Αντώνης Καφετζόπουλος: «Ο παππούς μου μπήκε σε καράβι στην Πόλη και δεν έφτασε ποτέ στον Πειραιά»

Ο Αντώνης Καφετζόπουλος ήταν ο χθεσινός καλεσμένος της Έλενας Κατρίτση στην εκπομπή Προσωπικά. Μίλησε για τα πρώτα χρόνια της οικογένειάς του στην Αθήνα, όταν ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη.

Αντώνης Καφετζόπουλος: «Ο παππούς μου μπήκε σε καράβι στην Πόλη και δεν έφτασε ποτέ στον Πειραιά».

Όταν ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη αντιμετώπισε προβλήματα στο σχολείο

«Οι εκ Πελοποννήσου καθηγητές είχαν πρόβλημα με μας τους ξενομερίτες. Με τα παιδιά αν ήξερες μπάλα όλα ήταν καλά».

«Ήμουν αριστούχος στο Δημοτικό. Μετά… καταστροφή». Ενώ χρησιμοποίησε τα Τουρκικά που γνώριζε για να κάνει μεταφράσεις ταινιών τούρκικων ταινιών για το χαρτζιλίκι του.

Η κατάθλιψη κυνηγά την οικογένειά του

«Υποθέτω ότι ο καλύτερος τρόπος να περάσεις ένα μήνυμα κανονικότητας είναι να πεις το μυστικό σου. Μην αποσύρεστε, μην κλείνεστε στο εσωστρεφές καβούκι. Καταρχήν απευθυνθείτε σε έναν ειδικό.

Ήξερα ότι ο παππούς μου έπασχε από μελαγχολία και πήρε ένα καράβι και πήδηξε πριν από ακριβώς έναν αιώνα. Μπήκε σε καράβι στην Πόλη και δεν έφτασε ποτέ στον Πειραιά. Εικάζεται ότι πήδηξε.

Ο πατέρας μου πέρασε από 2-3 χρόνια πολύ βαριάς κατάθλιψης. Το λένε οι ψυχίατροι αυτό ότι μπορεί να υπάρχει κληρονομικότητα»

Η απώλεια της μητέρας του πριν από έναν χρόνο

«Η μαμά μου, που “έφυγε” πέρυσι σε ηλικία εκατό χρόνων. Ήταν πάρα πολύ έξυπνη και εξαιρετικά καλή μαγείρισσα.

Κατά τ’ άλλα ήταν μια κλασική Κωνσταντινοπολίτισσα νοικοκυρά, με όλα τα καλά και τα κακά.

Υπερπροστατευτική, υπερμαμά, υπέρ… όλα αυτά. Δηλαδή ήταν αυτή 80 και εγώ 50 και με έπαιρνε τηλέφωνο να μου πει ότι κάνει ψύχρα σήμερα, να πάρω κάτι ζεστό μαζί μου.

Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος. Πέθανε, μπορώ να πω ξαφνικά. Είχε έναν καρκίνο στον θυρεοειδή που εξελίχθηκε πολύ γρήγορα, πολύ άσχημα. Τότε ήταν οι παρηγορητικές θεραπείες, θέλαμε να τον βοηθήσουμε να μην υποφέρει πολύ. Θυμάμαι το καλοκαίρι ήταν καλά και το φθινόπωρο είχαμε πρεμιέρα στο θέατρο Βρετάνια, κοίταξα απ’ τις κουρτίνες να βεβαιωθώ ότι είχαν καθίσει στις θέσεις τους και μου φάνηκε γερασμένος και άρρωστος. Και έναν μήνα μετά διαγνώστηκε.

Η μαμά μου ήταν αργό και τα τελευταία χρόνια βασανιστικό να τη βλέπεις αυτή την πολύ έξυπνη γυναίκα να είναι ανήμπορη και να έχει χάσει τη διαύγειά της. Τους ταλαιπώρησα πολύ και αυτό οφείλουν να κάνουν τα παιδιά στους γονείς. Ο ασφαλής τρόπος να αναπτύξεις την προσωπικότητά σου είναι να συγκρουστείς με τους γονείς και ό,τι αντιπροσωπεύουν. Ήταν συντηρητικοί»