Ανδρέας Γεωργίου: «Όσο μεγαλώνω υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι πολύ μόνος μου»

Ο Ανδρέας Γεωργίου στην πρόσφατη συνέντευξή του έκανε λόγο για τα προβλήματα που αντιμετώπισε λόγω της προφοράς του στο ξεκίνημα της καριέρας του. Τα οποία όμως τον βοήθησαν να αρχίσει να δημιουργεί τα δικά του σίριαλ

Σκέφτηκες ποτέ «κοίτα να δεις! Κάποτε συμμετείχα ως παίκτης σε ένα talent show και τώρα είμαι σε ένα άλλο κεντρικός παρουσιαστής»;

Έχουν περάσει 17 χρόνια από τότε, είναι σαν να συνέβη σε μια άλλη ζωή. Καμιά φορά σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια… Πάντως, το είπαμε και παρασκηνιακά μεταξύ μας «κοίτα πώς τα φέρνει η ζωή». Από εκεί και πέρα, σίγουρα μπορώ να μπω και στις δύο πλευρές. Και στη θέση του κριτή –γιατί και εμείς για τις σειρές μας οντισιόν κάνουμε και βλέπουμε κόσμο– και να νιώσω τα παιδιά και το άγχος τους.

Στον εαυτό σου λες συχνά «μπράβο»;

Νιώθω περήφανος, ναι. Γιατί δεν μου έβαλε κάποιος πλάτες και πάτησα πάνω για να ανέβω. Έναν πατέρα ψαρά είχα και μια μητέρα που μεγάλωνε τα παιδιά της μέσα στο σπίτι. Οικονομικά είχαμε μεγάλες δυσκολίες. Δηλαδή, υπήρχαν φορές που ευτυχώς που ήταν ψαράς ο πατέρας μου για να φάμε ψάρι! Είχαμε τα απαραίτητα – ούτε υπερβολές ούτε χλιδή ούτε πολυτέλεια στη ζωή μας. Αλλά μεγαλώσαμε με πολλή αγάπη και περήφανοι για αυτό που ήταν οι γονείς μας. Το πιο σημαντικό ήταν πως μας έμαθαν να είμαστε δεμένοι και να αγαπάμε, να συγχωρούμε, να σεβόμαστε.

Λόγω καταγωγής ή της κυπριακής προφοράς σου αντιμετώπισες, στην αρχή τουλάχιστον, περίεργα βλέμματα;

Ερχόμενος στην Ελλάδα είχα φοβερό θέμα με την προφορά μου. Και το δούλεψα πάρα πολύ με μαθήματα ορθοφωνίας. Ακουγόταν πολύ έντονα ότι ήμουν Κύπριος, δεν μπορούσα να προφέρω κάποιες λέξεις, είχα μεγάλη δυσκολία, είναι η αλήθεια. Και αυτός είναι και ο λόγος που δεν περίμενα ότι θα με πάρει κάποιος σε δουλειά, ειδικά σε σίριαλ… Για αυτό και δημιούργησα τα δικά μου σίριαλ, για να μπορώ να παίζω!

Ένιωσες κάποια στιγμή ότι η προσωπική σου ζωή μπαίνει σε δεύτερη μοίρα λόγω της δουλειάς;

Ναι, το προσωπικό κομμάτι είναι κάτι που θυσιάστηκε λόγω της δουλειάς –πολύ συνειδητά– και δεν σου κρύβω πως όσο μεγαλώνω υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι πολύ μόνος μου. Και κάπου έχει αρχίσει να χτυπά το καμπανάκι «δώσε μεγαλύτερη έμφαση στα προσωπικά σου!». Βέβαια, αυτά δεν μπορείς να τα προγραμματίσεις. Συμβαίνουν! Οπότε, ναι, θα ήθελα να μου συμβεί ένας έρωτας και, επειδή είμαι και των άκρων, θα ήθελα να έχει πάθος. Να τα έχει όλα μέσα. Αλλά αυτό είναι θέμα timing και του πώς θα ταιριάξεις με έναν άνθρωπο.

Μέχρι πού έχεις φτάσει για έναν έρωτα;

Έχω κάνει πολλές τρέλες. Όταν ερωτεύομαι, χάνομαι. Για αυτό και αρκετές φορές κάπως έβαλα ένα τείχος και προσπάθησα να τραβηχτώ πίσω από καταστάσεις… Θα σου πω απλά πως οι μόνες στιγμές που υπήρξα κάπως «ανεύθυνος» επαγγελματικά –και αυτό να το βάλεις σε εισαγωγικά– ήταν οι στιγμές που ήμουν ερωτευμένος. Δεν έχει συμβεί πολλές φορές στη ζωή μου να ερωτευτώ, αλλά όταν ερωτεύομαι τα δίνω όλα…

Ως παραγωγός έχεις μάθει πια να αντιλαμβάνεσαι τις παγίδες της δουλειάς, να ελίσσεσαι όπου χρειάζεται και να κάνεις καλά deals;

Νομίζω ότι κάθε χρόνο μαθαίνω και περισσότερα. Δε γίνεται χωρίς να κάνεις τα λάθη σου και να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο. Στο παρελθόν ας πούμε, πήγαινα να υπογράψω συμβόλαια χωρίς δικηγόρο. Αυτό ήταν ένα τεράστιο λάθος και είχα χάσει και πολλά χρήματα τότε. Είχα φτάσει στο σημείο να βάλω υποθήκη το σπίτι μου.

Δεν το είχα κληρονομήσει, αλλά το είχα αγοράσει με το έπαθλο από το Dream show. Θυμάμαι ότι πάντα η γιαγιά μου μού έλεγε «να έχεις μια στέγη πάνω από το κεφάλι σου». Και χρειάστηκε να το βάλω υποθήκη για να μπορώ να ξεπληρώσω τους συνεργάτες μου. Ήταν στα αρχικά μου βήματα, ακριβώς την προηγούμενη σεζόν πριν από το Μπρούσκο.

Ήταν μια ιδιαίτερα αγχωτική περίοδος της ζωής σου αυτή;

Να σου πω την αλήθεια, δεν αγχώνομαι. Από μικρό παιδί πίστευα ότι θα τα καταφέρω και σκεφτόμουν πάντα θετικά. Η αποτυχία δεν με έριχνε, με πείσμωνε.

Πηγή: Οκ-Φανή Πλατσατούρα