων να παίξουν για να ξεφύγουν από τη δική τους πραγματικότητα. Κατάφερα νοητικά να δραπετεύσω και εγώ μαζί τους τις δύο ώρες της παράστασης.

Συνδέθηκες με κάποιον από τους κρατούμενους;

Κάναμε επί εννέα μήνες πρόβες, οι οποίες αρχικά διαρκούσαν τέσσερις ώρες και γίνονταν δύο φορές την εβδομάδα, στην πορεία όμως, όσο πλησίαζε η ημέρα της παράστασης, αυξήσαμε και τις ώρες και τη συχνότητα. Το κοινό απαρτιζόταν από κρατούμενους αλλά και πολίτες. Η φυλακή είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Συνδέθηκα με όλους τους ανθρώπους εκεί. Ο καθένας είχε τη δική του ιστορία. Ορισμένοι είχαν την ανάγκη να τη μοιραστούν, άλλοι όχι. Με κέρδισε η παρουσία των παιδιών. Δεν ήταν υποχρεωτικό να έρχονται στις πρόβες ή στα μαθήματα. Ήταν πολύ συγκινητικό ότι επέλεγαν τρεις και τέσσερις ώρες από την ημέρα τους να τις περνούν σε ένα χώρο που είχε διαμορφωθεί ως θεατρική σκηνή, να διαβάζουν, να μαθαίνουν λόγια. Ήταν συγκλονιστικό. Εκεί ξαναθυμήθηκα την ανάγκη μου να κάνω θέατρο.

Τα επόμενα σχέδιά σου;

Το καλοκαίρι θα κάνω ένα εκπαιδευτικού χαρακτήρα δεκαήμερο για εφήβους στην Αρχαία Ολυμπία, θα είναι μια ψηφιακή ξενάγηση όπου θα συμμετέχουμε τέσσερις ηθοποιοί και θα δίνουμε πληροφορίες στους νέους για τον αρχαιολογικό χώρο. Έχει πολύ ενδιαφέρον. Αυτή την περίοδο σιγά σιγά το δουλεύουμε. Την επόμενη χρονιά θα συμμετέχω σε μια παράσταση του Εθνικού Θεάτρου. Είπε στο 7Μέρες TV.