Κουρής-Τοπαλίδου:Στα δικαστήρια για το διαζύγιο
Κόντρα στα δημοσιεύματα που ήθελαν να βάζουν στην σχέση τους νέα θεμέλια και να “παγώνουν” το διαζύγιο, εμείς μαθαίνουμε δυστυχώς ακριβώς το αντίθετο για τον ηθοποιό Νίκο Κουρή και την […]
9 Απριλίου 2022 13:05
Αλεξάνδρα Τσόλκα: Η σπαρακτική ανάρτηση της για τον θάνατο της μητέρας της.
Διαβάστε αναλυτικά την ανάρτηση της δημοσιογράφου:
“Σα δυο νύχτες και δυο χρονια, πίσω, ηταν, που για μένα τελειωσε ο τόπος, δεν έχει στοργή, σα να θαμπωσε ο ηλιος και να μακρυνε καθε έννοια πατρίδας.
Δεν έχω χάδι πια, ούτε αισθηση πως με περιμένουν, μ’ αγαπουν χωρις όρους και πως οσμίζει τ’ αγαπημενο μου φαγητο και καλωσοριζει το ψυγειο την κάθε μου αδιακρισια.
Τέλος η μυρωδια απο ροζ πούδρα και η μονη φιλαρεσκεια απο σκουρο κοκκινο κραγιον, ουτε πολυ λιπαρο, αλλα ουτε και σκληρό και καθαριοτητας σαν απο βαμβακερό που
απλώθηκε στον ήλιο και απο γλυκα που με το χρονο σταματησες να φτιαχνεις, σα ραβανι και σαβαρέν και καρυδοπιττα και ρολο με φρούτα και μπακλαβάδες με φυλο χειροποιητο.
Και εργόχειρα – εργα τεχνης και τάξη και ωαιοτητα και φωτογραφιες εποχής απο στιγμές μοιραίες και οι αγαπες σου και οι κολονιες -οι παλιομοδίτικες, που σε πείραζα και έλεγα “αλλαξε” τις-, η Τόσκα, η Αναϊς, η Λούλου.
Και το χιούμορ σου αδυσωπητο και η αγαπη σου ακομη πιο μεγαλη νυστεριά γιατί ποτε δεν θα υπαρξει αλλη.
Και οι μουσικες σου φυλαγεμενες στο συρταρι σου -σα μυστικό- με μαντηλια και κάρτες. Βέμπο, Χατζηδακις, Λουδοβίκος των Ανωγίων.
Δε χόρευες. Τραγουδούσες δειλά “μια βοσκοπουλα αγαπησα” και “πέρα στους περα κάμπους” και εμοιαζε να πετα η ψυχούλα σου σ αυτους τους κάμπους, απάνω – απάνω.
Ειχες χρυσαφικά και ασημια και μαργαριτάρια, μα φυλαγες, πως και τι, ενα εφηβικο κολιέ απο κοχυλακια ταπεινά.
Κατι φωτογραφιες κοριτσιστικες με ωραια φορεματα σε θεσπαίσιο σώμα, όλο συστολή, που λες και έβαφε ροζ τα μαγουλα στο ασπρομαυρο της εκτυπωσης.
Μια ιστορία, που παιδάκι, εσυ, έκανες το λευκο σου καπελάκι με τις κορδέλες, βαρκούλα σε ενα ποταμακι και τ αφησες να ταξιδεψει και σε μάλωσαν…
Και ένα γραμμα απ το μπαμπά, με μια καρτα ροζ και δυο καρδιές. Και η φωτογραφια σας απο το νυφικο ταξίδι. Εσυ με λευκο παλτο και τακουνια – καρφια, καθιστη.
Εκεινος όρθιος με μαυρα και ενα τσιγαρο στα λεπτα του δαχτυλα, όπως πάντα. Και η ζωή μπροστα… και η τωρα πουθενα…
και η απουσία σου να γεμιζει στεναγμο το συμπαν όλο ΜΑΝΑ μου και ουτε κανείς,
πουθενα και ουτε τοπος και ουτε ώρα θα τελειωσαν αυτό το χωρίς ηλικίες αίσθημα: Ορφάνεια… γαμημένη, ορφάνεια… ΜΑΝΑ μου.