Αιμίλιος Χειλάκης: «Στο πρώτο γύρισμα στις Άγριες Μέλισσες είχα τόσο τρακ που δεν μπορούσα να μάθω τα λόγια μου»

Ο Αιμίλιος Χειλάκης είχε για πολλά χρόνια μεγάλη άρνηση να κάνει τηλεόραση.

Απίστευτο και όμως αληθινό. Ο Αιμίλιος Χειλάκης, σε πρόσφατη συνέντευξή του, αποκάλυψε ότι στο πρώτο γύρισμα για τις «Αγριες Μέλισσες» είχε τόσο τρακ που δεν μπορούσε να μάθει τα λόγια του.

«Φτάνω στο γύρισμα το πρωί φοβούμενος ότι θα εκθέσω, όλο τον κόσμο, αυτούς που με έχουν διαλέξει, τους συναδέλφους μου…

Το μόνο που έκανα τελικά ήταν αυτό που κάνω πάρα πολλά χρόνια: αφέθηκα στα βλέμματα τους, στις ανάσες τους και αρχίσαμε να παίζουμε, όχι ο καθένας μόνος του, όπως στο σπίτι όταν διαβάζεις τα λόγια σου, αλλά όλοι μαζί.

Ο κόσμος νομίζει πως όσο μεγαλώνεις τόσο λιγότερο τρακ έχεις, όμως όσο μεγαλώνεις τόσο μεγαλώνει η ανασφάλεια σου.

Μιλάω για τη δημιουργική ανασφάλεια, όχι αυτή που σε ακυρώνει. Τρακ και ανασφάλεια έχεις όταν ξέρεις τι ακριβώς πρέπει να γίνει, έχεις ευθύνη για το αποτέλεσμα. Μεγαλώνοντας τα παίρνεις και τα κάνεις κινητήριο δύναμη».

Για να γίνεις πιο δυνατός;

«Είναι λάθος να μιλάμε με όρους όπως “καλύτερος” και “πιο δυνατός”. Σημασία έχει να συνυπάρχουμε καλά με τους άλλους, να είμαστε χρήσιμοι σε αυτό που συμβαίνει μεταξύ των ανθρώπων.

Δεν γίνεται πιο εύκολο αυτό όσο μεγαλώνουμε, όχι χωρίς συνεχή προσπάθεια».

Θέλει μεγάλη προσπάθεια για να παίξει κανείς το ρόλο του σατανικού κακού;

«Εχω πει παντού ότι δραματουργικά οι κακοί είναι οι δρώντες, οι καλοί είναι οι πάσχοντες. Αυτός που δολοπλοκεί κάνει πολύ περισσότερη δουλειά από αυτόν που τη δέχεται.

Πώς είναι για μένα να υποδύομαι τον κακό; Πανηγύρι. Παιδική χαρά. Πεδίον δόξης λαμπρόν.

Γιατί κακός δεν είναι μόνο ο άνθρωπος που σε κοιτάει στραβά, κακός είναι ο άνθρωπος που σου χαμογελάει. Εκείνος που εκεί που σου μιλάει σπάει το τραπέζι και μετά γυρίζει και σου λέει γλυκά:

“Συγγνώμη, τι λέγαμε;”. Αυτούς φοβάσαι. Φοβάσαι τους Δούρειους Ιππους. Φόβου τους Δαναούς και δώρα φέροντας».

Στο χωριό των «Αγριων Μελισσών» οι συντελεστές κυριολεκτικά τον αγκάλιασαν.

«Θαυμάζω τα παιδιά, τους συναδέλφους μου, που τα κάνουν όλο αυτό τόσα χρόνια: μια καθημερινή σειρά εποχής στην τηλεόραση. Αθλος!

Και ειδικά φέτος που δεν έχουμε ξαναδεί στην τηλεόραση χούντα και χουντικούς. Λέει κάτι πολύ ωραίο ο Λεωνίδας Κακούρης:

“Αμάν πια, ο Χειλάκης κι εγώ είμαστε οι κακοί! Δεν υπάρχει… κακόμετρο”. Είναι άνθρωποι οι οποίοι προσπαθούσαν να κάνουν τη δουλειά τους πατώντας επί πτωμάτων.

Υπάρχει το επάγγελμα “εργολάβος της χούντας”, ο άνθρωπος που δεν ολοκλήρωσε ποτέ το έργο του, αλλά πήρε όλα τα λεφτά. Αυτός είμαι εγώ», είπε στο Marie Claire.