Δήμητρα Παπαδοπούλου: «Πουλάει ο κακός ήρωας, ο καλός είναι και λίγο μ@@@@ας!»

Η Δήμητρα Παπαδοπούλου σε συνέντευξή της έκανε λόγο για τους έρωτες που έχει ζήσει, για τα χρόνια που η τηλεόραση είχε όραμα από τους δημιουργούς της, αλλά και για την ταύτιση των τηλεθεατών με τους κακούς ήρωες της οθόνης

Η Δήμητρα Παπαδοπούλου έχει επιλέξει τα τελευταία χρόνια να μην κάνει τηλεόραση γιατί νιώθει τις αλλαγές που έχουν γίνει στα κριτήρια των καναλιών να μην την καλύπτουν δημιουργικά. Έχει απορρίψει προτάσεις για πρωϊνή εκπομπή γιατί δεν θα μπορούσε να ξυπνά νωρίς. Ενώ θεωρεί πως ο κόσμος έχει ταυτίσει τους καλούς ήρωες με τους μ@@@@ες! Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου της, μίλησε για την πορεία της στην τηλεόραση και στο θέατρο και σχολίασε την επικαιρότητα της οθόνης.

«Έχω ζήσει τον έρωτα με όλους τους παλμούς και τις δονήσεις, όλο αυτό που μαζεύονται οι φίλοι και μιλάνε για τους έρωτες και την καψούρα τους και οι σχολές μένουν πίσω, τα βιβλία μένουν αδιάβαστα… Είναι μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων αυτή, παλιότερα νόμιζα πως είμαι μόνη μου εγώ, μια τρελή μέσα στο σύμπαν, αλλά είναι πολλά παιδιά που τρώνε έτσι τα χρόνια τους, με τις καψούρες, αναλύουν πάρα πολύ όλα αυτά που ζουν μέσα από έναν άντρα, μια γυναίκα, ενώ πίσω περιμένουν όλα τα υπόλοιπα». Δήλωσε η Δήμητρα Παπαδοπούλου.

Ο λόγος που δεν κάνει πια τηλεόραση

«Νιώθω πως σήμερα δεν υπάρχουν οραματιστές. Όταν έγιναν “Οι απαράδεκτοι” υπήρχε όραμα. Και δεν λέω για μας, αλλά για τους πιο πάνω. Όπως ο Γιώργος και η Φρόσω Ράλλη, που ήταν οι παραγωγοί. Τώρα νιώθω πως δεν υπάρχει όραμα και η πίστη πως έχουμε κάτι “ταξιδέψιμο”. Λέμε “πάμε να κάνουμε αυτό το σίριαλ που θα χτυπήσει το άλλο που πήγε καλά. Τι συνταγή είχε το άλλο που πήγε καλά;” Αυτό θα κάνουμε. Ξεκάθαρα αυτός είναι ο λόγος που δεν κάνω τηλεόραση».

«Υπάρχει ένα κοινό που τρελαίνεται με την υπόθεση της Πάτρας, οπότε “δώσε στον λαό αρρώστια”»

«Καταρχάς, δεν νιώθω καθόλου ωραία. Κατά τη γνώμη μου, συμβαίνουν δύο σοβαρά πράγματα. Το ένα είναι πως οι ειδήσεις λατρεύουν το μαύρο, οπότε κάνουν focus σε αυτό. Μιλούν για πραγματικά γεγονότα, αλλά με μια εγκληματολαγνεία που το φουντώνει όλο αυτό.

Η υπόθεση της Πάτρας, για παράδειγμα, είναι μια υπόθεση πολύ σοβαρή. Αλλά υπάρχει και ένα κοινό που τρελαίνεται με αυτή, οπότε «δώσε στον λαό αρρώστια». Το τραβάνε από τα μαλλιά γιατί βλέπουν ανταπόκριση. Παράλληλα, δεν υπάρχει κανένα focus γύρω από θετικά και δημιουργικά πράγματα. Ώστε να καλλιεργηθεί και ένα target group που να γουστάρει την ομορφιά.

Μετά από μια έρευνα που έχω κάνει, η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως ο κόσμος ασυνείδητα έχει ταυτιστεί με τους κακούς ήρωες από το σινεμά και το Netflix. Γιατί δυστυχώς ο άλλος, ο καλός ήρωας, ο Σπάιντερμαν, ήταν και λίγο μαλάκας. Ο κακός ήρωας, λοιπόν, με τα χρόνια έχει γίνει μεγάλο πρότυπο. Ήρθε και η καραντίνα που βοήθησε να βγει στην επιφάνεια ένας εαυτός νοσηρός. Κι αυτό πυροδοτήθηκε από το πρότυπο του κακού ήρωα που έχει καλλιεργηθεί από τη μυθοπλασία».

«Δυστυχώς πουλάει πολύ ο κακός, αρρωστημένος ψυχισμός. Είτε πρόκειται για ήρωες μυθοπλασίας στο Netflix είτε για αληθινούς κακούς που προβάλλονται μέσα από την ειδησεογραφαί. Γιατί ο κακός είναι αυτός που ανεβάζει την αδρεναλίνη. Και σε κάνει να νιώθεις μέσα σου πιο τακτοποιημένος και πιο καλός άνθρωπος. Το δικό σου πρόβλημα μηδενίζει εκείνη την ώρα μπροστά στο τέρας που βλέπεις και η δική σου ζωή. Που από πριν μπορεί να μην σε ικανοποιούσε, αρχίζει και φαίνεται μέχρι και νόστιμη. Αν τώρα ένας τέτοιος αρρωστημένος τύπος δεν είναι απλά ήρωας σε σειρά, αλλά είναι αληθινός, κάποιος που θα μπορούσε να μένει στο απέναντι σπίτι, είναι ακόμα πιο «κόλλημα». Είπε στο Οκ.