Συντάκτης: Newsroom
7 Αυγούστου 2022 09:25
Η Αννίτα Ναθαναήλ στη συνέντευξη που έδωσε στον Γιώργο Πράσινο για το περιοδικό Οκ, μίλησε για τη ζωή της αλλά και για την παρουσία της στην τηλεόραση.
Την πρώτη φορά που βρεθήκαμε από κοντά και ήρθε σπίτι μου ήμουν προετοιμασμένη ότι θα σφίξω τα δόντια και ότι δεν θα αντιδράσω ό,τι και να δω. Όταν συναντηθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο, αντέδρασα ακριβώς έτσι. Ήταν σαν να μην αντίκρισα καμία αξιοσημείωτη βλάβη επάνω της και παρόλο που διαπίστωσα ότι είχε πάθει τεράστια ζημιά, προσπάθησα να φερθώ εντελώς φυσιολογικά. Αυτό με πείσμωσε ακόμη περισσότερο και σκεφτόμουν μόνο πώς θα μπορούσα να τη βοηθήσω να βελτιώσει την εικόνα της. Βέβαια, ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν πίστευα ότι αυτό θα συνέβαινε τόσο σύντομα.
Προφανώς αυτοί που περιγράφεις δεν γνωρίζουν τίποτα για μένα και τη ζωή μου. Αντιμετωπίζω δυσκολίες, όπως όλοι, και δίνω καθημερινά τις δικές μου μάχες, γιατί αυτές δεν κάνουν διακρίσεις για κανέναν, είτε είναι οικονομικές είτε έχουν να κάνουν με ανθρώπους είτε θέματα υγείας. Από τον Απρίλιο μέχρι τα μέσα Ιουλίου ζούσα καθημερινά μέσα σε ένα νοσοκομείο δίπλα στον πατέρα μου, ο οποίος εξακολουθεί να παλεύει, αλλά ευτυχώς πλέον βρίσκεται στο σπίτι.
Πριν από 22 χρόνια, όταν γνώρισα τον Κρις, έφτιαξα τη δική μου οικογένεια, την οποία στήριζα οικονομικά για ένα μεγάλο διάστημα καθότι ο Κρις ήρθε στην Ελλάδα ως ξένος παίκτης, χωρίς να έχει ένα κομπόδεμα στην άκρη. Όταν σταμάτησε το πόλο και βρεθήκαμε ξαφνικά με δύο παιδιά, δυσκολευτήκαμε. Ευτυχώς ο Κρις αποφάσισε να κάνει επάγγελμα το χόμπι του με την τεχνολογία και εγώ επένδυσα στο όραμά του και έτσι γεννήθηκε η iRepair, στην οποία μπήκα ως συνέταιρος.
Μερικές φορές με φωνάζουν ακόμα Έλενα, κυρίως γιατί η Έλενα Ναθαναήλ ήταν μια γυναίκα-σύμβολο που έγραψε ιστορία και στο μυαλό πολλών το «Ναθαναήλ» είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το «Έλενα». Αν και ήταν εξ αγχιστείας δεύτερη ξαδέλφη του πατέρα μου, την είχα γνωρίσει σε μεγάλη ηλικία μαζί με την κόρη της, την Ίνκα. Γιατί δεν ήταν από τους συγγενείς που ο πατέρας μου είχε συχνή επαφή. Ήταν τόσο εκθαμβωτική, όχι μόνο ως παρουσία, αλλά και ως προσωπικότητα, ένας μύθος. Δεν είπαμε τόσα όσα θα ήθελα να έχουμε πει αλλά χάρηκα πολύ που τη γνώρισα.
Έχει κλείσει εδώ και πολύ καιρό. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν πάντα με το ένα πόδι στον χώρο αυτό και είμαι ευγνώμων για όσο διήρκεσε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι στην αρχή του Ciao ANT1, που ήταν ζωντανά κάθε Κυριακή, έπινα ένα σφηνάκι τεκίλα. Για να με βοηθήσει να βγω στον αέρα χωρίς να τρέμω σαν το ψάρι.
Η αλήθεια είναι ότι στη ζωή μου δεν σχετιζόμουν πάντα με αθλητές. Απλά ανακάλυψα σχετικά νωρίς ότι ο τρόπος ζωής μου ταιριάζει πολύ με εκείνον ενός αθλητή, που έχει και αθλητική παιδεία αλλά και αντίστοιχες συνήθειες. Ένα αυτοκινητικό ατύχημα στα 19 μου χρόνια, κατά το οποίο περπατούσα σε δρόμο του Παρισιού. Μου στοίχισε την ενδεχόμενη αθλητική μου πορεία στο βόλεϊ και με σημάδεψε με ένα διεγνωσμένο 4% σωματικής αναπηρίας. Παρ’ όλα αυτά, εξελίχθηκα σε γνήσιο παιδί της θάλασσας και απορώ πώς δεν κατέληξα να παντρευτώ ναυτικό ή ψαρά! (Γελάει.) Λατρεύω τη θάλασσα, είμαι ελεύθερη δύτρια εδώ και πολλά χρόνια. Και το να είμαι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας είναι το καλύτερο αγχολυτικό για μένα. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτα το στοιχείο μου.
Δεν είναι απαραίτητο αυτό, αλλά στην πράξη χρειάζεται μεγάλος αγώνας για να διατηρηθεί ένας γάμος τόσων χρόνων ζωντανός. Άλλωστε μερικές φορές κάποια πράγματα και καταστάσεις δεν κρίνονται μόνο από τις πράξεις μας. Το πιο σημαντικό για μένα είναι το αίσθημα της οικογένειας. Ο Κρις και τα κορίτσια είναι η οικογένειά μου και η απόλυτη προτεραιότητά μου. Είναι οι άνθρωποί μου, υπάρχει πραγματική αγάπη και αλληλοστήριξη.
