Η Άντζελα Δημητρίου είναι έτοιμη να ρίξει μεγάλη βόμβα στην ελληνική showbiz. Η Λαίδη ήταν ιδαίτερα αποκαλυπτική σε συνέντευξή της στο περιοδικό «Πατρινόραμα» και τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Ρηγόπουλο.
Η Άντζελα Δημητρίου παρουσιάζει άγνωστες πτυχές της προσωπικής της ζωής. Παραδέχεται ανάμεσα στα άλλα ότι έβαλε σε δεύτερη μοίρα την Άντζελα, για χάρη της Δημητρίου. Αποκαλύπτει ότι υπήρξε στιγμή που παρακάλεσε την Παναγία για την Όλγα της. Ενώ προαναγγέλλει και την έκδοση της αυτοβιογραφίας της, με τον τίτλο «Δεν μου χαρίστηκε η ζωή!»
«Μεγαλώνοντας φτωχικά, αλλά με πολλή αγάπη, σε μια οικογένεια που ο στυλοβάτης του σπιτιού είναι ο πατέρας και νιώθοντας την απουσία του, εφόσον οι γονείς μου διάλεξαν χωριστούς δρόμους και μεγαλώνοντας παίρνοντας τον δικό του ρόλο, βοήθησα την οικογένειά μου. Μαζί με άλλα βιώματα που έχω περάσει, όταν κλείνω τα μάτια μου και σκέπτομαι τις αναμνήσεις, βγάζω τον πόνο στα τραγούδια μου! Θεωρώ λοιπόν, ότι έχω πονέσει πάρα πολύ στη ζωή μου!».
Αναφερόμενη στην πίστη της στο Θεό, η Άντζελα εξομολογείται τη στιγμή που παρακάλεσε την Παναγία για την κόρη της Όλγα.
«Πιστεύω ότι η πίστη του κάθε ανθρώπου είναι μέσα του. Οπότε για μένα έπαιξε και παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, μια ανώτερη δύναμη που με έχει προστατεύσει και με έχει βοηθήσει αρκετές φορές. Όταν λοιπόν είχα πρόβλημα στην εγκυμοσύνη μου στο δεύτερό μου παιδί και παρακάλεσα την Παναγία, με βοήθησε να φέρω στον κόσμο υγιή την Όλγα μου!»
Θυμάται με πόνο τη στιγμή που «έχασε τη γη» κάτω από τα πόδια της:
«Υπήρξε κάποια περίοδος στη ζωή μου, που ένιωσα ότι τα σιχάθηκα όλα και ότι τίποτα δεν με γέμιζε.
Ήταν το 2007 που έχασα τον αδελφό μου και τον πατέρα μου, με διαφορά τριών μηνών. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου…».
Όσο για το αν υπήρξαν περιπτώσεις που πιάστηκε αφελής και ευκολόπιστη, παραδέχεται ότι: «Σαν γυναίκα με ευαισθησίες, σίγουρα ναι, πιάστηκα! Άλλωστε, ποιος δεν κάνει λάθη; Θα ήθελα να γύριζα το χρόνο πίσω, στις εποχές που τα νυχτερινά κέντρα «δουλεύανε» πενταήμερα και επταήμερα. Αλλά συγκεκριμένα αφού με ρωτάς, στη δεκαετία ‘80-’90 και αυτό γιατί ο κόσμος τότε διασκέδαζε περισσότερο και δεν ήταν εγκλωβισμένος όπως είμαστε όλοι τώρα. Υπήρχε ελευθερία και η νύχτα μύριζε «γαρδένιες και καμέλιες».
Δεν παραλείπει επίσης να αναφερθεί και στις κατά καιρούς ανοίκειες επιθέσεις που δέχεται, σημειώνοντας:
«Ναι, έχω δεχθεί αρκετά πυρά κατά καιρούς από διάφορους, αλλά όπως έχω πει και παλαιότερα «το δένδρο που έχει καρπούς, αυτό πετροβολούν».
Σαν μάνα και σαν γυναίκα όμως, που έχω μεγαλώσει μόνη μου ένα παιδί και που είμαι από πολύ μικρή σε αυτόν τον χώρο, όσο και να με έχουν πληγώσει, έχω μάθει να προχωράω και να ξεπερνάω όλη αυτή την κακεντρέχεια και στην καλλιτεχνική και στην «προσωπική» μου ζωή, με το χαμόγελο το οποίο είναι η δύναμή μου».
Και σε μια αποτίμηση της πορείας της, παραδέχεται ότι θυσίασε κομμάτι της προσωπικής της ζωής, στο βωμό της λαμπρής καριέρας που πέτυχε: «Βεβαίως και έχω βάλει σε δεύτερη μοίρα την Άντζελα για χάρη της Δημητρίου, δηλαδή της δόξας μου και δεν μετάνιωσα γι αυτό. Γιατί μέσα από την Δημητρίου φτιάχθηκε μια λαμπρή καριέρα! Η Άντζελα μπορεί να είναι καθημερινή γυναίκα της διπλανής πόρτας και πάνω απ’ όλα μάνα!»
Τέλος, ανάμεσα στα άλλα, προαναγγέλλει ότι ετοιμάζει αυτοβιογραφικό βιβλίο στο οποίο θα γράψει πολλά.
«Θέλω και ετοιμάζομαι να βγάλω βιβλίο, άσχετα που πήγε πίσω για διάφορους λόγους, ίσως κάποια στιγμή να βγάλω ένα βιβλίο, εν ζωή φυσικά. Το όνομα αυτού «Δεν μου χαρίστηκε η ζωή!», όπως έχω και ένα τραγούδι μου με αυτό τον τίτλο.»