Συντάκτης: Newsroom
21 Δεκεμβρίου 2022 13:31
«Είναι δύσκολη πίστα το δεύτερο παιδί. Την έχουμε «ακούσει» λίγο. Όταν είχες σεταριστεί με το πρώτο παιδί, λες ok. Ο Αχιλλέας τώρα είναι ενάμιση έτους. Μιλάει, καταστρέφει αλλά είναι το καλύτερο παιδί που υπάρχει. Κι εκεί σκάει το δεύτερο παιδί, κι εκεί που έλεγες πως από τις 7 το βράδυ ως τις 7 το πρωί τουλάχιστον έχεις χρόνο… Η μικρή θηλάζει, τρώει κοιμάται και κλαίει. Είναι η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο» είπε αρχικά ο Άκης Πετρετζίκης.
«Δυσκολευτήκαμε 10 ημέρες με τον Αχιλλέα. Κάπου κάπου πρέπει να είσαι λίγο αυστηρός. Στις 7 το απόγευμα αφήνουμε τον Αχιλλέα στην κούνια και του λέμε γεια σου» πρόσθεσε στη συνέχεια ο Άκης Πετρετζίκης και κατέληξε περιγράφοντας το πρόγραμμα της καθημερινότητάς του. «Μερικές φορές κοιμάμαι στις 9 με 10 το βράδυ. Το 11, 12 για μένα δεν υπάρχει. Εμείς πρέπει να πάμε στο πρόγραμμα των μωρών».
«Πιστεύω στον Θεό, ήταν συμπαραστάτης μου σε κάθε αδιέξοδο. Δέχομαι τον τίτλο εθνική μαγείρισσα και χαίρομαι πάρα πολύ. Βλέπω την Αλεξία τυχαία στην τηλεόραση και ένα δάκρυ θα τρέξει, θα πω… που είσαι κοριτσάκι μου; Αλλά ως εκεί. Βάφομαι, χτενίζομαι, ντύνομαι ωραία, χαίρομαι τη ζωή», είπε αρχικά η Βέφα Αλεξιάδου.
Η Βέα Αλεξιάδου είπε στη συνέχεια: «Το μόνο πράγμα που με ρωτούσαν ήταν γιατί μάλωσα με την Ελένη Μενεγάκη. Δεν μάλωσα ποτέ, αν λογοφέραμε στη συνεργασία μας, πάντα θα πεις μια κουβέντα παραπάνω. Αυτό ήταν όλο. Όταν ήρθε η Ελένη στα πρώτα της βήματα, δεν ήταν καλή κι έλεγα τι την φέρατε αυτήν εδώ, θα μας χαλάσει τον Πρωινό Καφέ».
Κλείνοντας, η Βέφα Αλεξιάδου είπε: «Συμπαθώ τον Άκη Πετρετζίκη, έχει αυτόν τον αέρα που τραβάει τους άλλους και που τον είχα κι εγώ».
Η Βέφα Αλεξιάδου παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «Τηλέραμα» και μίλησε για τη ζωή και τον θάνατο, την πίστη στον Θεό και στις απώλειες που έχει βιώσει.
Πώς περνάτε τις μέρες σας αυτόν τον καιρό;
«Αν κι έχω κάποια μικρά προβλήματα υγείας και με αναγκάζουν να παίρνω καθημερινά κορτιζόνη, περνάω τα γεράματά μου ευχάριστα. Σήμερα όμως έκανα περισσότερα από ό,τι συνήθως. Πήγα στο σούπερ μάρκετ και ψώνισα γιατί περιμένω τις εγγονές μου. Μένουν και οι δύο στην Αγγλία αλλά θα έρθουν για διακοπές. Είναι μάλιστα σε λίγο τα γενέθλια της 23χρονης Χαράς (σ.σ.: κόρη της Αλεξίας) και κάθε χρόνο τα γιορτάζουμε εδώ στη Χαλκιδική. Τις άλλες μέρες, έχω συνήθως αγκαλίτσα το κομπιούτερ μου και δουλεύω, ατενίζω τη θάλασσα από την τζαμαρία μου και φροντίζω τα παρτέρια με τα γεράνια μου. Ο άντρας μου έλεγε: ‘Τα λουλούδια, εκτός από νερό, θέλουν και χάιδεμα για να ζήσουν’. Κατεβαίνω και στο εκκλησάκι μου και προσεύχομαι, ενώ προς το βραδάκι κάνω απόδειπνο, με το φως το ιλαρόν, με τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Έτσι κυλούν οι μέρες μου πια… Δοξάζω τον Θεό που είμαι ακόμα όρθια και κάνω τις δουλειές μου και πράγματα που μου αρέσουν».
«Θα σας πω κάτι πολύ παράξενο, που οι περισσότεροι, ακόμα και οι φίλοι, δεν το πιστεύουν. Κουβαλάω πολύ πόνο, γιατί έχω χάσει και τα δυο μου κορίτσια – νωρίτερα είχα χάσει τον άντρα μου και τώρα έχω μόνο τις εγγονές και τις ανιψιές μου. Κι όμως, αγαπώ τη ζωή! Πιστεύω τόσο στον Θεό, ξέρω πως με βοηθά, επομένως δεν μου έχει λείψει η χαρά. Μπορεί κάθε μέρα να συμβαίνουν πράγματα στενάχωρα, παρ’ όλα αυτά κάθε πρωί που ξυπνώ είμαι χαρούμενη ό,τι και να έχει συμβεί την προηγούμενη. Ευγνωμονώ τον Θεό για τη νέα μέρα που μου χαρίζει κάθε πρωί και προχωράω. Αυτό κάνω μια ζωή… Αν και είναι τόσο παράξενο, που ακόμα κι εγώ απορώ με αυτό, παρ’ όλα αυτά, μια ζωή η χαρά είναι ριζωμένη μέσα μου».
Έπειτα από τόσες απώλειες, με τον Θεό δεν θυμώσατε;
«Με ρωτάνε… ‘Κυρία Βέφα, ο Θεός σάς πήρε δύο κορίτσια. Πώς είναι δυνατόν ακόμα να πιστεύετε σε αυτόν;’ Κι απαντάω… ‘Αντιθέτως, πώς είναι δυνατόν να πάψω να πιστεύω;’ Ο Θεός δεν είναι κακός και ούτε είναι Αυτός που μου πήρε τα κορίτσια. Δεν αποφασίζει πότε θα πεθάνεις εσύ και πότε εγώ. Ο Θεός δεν ανακατεύεται με τέτοιον τρόπο στη ζωή μας. Τα παιδιά μου έφυγαν μόνα τους – δεν άκουγαν το σώμα τους και τις συστάσεις και όταν πήγαμε στον γιατρό, ήταν πια πολύ αργά. Αν και υπάρχουν ώρες που κοιτώ φωτογραφίες και βάζω τα κλάματα, δεν φοράω μαύρα και κάνω με δύναμη και πίστη πολύ κουράγιο γιατί νιώθω πως Εκείνος μου κρατά το χέρι και με στηρίζει στον μεγάλο πόνο. Αντιμετωπίζω τη ζωή όπως έρχεται».
