Αύγουστος Κορτώ: «Λίγο αφότου πήρα τα χάπια, κάλεσα τρέχοντας το ΕΚΑΒ»

Για τη μάχη με την κατάθλιψη, την αυτοκτονία της μητέρας του, τη δική του απόπειρα αυτοκτονίας αλλά και την προοπτική θεραπείας του προβλήματος μίλησε ο Αύγουστος Κορτώ.

O συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή της ΕΡΤ, «Στούντιο 4» και ήταν καθηλωτικός.

«Πέντε με έξι λεπτά αφότου πήρα τα χάπια συνειδητοποίησα ότι κακώς τα πήρα, ότι στην πραγματικότητα όσο κι αν υπέφερα από την κατάθλιψη υπήρχε ίσως ελπίδα και πήρα τρέχοντας το ΕΚΑΒ, το οποίο σε ένα πεντάλεπτο ήταν εκεί», είπε ο Κορτώ.

Και πρόσθεσε: «Διαπίστωσα όταν πήρα τα χάπια, παρότι λίγα λεπτά νωρίτερα πίστευα ότι δεν υπάρχει ούτε ψήγμα ελπίδας, ότι πάντα υπάρχει ελπίδα (…) πλέον υπάρχει όχι μόνο ελπίδα, υπάρχει αντιμετώπιση, υπάρχει προοπτική θεραπείας».

Για τη μητέρα του και τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, ο συγγραφέας ανέφερε: «Από τα 11 και μετά καταλάβαινα ότι οι απόπειρες (σ.σ. της μητέρας του) ήταν απόπειρες. Δεν ήταν μία ή δύο, μέχρι να κάνει την οριστική απόπειρα πρέπει να είχαν μεσολαβήσει τουλάχιστον άλλες δέκα.

Η μητέρα μου ήξερε, όταν πήρε γύρω στα 450 χάπια, ότι θα την έβρισκα εγώ».

Ο Κορτώ, ο οποίος έχει μιλήσει ανοιχτά εδώ και πολλά χρόνια για την ομοφυλοφυλία του, αναφέρθηκε και στον σύντροφό του Τάσο.

«Όταν γνωριστήκαμε με τον Τάσο ήμασταν και οι δύο έτοιμοι να δεχθούμε αγάπη. Ήταν ένα θαύμα, ένα θαύμα εξακολουθητικό θα έλεγα αφού κρατά είκοσι χρόνια. Ακόμα εντυπωσιάζομαι. Τι να σας πω, είναι φοβερή η μοναξιά του ανθρώπου που δεν λαμβάνει αγάπη.

Για ανθρώπους όπως εγώ που δεν κοινωνικοποιούμαι εύκολα, τα social μού έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους και να κάνω εύκολα φίλους. Μακάρι να είχα τέτοιους είδους προσβάσεις όταν ήμουν στο Λύκειο με όλα αυτά που περνούσα».

Περιγράφοντας τα εφηβικά του χρόνια, σημείωσε: «Η ομοφυλοφυλία μου στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στη Θεσσαλονίκη ήταν μία πηγή μοναξιάς και απομόνωσης. Δεν έβλεπα άλλα gay ζευγάρια, μεγάλωσα με τον τρόμο του AIDS, τον τρόμο της εpωτικής πράξης.

Το είχα πάρει απόφαση ότι θα είμαι μόνος και αυτό ήταν μία πηγή μεγάλου άγχους. Στη μάνα μου μίλησα έγκαιρα για την ομοφυλοφυλία μου αλλά ήταν σαν να μην άκουσε. Ο πατέρας μου το έμαθε αργότερα».