Όσο φθινοπωριάζει και κρυώνει ο καιρός τόσο οι μαζώξεις στα σπίτια ξεκινούν. Και αρχίζουν αυτοί οι γνωστοί μαραθώνιοι scramble, taboo,παντομίμα που τόσο απολαμβάνουμε. Και αυτές οι βραδιές μας φέρνουν κοντά,ανταμώνουμε γύρω από ένα τραπέζι.  Είναι βραδιές ταινίας ή Κυριακάτικα τραπέζια, γιορτές, κοινωνικές υποχρεώσεις γεμάτα γέλια και φωνές.

Κι όλα αυτά, τα ατελείωτα συμπόσια, που μας έλειψαν τόσο, τώρα που τα κορμιά κλείστηκαν μέσα σε ρούχα, αφού φάμε του σκασμού, περιλαμβάνουν να φάμε και κανένα γλυκάκι..Είναι κι αυτές οι στιγμές μέσα στη νύχτα που να, σα να σου έπεσε το ζάχαρο,σα να σου ήρθε μια λιγουρίτσα, σαν να ταιριάζει κάτι γλυκό στην “λαχτάρα” που νιώθεις από το θρίλερ που έβαλες να δεις, αφήνεσαι σε αυτή τη γευστική ζεστασιά που σου προσφέρει κάθε τι γλυκό..Αυτή η γλυκιά εθιστική ηδονή που σε τυλίγει σε κάθε μπουκιά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου. Και της δικής μου..Και τόσων άλλων..Κι είναι και τόσα τα είδη,τόσες οι επιλογές που βρίσκεις πάντα μια δικαιολογία να δοκιμάσεις και αυτό, και δεν έφαγες από το άλλο..Άλλωστε το καλοκαίρι είναι πια ξανά μακριά κι ο χρόνος να επανορθώσουμε αρκετός..Τα γλυκά συνοδεύονται από χαρά και γέλια. Σε όλες τις ευτυχισμένες στιγμές, είθισται να προσφέρουμε γλυκά. Στη γέννηση,το γάμο,την αποφοίτηση,την προαγωγή,τη νέα δουλειά, τα γενέθλια, τη γιορτή..Και γι αυτό έχει πάντα αυτήν την όμορφη θέση στη καθημερινότητά μας. Είναι “αυτό” που ευφραίνει την καρδιά όσο κι αν ενοχοποιείται συχνά για τα «αμαρτωλά» συστατικά του..Τα γλυκά μας φέρνουν κοντά, μας μελώνουν τις στιγμές. Και γινόμαστε συνένοχοι στο γλυκό έγκλημα με αυτούς που αγαπάμε. Συχνά θέλουμε να μοιραστούμε την πάστα, την τούρτα,το οικογενειακό παγωτό..Κι αυτή η ενοχή μας ενώνει πάλι. Σε ένα έγκλημα που θα κάνουμε ξανά και ξανά…Γιατί η αμαρτία είναι γλυκιά, πολύ γλυκιά..Εσύ..;Αντέχεις να αντισταθείς..;