Αντιμετώπιση Υπογονιμότητας – Δρ Γεώργιος Λάμπος

Αντιμετώπιση Υπογονιμότητας

Συνεχώς ολοένα και περισσότερα ζευγάρια καταφεύγουν στον Ειδικό Αναπαραγωγής προσδοκώντας την γέννηση ενός παιδιού. Τα ζευγάρια προσπαθούν να διερευνήσουν την πιθανότητα να πάσχουν από κάποια αιτία ή πάθηση που οδηγεί σε υπογονιμότητα και να την θεραπεύσουν. Ο τελικός στόχος είναι πάντα η έλευση ενός παιδιού. Η καθυστέρηση του χαρμόσυνου νέου γεμίζει ανασφάλεια και άγχος το ζευγάρι που προσπαθεί, συχνά μέσα από αντικρουόμενες πληροφορίες, απόψεις αλλά και προκαταλήψεις, να βρει λύση στο σημαντικό αυτό πρόβλημα.
Η πιθανότητα σύλληψης σε ένα ζευγάρι που έχει τακτικές επαφές και δεν χρησιμοποιεί κάποιο αντισυλληπτικό μέσο είναι περίπου 23.9 % ανά κύκλο. Μετά από 6 μήνες αδιάλειπτων επαφών, η πιθανότητα σύλληψης φθάνει στο 71.4 % ενώ μετά από ένα έτος επαφών, διαμορφώνεται σε ένα αθροιστικό ποσοστό 85% ( η σχετική πιθανότητα σύλληψης ανά κύκλο μειώνεται όσο δεν επιτυγχάνεται αυτή καθώς αυξάνεται η πιθανότητα να υπάρχει κάποιο αίτιο υπογονιμότητας και χαρακτηριστικά, είναι 9.7% στον 12ο μήνα). Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ορίζει ως Υπογονιμότητα την αδυναμία επίτευξης κύησης μετά από ένα έτος επαφών και σε αυτή τη περίπτωση κρίνεται αναγκαία η διερεύνηση του ζευγαριού.
Η διερεύνηση θα αναδείξει αποκλειστική εμπλοκή του Γυναικείου παράγοντα σε ποσοστό 34%, του Ανδρικού αποκλειστικά σε ποσοστό 20%, ενώ σε 38% των περιπτώσεων θα υπάρχει κάποια εμπλοκή, σε διαφορετικό βαθμό και των δυο φύλων. Από το 72% των περιπτώσεων στις οποίες ανιχνεύεται εμπλοκή του Γυναικείου παράγοντα, είτε αποκλειστικά είτε συνδυαστικά με τον Ανδρικό , οι μισές περιπτώσεις αφορούν προβλήματα σχετικά με την ωορρηξία και την λειτουργία των ωοθηκών, 24 % αφορούν προβλήματα στις σάλπιγγες και οι υπόλοιπες έχουν να κάνουν κυρίως με την ύπαρξη ενδομητρίωσης και προβλημάτων σε μήτρα και γεννητικό σωλήνα. Σε ποσοστό 4 % ενοχοποιούνται άλλες ενδοκρινικές διαταραχές και κυρίως η ύπαρξη αυξημένης προλακτίνης, γεγονός που καθιστά σημαντική την διερεύνησή της.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι η αναμονή, στο πλαίσιο των τακτικών επαφών και η αντιμετώπιση των διαφόρων προβλημάτων που μπορεί να συμβάλουν στην Υπογονιμότητα, όπως οι διαταραχές ωορρηξίας, είναι το πρώτο βήμα για την αντιμετώπισή της. Αυτό φυσικά δεν είναι ανεξάρτητο από την ηλικία του ζευγαριού, πρωτίστως της Γυναίκας αλλά και του Άνδρα.
Στο πλαίσιο της θεραπευτικής αντιμετώπισης πλέον υπάρχουν αρκετά όπλα στην φαρέτρα μας, όπως η ενδομήτρια σπερματέγχυση, η φαρμακευτική διέγερση των ωοθηκών, η εξωσωματική γονιμοποίηση και μικρογονιμοποίηση με Εμβρυομεταφορά. Επίσης, εφαρμόζονται πρωτόκολλα εξωσωματικής με φυσικό κύκλο ή πρωτόκολλα με τροποποιημένο φυσικό κύκλο (mini IVF) καθώς και πιο εξειδικευμένες τεχνικές, όπως η διάνοιξη διαφανούς ζώνης (assisted hatching) και ο προεμφυτευτικός γενετικός έλεγχος (PGD).
Το είδος της θεραπείας, η δοσολογία, αλλά και ο συνδυασμός φαρμάκων σε αυτές τις περιπτώσεις εξατομικεύεται και προσαρμόζεται στις ανάγκες, αλλά και τις επιθυμίες, του ζευγαριού. Ο Ιατρός Αναπαραγωγής θα πρέπει να συζητήσει μαζί σας με λεπτομέρειες το πρόβλημά σας, τη χορηγούμενη θεραπεία και τις εναλλακτικές επιλογές και θα λύσει τυχόν απορίες σας.

Δρ Γεώργιος Λάμπος
Μαιευτήρας Γυναικολόγος, Ειδικός Αναπαραγωγής
Διδάκτωρ Γυναικολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών