Συντάκτης: Newsroom
14 Σεπτεμβρίου 2022 17:15
Ο Δημήτρης Κολλάτος μίλησε στην εφημερίδα Espresso για τον θάνατο του γιου του, αλλά και την αυτοκτονία της Γαλλίδας συζύγου του Αρλέτ Μπομάν, η οποία δεν μπόρεσε ποτέ να δεχτεί το αυτιστικό παιδί τους και έδωσε τέλος στη ζωή της.
Κάνατε μεγάλο αγώνα και για τα αυτιστικά παιδιά…
Ο γιος μου ο Άλκης ήταν αυτιστικό παιδί. Η Ελλάδα έχει πετάξει στον Καιάδα τα αυτιστικά παιδιά. Τον γιο μου Αλκη ουσιαστικά τον «σκότωσαν» οι ίδιοι οι γιατροί. Τα αυτιστικά παιδιά δεν χρειάζεται να γίνουν καλά (πολύ δύσκολα γίνονται). Ζουν όπως έχουν γεννηθεί αλλά σε πολύ καλές συνθήκες διαβίωσης. Τα παιδιά αυτά, λοιπόν, το κράτος θέλει να τα βάλει σε ιδρύματα. Αυτό -στην ουσία- τα σκοτώνει!
Ο Αλκης ζούσε μαζί σας;
Ναι, μαζί μέναμε σε αυτό το σπίτι. Ο Αλκης ήταν η ζωή μου ολόκληρη, η πνοή μου, ο αέρας μου, η συντροφιά μου. Με τον θάνατό του πικράθηκα πάρα πολύ. Δεν έκανε ζημιές, δεν πετούσε τα βιβλία και ας έχω χιλιάδες μέσα σε αυτό το σπίτι!
Δύσκολο συναίσθημα, πάντως, ένας γονιός να θάβει το παιδί του…
Ο,τι πιο τραγικό. Είναι σκηνή από αρχαία τραγωδία. Τον έχω θάψει στην Αίγινα. Θέλω πριν πεθάνω να φτιάξω ένα εκκλησάκι και να τον θάψω στο κτήμα μου. Και εκεί δίπλα θέλω να με θάψουν και εμένα. Τον αγαπούσα πάρα πολύ τον Αλκη. Με καταλάβαινε και τον καταλάβαινα!
Ήταν δύσκολο να επιβιώνετε με τον Αλκη που είχε αυτισμό;
Για μένα δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Δεν ντρεπόμουν να είμαι μαζί του, όπως νιώθουν πολλοί. Η σύζυγός μου είχε πρόβλημα. Πίστευε πως είχε πολλές ευθύνες! Εκανα αγώνα για να δικαιωθούν όλα τα αυτιστικά παιδιά της χώρας μου. Το κράτος, όμως, είναι παράλογο. Κάποια στιγμή μού ζητούσε κάθε χρόνο και νέα χαρτιά για να αποδεικνύω ότι ο γιος μου είναι αυτιστικό παιδί. Είπα «άι στον διάολο» και δεν ξανασχολήθηκα με το κράτος. Το κράτος μού χρωστάει πολλά λεφτά από τον Αλκη. Αλλά δεν μπορώ πλέον να κυνηγάω φαντάσματα.
Ποιες ήταν οι πιο δύσκολες στιγμές που ζήσατε κατά τη συμβίωσή σας με τον Αλκη;
Οταν έφευγε από το σπίτι και δεν τον έβρισκα. Μια φορά το ‘χε σκάσει από το σχολείο, είχε πάρει το τρένο και είχε πάει στην Κηφισιά. Βγήκα τότε στα κανάλια και έτσι τον βρήκαμε!
Αληθεύει ότι η σύζυγός σας είχε αυτοκτονήσει;
Ναι, έτσι είναι η ιστορία. Αυτοκτόνησε γιατί δεν μπόρεσε να αντέξει τον Αλκη και ότι έχει γεννήσει ένα αυτιστικό παιδί. Ηταν Γαλλίδα. Είχε αγοράσει ένα ρετιρέ και έμενε εδώ και χρόνια στην Αθήνα. Ερχόταν, λοιπόν, και έβλεπε τον Αλκη. Κάποια στιγμή πήγε στη βεράντα, πήδηξε και σκοτώθηκε!
Και έγινε αυτό λόγω του Αλκη;
Δεν υπήρχε κανένας άλλος λόγος. Πικράθηκα πολύ με τον θάνατο αυτής της γυναίκας. Την αγαπούσα και την αγαπάω ακόμα πάρα πολύ. Για μια μάνα είναι πολύ δύσκολο να έχει αυτιστικό παιδί. Εγώ δεν είχα πρόβλημα κανένα. Με τον Αλκη ήμασταν φιλαράκια!
Νιώθετε μοναξιά;
Πολύ. Ζω σε ένα σπίτι με 10.000 βιβλία. Διαβάζω, διαβάζω αλλά δεν είναι συντροφιά αυτό. Κάπου τρελαίνεσαι. Το θέατρο μου λείπει, γιατί μου λείπει ο κόσμος του θεάτρου και η επαφή με το θέατρο.
Είστε πλέον 85 ετών. Σκέφτεστε να σκηνοθετήσετε την τελευταία σας ταινία;
Ναι, και θα είναι μια αυτοβιογραφική ταινία μέσα στο σπίτι μου. Θα μεταφέρω τις στιγμές που έζησα μέσα στη δύσκολη κατάσταση του κορονοϊού και πώς περνάει σαν φιλμ η ζωή μου μπροστά από τα μάτια μου. Μόνος, σε πέντε δωμάτια συντροφιά με τα βιβλία μου και οι στιγμές από τη ζωή μου. Θα αναφέρονται τα πάντα. Ισως αυτό είναι και το τελευταίο κεφάλαιο του Δημήτρη Κολλάτου.
Τον θάνατο τον φοβάστε;
Οχι. Τον σκέφτομαι απλά. Είμαι κοντά, άλλωστε. Σκέφτομαι τη διαθήκη που θα φτιάξω, σκέφτομαι πού θα αφήσω τα 20.000 βιβλία που έχω!
Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στον κόσμο;
Μήνυμα αντίστασης. Το κράτος δεν ανήκει στους πολιτικούς, αλλά στον λαό. Ο λαός πρέπει να τους κρίνει κάθε μέρα και να αποφασίζει για την τύχη του!
