15 Μαΐου 2022 11:30
«Η Αμάντα Γεωργιάδη ήταν μια αξιοπρεπέστατη παρουσία σε επίπεδο εμφάνισης και σε επίπεδο τρόπου που τραγούδησε και σε επίπεδο τραγουδιού. Ήταν μια μπαλάντα που για την λογική της Eurovision, τα τελευταία χρόνια, θεωρείται αντιτουριστικό να πας και αν την πεις. Ακολουθήσαμε λοιπόν τη δύσκολη οδό και αφήσαμε ένα αισθητικό στίγμα. Είχαμε ένα ωραίο τραγούδι, αξιοπρεπές, με έναν Φωκά ως μόνιμο μάγο της διοργάνωσης να το αναδεικνύει.
Μόνο που σε όλη αυτή την εκτέλεση κάποια πράγματα το φρενάρισαν. Η ιδέα του Φωκά Ευαγγελινού είναι πάρα πολύ ωραία, μινιμαλιστική, οι καρέκλες λιώνουν. Η εκτέλεση δεν ήταν πάρα πολύ ωραία και χαίρομαι που από τον ημιτελικό στον τελικό άλλαξε λίγο.
Ένα νέο κορίτσι ωστόσο 25 ετών, έχοντας υποταχτεί στην ιδέα του τραγουδιού, μπορεί να το έλεγε και καλύτερα… μια πιο μεγάλη γυναίκα αυτό το πράγμα. Δηλαδή έχανε τη νεανικότητα του αυτό το πράγμα.
Ήταν πολύ μαντάμ! Κάτι για το οποίο δεν φταίει όμως ούτε η Αμάντα, ούτε το τραγούδι, ούτε τίποτα. Είναι έτσι η επιλογή».
