22 Απριλίου 2021 17:15
‘Αριελ Κωνσταντινίδη: Όταν λύεται ο σεβασμός, η εμπιστοσύνη και η ασφάλεια στο ζευγάρι, δεν γίνεται τα παιδιά να είναι μέσα στο ίδιο σπίτι.
Καμαρώνω πάρα πολύ τον εαυτό μου που μπόρεσα να ανταπεξέλθω σε αυτή μου την απόφαση, που πραγματικά μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Ήμουν μια γυναίκα που φοβόμουν πάρα πολύ, με το που παντρεύτηκα, πίστευα ότι θα με δεσμεύσει, το είχα ως φυλακή, ότι χαλάει η σχέση με τον γάμο, όμως ένιωσα ότι γίνομαι πελώρια, απλώθηκα.
Ήθελα τον γάμο και την οικογένεια, ήμουν πολύ ερωτευμένη, όχι μόνο με τον άντρα μου, με οτιδήποτε μας συνέβαινε, οπότε για να πάρω αυτή την απόφαση, ήταν μονόδρομος. Είμαι περήφανη που ήμουν τόσο αποφασιστική. Πρώτα απ’ όλα έβαλα τα παιδιά και την εικόνα που θα έχουν αργότερα για τη μητέρα τους. Λειτούργησα υπέρ των παιδιών μου, για τ’ αγόρια μου, καθώς είμαι υποχρεωμένη να είμαι μια μαμά τολμηρή, χωρίς φόβους, με το θάρρος της γνώμης και των επιθυμιών της και να τους προσφέρω ασφάλεια.
Ναι, εγώ πήρα την απόφαση, γιατί θεωρούσα ότι μπορεί να ήταν επιβλαβές για τα παιδιά.
Ναι, γι’ αυτό είμαι περήφανη. Το να μείνω στη σχέση για τα παιδιά είναι δηλητήριο, σε μια σχέση που οι γονείς δεν είναι χαρούμενοι, που υπάρχει φόβος στο βλέμμα, στις κινήσεις, που δεν έχεις την ελευθερία των επιθυμιών και των λόγων σου; Όταν λύεται ο σεβασμός, η εμπιστοσύνη και η ασφάλεια στο ζευγάρι, δεν γίνεται τα παιδιά να είναι μέσα στο ίδιο σπίτι.
Πάρα πολύ, κι είναι μεγάλο λάθος ν’ ακούς από επίσημα χείλη “κάνε υπομονή”. Δεν υπάρχει αυτό το θέμα στο ζευγάρι, υπομένω με ποιο σκοπό; Η υπομονή είναι λάθος στη σχέση, γιατί όταν μπαίνει, είναι το μεγαλύτερο δηλητήριο. Καλύτερα να χωρίζεις όταν τα παιδιά είναι μικρά, παρά μεγάλα. Νιώθω μεγάλη ασφάλεια με τον εαυτό μου, κι αυτό μπορώ να το παρέχω στα παιδιά μου, στα ζώα μου και σε όποιον. Έγιναν πολλά ωραία και σπουδαία πράγματα χάρη στον κορονοϊό, ευτυχώς που ήρθε μια συνθήκη για να μας βάλει σ’ αυτή τη διαδικασία. Το πάω βήμα-βήμα, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, καθώς πριν έκανα πάρα πολλά σχέδια.
Ναι και σε αυτό με βοήθησε η ψυχοθεραπεία. Σχεδόν 13 χρόνια είμαι στον δρόμο του να είμαι όσο περισσότερο συνειδητή, όλα τα κρυφά μου να βγουν στο φως, κι αυτό που σου δίνει, είναι να δεις τη δύναμή σου. Ό,τι έχω κάνει στο παρελθόν μου, δεν θεωρώ ότι ήταν λάθη, δεν γίνονται λάθη, αλλά τα άσχημα που θα σε φέρουν σ’ αυτό που χρειάζεται να πας και συνήθως γίνονται μέσα από πολύ πόνο. Οι μεγάλες αλλαγές έχουν πόνο.
Πάντα, ναι, αλλά ο εαυτός σου κρύβει πολλά σκοτεινά, χρειάζεται κότσια για ν’ αποδεχτείς ότι έχεις πολλές αδυναμίες. Έχω αλλάξει πάρα πολύ από τη στιγμή που έκανα τα παιδιά, ήμουν πάρα πολύ ανασφαλής, δεν είχα αυτοεκτίμηση, ήταν πολύ χαμηλή.
Φυσικά, δεν φταίει ο γάμος, η συνθήκη, εμείς οι άνθρωποι φταίμε.
Όχι, με τον πρώην σύζυγό μου έχω πολύ κακή σχέση, δεν χωρίσαμε καλά, ακόμα υπάρχουν πολλές εκκρεμότητες οικονομικές, θα πάμε στο δικαστήριο… Δεν είναι καλό αυτό… Αν ήταν αλλιώς, δεν θα χωρίζαμε. Αν ήταν να έχουμε ωραία σχέση, δεν θα υπήρχε λόγος να χωρίσουμε. Δεν είμαστε φίλοι, ακριβώς το αντίθετο, προφανώς, επειδή είναι πολύ έντονα τα συναισθήματα, γι’ αυτό και υπάρχει, ανάλογα την ανωριμότητα κάποιου ανθρώπου, γι’ αυτό και εκφράζονται πάρα πολύ άσχημα. Τα παιδιά νιώθουν και εισπράττουν αυτόματα τα συναισθήματα που έχουν οι γονείς μεταξύ τους. Δεν θα κάτσω να πω ψέματα, ούτε να παραπληροφορήσω, “αχ, πόσο αγαπάω τον μπαμπά σας”.
“Είναι ο μπαμπάς σας και γι’ αυτό τον αγαπώ”, όλα τ’ άλλα μπερδεύουν ένα παιδί. Υπήρξα ένα τέτοιο παιδί που μπερδευόταν, γιατί άλλα ένιωθα, άλλα άκουγα, άλλα έβλεπα… Τα ψέματα για να υπάρχει μια “βιτρίνα”, ήταν επιστημονικής φαντασίας. Για μένα ήταν πάρα πολύ ξεκάθαρο, αυτό που λέω να είναι στο μυαλό και στην καρδιά μου. Καμαρώνω για το διαζύγιο, γιατί ακόμα θα μπορούσα να είμαι μέσα στον γάμο και μέρα με τη μέρα να καταπίνω για τον εαυτό μου… Τον κατάπινα… Τον κατάπινα… Δεν έχεις κανένα περιθώριο όταν έχεις παιδιά. Είπε στο Λοιπόν.
