Αντώνης Κανάκης: «Όταν πέθανε ο μπαμπάς μου, μέσα μου πέθανα κι εγώ μαζί του»

«Όλα ήρθαν φυσιολογικά στη ζωή μου. Δεν έχω κανένα άγχος είμαι τρισευτυχισμένος με τα παιδιά μου. Τα παιδιά έρχονται στη ζωή σου και φέρνουν πολλά συστατικά μαγικά, την αβίαστη χαρά, τη λάμψη στα μάτια, ομορφαίνουν τον κόσμο μέσα στην ασχήμια που έχει ο κόσμος. Έχει όμως διπλή ανάγνωση όλο αυτό. Η πρώτη είναι ότι “τι όμορφα που ζω σε αυτόν τον καινούριο κόσμο που μου προσφέρουν αυτά τα πλάσματα”. Και από την άλλη σε πιάνει ένας προβληματισμός ότι πώς από αυτό καταλήγουμε σε αυτό το τοξικό; Τι χαλάει στην πορεία;

Όταν έρχονται τα παιδιά, αλλάζεις, ή βγάζουν στην επιφάνεια τον καλύτερο εαυτό σου. Μιλάω για τον εαυτό μου». Είπε ο Αντώνης Κανάκης στον Ιεροκλή Μιχαηλίδη.

Μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και την απώλεια του πατέρα του

«Οι γονείς μου ήταν θαυμάσιοι άνθρωποι. Η απώλεια του μπαμπά μου και η η γέννηση των παιδιών μου είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μου. Δεν μπορώ να περιγράψω πώς ένιωσα, πόσο μου στοίχισε, τον λάτρευα και τον λατρεύω, είναι ένα κενό, ένα ξερίζωμα, ένα πολύ σκληρό και βίαιο πράγμα που σε θυμώνει και λες “δεν μπορεί να στήνεις αυτή τη φάρσα, δεν μπορείς να δημιουργείς αυτούς τους αδιανόητους, ανθρώπινους δεσμούς και να έρχεται ένας θρόμβος και τέλος».

Τον θάνατο τον γνώρισα όταν πέθανε ο μπαμπάς μου, μέσα μου πέθανα κι εγώ μαζί του, και τη ζωή τη γνωρίζω ακόμα γνωρίζοντας τα παιδιά μου. Δεν πίστευα ότι μπορώ να αγαπήσω τόσο πολύ».

«Τη δέχτηκα κι εγώ αυτή την αγάπη, είχα ελευθερία, είχα εμπιστοσύνη και αγάπη πάρα πολλή, πολύ χαρά κι ασφάλεια».