Δημήτρης Ουγγαρέζος: Η απώλεια των γονιών του και η άγνωστη πρώτη δουλειά του

O Δημήτρης Ουγγαρέζος έχει στρέψει πολλές φορές πάνω του τους προβολείς της δημοσιότητας κατά το τελευταίο διάστημα.

O παρουσιαστής Δημήτρης Ουγγαρέζος είναι από τους πιο καταξιωμένους στον χώρο της τηλεόρασης, ενώ φέτος συνεργάζεται με την Ελένη Μενεγάκη στο MEGA.

Γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 1980, κατάγεται από την Κάλυμνο και το Καστελλόριζο ωστόσο μεγάλωσε στο Νέο Φάληρο. Σπούδασε στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακό στην Πολιτική Επικοινωνία στη Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου.

Μετά το πέρας των σπουδών του άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με τις δημόσιες σχέσεις. Υπήρξε μέλος της ομάδας επικοινωνίας του Σάκη Ρουβά κατά την διετία 2006-2007, ενώ σε αυτό το κομμάτι συνεργάστηκε και με άλλες εταιρείες.

Στις 19 Οκτωβρίου 2019, άφησε την τελευταία της πνοή η μητέρα του Ουγγαρέζου, νικημένη από τον καρκίνο. Μάλιστα, δέκα μήνες πριν, είχε χάσει και τον αγαπημένο του πατέρα.

«Ήταν η πρώτη απώλεια που αντιμετώπισα στη ζωή μου. Δεν έχω βιώσει άλλη και δεν ήξερα πως είναι. Όλο αυτό με ‘μαύρισε’. Με το πέρας του χρόνου, όταν θα ηρεμήσω, θα κάτσω και θα το αναλύσω, θα το αφήσω να με οδηγήσει μόνο του», είχε δηλώσει ο ίδιος.

Σε συνέντευξη που έδωσε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου είπε: «Δεν με επηρέαζαν οι γονείς μου στη δουλειά αλλά ήταν η Αχίλλειος πτέρνα μου το να στεναχωριούνται. Μπορούσα να σταματήσω επειδή θα στενοχωριόνταν οι γονείς. Εγώ γενικά προχωράω στη ζωή μου και δεν κρατάω κακίες.

Είναι μία περίπτωση που στεναχώρησε τους γονείς μου και αυτή δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Δεν σημαίνει ότι θα εκδικηθώ αλλά αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Κι ‘έφυγαν’ με αυτή τη στεναχώρια. Ήταν κάτι που συνέβη μπροστά τους, στην τηλεόραση εννοώ. Ήμουν και εγώ στενοχωρημένος. Ήταν πρόσφατο.

Δεν ήμασταν οικογένεια του να λέμε και να κάνουμε. Δεν ήμασταν της αγκαλιάς. Δεν τα καταφέρνω, δεν είμαι μάγκας, δεν είμαι δυνατός, είμαι κοτάρα. Δεν αντιμετωπίζω τον χαμό των γονιών μου. Έχω κλειστεί στην ασφάλεια της δουλειάς γιατί νιώθω οικεία, ξεχνιέμαι.

Δεν έχω καν θυμηθεί τα περιστατικά, δεν έχω ανοίξει φωτογραφικά άλμπουμ. Στο τέλος τους τα είπα. Της τα είπα κυρίως αλλά ήταν αργά. Είπα στη μητέρα μου αυτά που ήθελα να της πω αλλά ήταν αργά. Δεν μπορούσε να αντιδράσει, τα άκουσε όμως. Το ξέρω ότι τα άκουσε».