Η εφημερίδα ΜΠΑΜ δημοσιεύει φωτογραφίες τα γράμματα που έστειλαν μαθητές και μαθήτριες στο Δημήτρη Λιγνάδης.
Τα γράμματα παρά το γεγονός ότι είναι γραμμένα από χέρι παιδιών σοκαρει ο τρόπος με τον οποίον εκφράζονται στον σκηνοθέτη
Μία μαθήτρια του Δημήτρη Λιγνάδη που τον γνώρισε σε ηλικία δέκα ετών του γράφει:
“Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου απλά σε χρειάζομαι… και το πρεζάκι την πρέζα του παραμύθα τη λέει. Εντάξει συμβαίνει στο 90% τωνσχέσεων αυτό το παρέ -δωσε. Αλλά μεταξύ μας δεν ήθελα να συμβεί.
Είναι άδικο δεν είναι; θέλω να πω ότι το 2000 και σόρρυ που γυρίζω πίσω εντάξει δεν είμαστε και ο Ρωμαίος και Ιουλιέτα του millenium -αν και γιατί όχι- με άγγιξες μία φορά ή δύο τότε σπίτι σου που μόλις είχες μετακομίσει και εγώ σαν τρελή ήθελα να πέσω στο κρεβάτι μαζί σου και να μην σηκωθώ ποτέ! Και εσύ το ήθελες το ξέρω το ένιωθα και αυτό είναι αληθινό.
Ο έρωτας είναι πάντα αληθινός. Δεν θέλω άλλο να πενθώ για σένα. Ντρέπομαι πάρα πολύ για όλα αυτά που άφησα να συμβούν. Θα μπορούσα να σε αγαπώ είμαι σίγουρη. Εσένα μόνο εσένα.
Σε ξέρω πολύ καλά και θα μπορούσα να σε αγαπώ. Να σε ακούω πραγματικά. Που ποτέ δεν το έκανα. Τρεις φορές σε βρήκα και σε έχασα δεν ξέρω τι θα γίνει από δω και πέρα. Μάλλον τελείωσαν όλα…
Και σε άλλο απόσπασμα γράφει:” Παρόλο που είσαι τόσο κακός και εγωκεντρικός και ανώμαλος και Νάρκισσος όταν αγαπάς είσαι αγνός. Δεν είμαι τόσο χαζή να κόψω τις φλέβες μου για σένα. Δηλαδή θα τις έκοβα ευχαρίστως το 2000 και πού ξέρεις μπορεί να ξανασυναντηθούμε… και δεν είναι στο χέρι μου από ότι καταλαβαίνω.
Και τι έλεγα; Αααα ναι μπορεί και να ξανασυναντηθούμε.. Λέω και να σε ερωτευτώ πάλι όπως τότε και να πέσω και από το μπαλκόνι κτλ αλλά τώρα δεν έχει νόημα”…