19 Μαρτίου 2019 15:26
Περπατώντας πλάι στη θάλασσα και μαγεμένος από την ηρεμία του τοπίου, δίπλα στον Ιερό Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου Βόλου, τα βήματά μου με οδήγησαν σαν από διαίσθηση στο «Αλάτι».
Τα τραπεζάκια, ξύλινα και παραδοσιακά, έμοιαζαν σαν να ανήκαν από πάντα σε τούτη την παραλία. Σαν να είναι εδώ τόσο καιρό όσο και αυτοί οι βράχοι που τους χαϊδεύει χρόνια η αλμύρα. Αμέσως ένοιωσα ότι βρίσκομαι σε περιβάλλον οικείο.
Ο κύριος που με πλησίασε για να με εξυπηρετήσει μου φάνηκε σχεδόν γνωστός…. Τσιπουράκι; με ρώτησε, και το ένοιωθα ήδη αγνό και καθαρό να μου απαλύνει τον ουρανίσκο. Τι πιο ωραίο αυτή τη στιγμή , σκέφτηκα, και αμέσως συμφώνησα μαζί του. Πραγματικά , το τσιπουράκι μου ήταν υπέροχο κι όσο για τα συνοδευτικά μεζεδάκια… νομίζω ότι το πιο δύσκολο είναι το ποιο θα ξεχωρίσω!
Μμμ… τι να ζητήσω άλλο άραγε αυτή τη στιγμή; σκέφτηκα. Καλό φαγητό, αγνό ποτό δίπλα στη θάλασσα και τίποτε άλλο! Κοίταξα προς το εσωτερικό του μαγαζιού . Ευρύχωρο, καθαρό και ζεστό.
Πως να ήταν άλλωστε, αφού από τη θέση του και μόνο το «Αλάτι» αποτελεί φυσική συνέχεια της περιοχής. Ο κόσμος έμπαινε κι έβγαινε χαμογελαστός και οι φωνές με γέλια από τις παρέες σκέπαζαν κάθε άλλο ήχο. Τελείωσα με λαιμαργία τα δυο μου τσιπουράκια, απόλαυσα τα πεντανόστιμα συνοδευτικά μεζεδάκια μου και αποχαιρέτησα πλήρης κι ευχαριστημένος τον χαμογελαστό μου σερβιτόρο.
Οικονομικά ήταν «σκέφτηκα», αλλά και διαφορετικά να ήταν, πάλι θα άξιζε. Νωχελικά οδήγησα τα βήματά μου ξανά προς τον Άγιο Κωνσταντίνο. Τελικά είχε δίκιο αυτό που μου έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή πάνω στον κατάλογο του καταστήματος
