Κουρής-Τοπαλίδου:Στα δικαστήρια για το διαζύγιο
Κόντρα στα δημοσιεύματα που ήθελαν να βάζουν στην σχέση τους νέα θεμέλια και να “παγώνουν” το διαζύγιο, εμείς μαθαίνουμε δυστυχώς ακριβώς το αντίθετο για τον ηθοποιό Νίκο Κουρή και την […]
Ο Αντώνης Κανάκης συντάσσει ένα κείμενο κόλαφο ενάντια στην έμφυλη βία. Στην καθημερινή αναπαραγωγή της και διαιώνισή της.
Αντώνης Κανάκης: «Εάν κάποιος «άντρας» πειράξει μια τρίχα από το κορίτσι μου… η φυλακή θα φαντάζει για αυτόν παράδεισος». Με μια ιδιαίτερα μακροσκελή δημοσίευση στο προφίλ του στο Facebook, ο Αντώνης Κανάκης, αποτυπώνει με λέξεις αυτό που όλοι έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας . Πως η έμφυλη βία δεν ρίζωσε ξαφνικά, έχει τομείς που τη θρέφουν κατά το δοκούν. Και τη θρέφουν για γενιές ολόκληρες.
«𝚳𝛊𝛂 𝛋𝛐𝛊𝛎𝛚𝛎𝛊́𝛂 𝛑𝛐𝛖 𝛉𝛆𝛒𝛊́𝛇𝛆𝛊 𝛐́𝛕𝛊 𝛔𝛑𝛆́𝛒𝛎𝛆𝛊 𝛋𝛂𝛊 𝛍𝛆𝛕𝛂́ 𝛑𝛂𝛒𝛂𝛅𝛐́𝛏𝛚ς, 𝛂𝛎𝛕𝛊𝛋𝛒𝛖́𝛇𝛆𝛊 𝛑𝛂́𝛎𝛕𝛂 𝛔𝛐𝛋𝛂𝛒𝛊𝛔𝛍𝛆́𝛎𝛈 𝛕𝛈 𝛔𝛐𝛅𝛆𝛊𝛂́ 𝛕𝛈ς.
2021 και το εκπαιδευτικό σύστημα απέχει ακόμη πολύ από το να παράγει ανθρώπους με πολιτισμό. Παιδεία, καλλιέργεια, ενσυναίσθηση, κριτική σκέψη, σεβασμό στη διαφορετικότητα
και ψυχική υγεία. Μάλλον το αντίθετο.
Γονείς, ακόμα και σήμερα, μεταφέρουν με απίστευτη άνεση, αδιαφορία και σε κάποιες περιπτώσεις περηφάνια. Τη σκυτάλη όλου του πακέτου και των δεινών της πατριαρχίας στα
παιδιά τους, αγόρια και κορίτσια.
Τα ΜΜΕ συνεχίζουν να προωθούν και να διαιωνίζουν με χίλιους δυο τρόπους, όλες τις παθογένειες της κοινωνίας. Αντικειμενοποίηση και ευτελισμός της γυναίκας, εξωτερική
εμφάνιση, διασημότητα με κάθε τρόπο, χρήμα, ρητορική μίσους, ρατσισμός. Και στη συνέχεια, υποκριτικά βγάζουν πύρινα κοινωνικά λογύδρια. Κατά της αντικειμενοποίησης της γυναίκας,
υπέρ της διαφορετικότητας κτλ…
Τα 11χρονα, 12χρονα, 13χρονα και ούτω καθεξής, ακούνε αποκλειστικά τραγούδια που εκτός από τα ναρκωτικά, τα όπλα και το έγκλημα. Αποθεώνουν και κάθε μορφής σεξουαλικής
αντικειμενοποίησης των γυναικών και βίας εναντίον τους και πολλοί γονείς πετάνε χαρταετό.
Μια ολόκληρη γενιά μεγαλώνει με μοναδικές αξίες το τρίπτυχο «εξωτερική εμφάνιση, διασημότητα, χρήμα». Χωρίς την παραμικρή κουβέντα για καλλιέργεια, εσωτερική ομορφιά,
αγάπη, συμπόνια, ενσυναίσθηση και ψυχική υγεία. Μια ολόκληρη γενιά δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αυτοφωτογραφίζεται όλη την ημέρα και να δημοσιεύει τις φωτογραφίες αυτές σε μια απολύτως ψεύτικη και απάνθρωπη μορφή κοινωνικοποίησης, όπου κανένας δεν ζει τη ζωή του για τον ίδιο και τη ψυχούλα του, αλλά για μία ανούσια, επιφανειακή, εφήμερη, σχεδόν στιγμιαία αποδοχή των άλλων. Φυσικά κανένας, μα κανένας δεν ασχολείται με το θέμα.
Νέα κορίτσια ασταμάτητα εκθέτουν όσο περισσότερο μπορούν τους κώλους και τα βυζιά τους. Σε όσο ευρύτερο και περισσότερο διψασμένο για κώλους και βυζιά κοινό και μετράνε την ευτυχία τους σε likes. Μην ασχολείστε, όλα καλά.
ΜΜΕ και διαφόρων ειδών «πρωταγωνίστριες», αμέσως μετά την δημόσια εικονογράφηση της εγκυμοσύνης τους. Ασχολούνται αποκλειστικά με τα πόσα κιλά χάσανε και πόσο γρήγορα τα
χάσανε. Αν το παιδί είναι καλά, αν η οικογένεια είναι ευτυχισμένη, αν προέκυψαν όμορφα συναισθήματα, προβληματισμοί, γνώσεις κτλ, ούτε λόγος. Πόσα κιλά χάθηκαν και πόσο γρήγορα.
ΜΜΕ ζουμάρουν στην κυτταρίτιδα, στις ρυτίδες, στην ηλικία. Πρωινές εκπομπές με άλλοθι την τέχνη του μασάζ, τρίβουν κώλους. Και σχολιάζουν από πάνω τους φουλ στα σεξιστικά
υπονοούμενα. Ρεπορτάζ του κώλου (κυριολεκτικά) με αφορμή τον τουρισμό. Σοβαροφανείς τηλεδημοσιογράφοι, υπό μορφή πειράγματος, προσβάλλουν και μειώνουν συνεχώς τις γυναίκες συναδέλφους τους.
Παιδιά και ενήλικες, ζουν σε έναν κόσμο με όλο και πιο απάνθρωπο, σκληρό και ανταγωνιστικό πρόσωπο. Σε ρυθμούς εξοντωτικούς και με τρομακτικές συνέπειες για την ψυχική υγεία. Ένας κυνικός, σκληρός κόσμος, όπου ο ρομαντισμός αντιμετωπίζεται πλέον ως γραφικότητα. Ένας κόσμος γεμάτος καταθλιπτικούς, αγχωμένους, διαταραγμένους, θυμωμένους, φοβισμένους ανθρώπους, μέσα στον οποίο μεγαλώνουν παιδιά και η ζωή συνεχίζεται κανονικά.
Παιδιά που μεγαλώνουν όλο και περισσότερο σε ακραία περιβάλλοντα αόρατης βίας. Συναισθηματικής εγκατάλειψης και αδιαφορίας ή στον αντίποδα, νευρικής υπερπροστασίας.
Και μεγαλώνουν ως δυστυχισμένοι ενήλικες που μισούν τη ζωή τους, τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους.
Τα υποτιθέμενα πνευματικά καταφύγια της αγάπης, οι οργανωμένες θρησκείες δηλαδή, συνεχίζουν να παίζουν παγκοσμίως τον πιο χυδαίο ρόλο προς τον σκοταδισμό. Τις ενοχές, το μίσος, τον μισογυνισμό.
Το βασικότερο δικαίωμα και στόχος του ανθρώπου, η ευτυχία, όχι μόνο έχει εγκαταλειφθεί. Αλλά το σύστημα έχει πείσει τον άνθρωπο και ειδικά τους νέους, ότι όλα τα συστατικά,
ιδανικά, αξίες κτλ. Που είναι απολύτως σίγουρο πως οδηγούν στην προσωπική δυστυχία, είναι αυτά που πρέπει να κυνηγάνε και αυτά που θα τους οδηγήσουν στην «ευτυχία».
Μια ολόκληρη γενιά είναι αποδεδειγμένα πλέον βουτηγμένη στην κατάθλιψη. Ως συνέπεια του εθισμού της στο μεγαλύτερο ναρκωτικό όλων των εποχών. Το πακετάκι ίντερνετ-social media.
Όλοι, απλά παρατηρούν το φαινόμενο σφυρίζοντας αδιάφορα.
Θεσμοί τοπικοί και παγκόσμιοι και πολιτικοί ηγέτες, αφήνουν στα χέρια ιδιωτικών εταιριών και στους ελάχιστους Ζάκερμπεργκ αυτού του κόσμου. Τον επί της ουσίας απόλυτο έλεγχο των
μαζικότερων και πιο ισχυρών μέσων κοινωνικοποίησης και όχι μόνο, που έχει βιώσει ποτέ η ανθρωπότητα.
Τα τμήματα μάρκετινγκ της ελεύθερης αγοράς, των προϊόντων, των υπηρεσιών και των κοινωνικών δικτύων, ανενόχλητα και απαλλαγμένα από κάθε είδους ηθική και κοινωνική ευθύνη, έχουν αναγάγει σε επιστήμη την επί της ουσίας λοβοτομή των κοινωνιών και ειδικά της νέας γενιάς και την μετατροπή των ανθρώπων από πολίτες σε καταναλωτές και από καταναλωτές σε αναλώσιμα προϊόντα.
Τα BACHELOR, τα GNTM, τα MY STYLE ROCKS, τα BIG BROTHER της καφρίλας και των βιασμών, τα SURVIVOR όχι της επιβίωσης αλλά του οφθαλμόλουτρου, παίζουν και θα παίζουν
κανονικά για να τα παρακολουθεί όλη η οικογένεια κάθε βράδυ και με περίσσιο θράσος, ακόμα και οι πρωταγωνιστές τους, τα τηλεοπτικά κανάλια που τα φιλοξενούν, οι καθωσπρέπει
δημοσιογράφοι των τηλεοπτικών σταθμών που τα φιλοξενούν, τολμούν να αρθρώνουν λόγο ενάντια στην αντικειμενοποίηση της γυναίκας, ενώ παράλληλα το ΕΣΡ ρίχνει πρόστιμα στο φιλί
των ομοφυλόφιλων και στην πολιτική σάτιρα.
Τα ΜΜΕ με εγκληματικό έλλειμμα κοινωνικής ευθύνης και με άλλοθι τη δήθεν ενημέρωση, βομβαρδίζουν ασταμάτητα την κοινωνία με αρνητισμό, ασχήμια, βία, θυμό, μόνο και μόνο για
να πουλήσουν τηλεθέαση, κλικς, φύλλα κτλ.
Η κοινωνία, οι θεσμοί, τα ΜΜΕ, το διαδίκτυο, οι γονείς, ο πολιτικός κόσμος, απλά και νομοτελειακά, θερίζουν όσα σπέρνουν και απολύτως υποκριτικά, αντικρίζουν πάντα
συγκλονισμένοι, σοκαρισμένοι και με αποτροπιασμό τη σοδειά τους, την οποία κατακεραυνώνουν δημόσια, ενώ παράλληλα σπέρνουν ξανά τους ίδιους σπόρους που θα οδηγήσουν σε νέο φαύλο κύκλο θύματος-θύτη-θύματος.
Έως την επόμενη σοδειά λοιπόν…
Και κάπως έτσι (γιατί όλα σχετίζονται και απολύτως ανόητοι όσοι νομίζουν πως δεν), στην καθημερινότητά μας. «Άντρες» δολοφονούν γυναίκες σαν να μην συμβαίνει τίποτα και ανέχετε τον θεό σας, επιλέγουν τη διατύπωση:
«𝚪𝚨𝚳𝚮𝚯𝚮𝚱𝚬 𝚮 𝚽𝚨𝚺𝚮» (αυτό είπε και όχι το «χάλασε η φάση» του επικρατούντος καθωσπρεπισμού) για να περιγράψουν το τί έγινε. Για να περιγράψουν τη δολοφονία μιας γυναίκας, μιας κόρης, μιας αδελφής, μιας μάνας από τα χέρια τους…
Και όταν αυτό συμβαίνει, όταν δηλαδή αυτό που έχει να πει ο 30χρονος δολοφόνος της κοπέλας για να περιγράψει τη δολοφονία της.
τότε να είμαστε σίγουροι ότι οριζοντίως και καθέτως «𝚪𝚨𝚳𝚮𝚯𝚮𝚱𝚬 𝚮 𝚽𝚨𝚺𝚮» 𝛋𝛂𝛊 𝛕𝛐 𝛔ύ𝛍𝛑𝛂𝛎 𝛍𝛂𝛇ί.
Υ.Γ. Α ρε μανάδες και πατεράδες αυτών των κοριτσιών… το μεγαλείο σας που έρχεται από άλλους κόσμους και εποχές. Είναι το μόνο φως σε όλο αυτό το σκοτάδι, αλλά είναι τόσο δυνατό που ίσως και να το νικήσει τελικά… Σε αυτό ελπίζουμε όλοι…
Προσωπικά, δεν ξέρω εάν θα μπορούσα να φανώ αντάξιος αυτού του μεγαλείου. Αντιθέτως, φοβάμαι πως εάν κάποιος «άντρας» πειράξει μια τρίχα από το κορίτσι μου (μόνο που το
σκέφτομαι παγώνει το αίμα μου). Αυτή τη στιγμή νιώθω πως θα του κάνω πράγματα που μόνο στις ταινίες τρόμου μπορείς να δεις. Και η φυλακή θα φαντάζει για αυτόν παράδεισος. Και
ίσως, αν μου δοθεί η ευκαιρία, μπορεί να του τα κάνω και για οποιοδήποτε άλλο κορίτσι πέραν του δικού μου… Για όλα τα κορίτσια και τις γυναίκες αυτού του κόσμου. Ξέρω πως δεν
είναι πολιτικά ορθό αυτό που διατυπώνω. Αλλά αυτή τη στιγμή αυτό νιώθω για όλους τους «άντρακλες» αυτού του είδους.»
