22 Φεβρουαρίου 2022 20:15
Δώρα Χρυσικού: «Φόβος υπήρχε και πάντα θα υπάρχει, αλλά προσπαθώ να διώχνω το φόβο κάθε μέρα».
«Είμαι καλός άνθρωπος και δεν έχω καμία σχέση με την Αρετή Καπερνάρου. Αυτός είναι ο ρόλος που μου δόθηκε, είμαι πολύ ευγνώμων και το υποστηρίζω καλά. Και μένα με εκνευρίζει. Κάποιες φορές που διαβάζω τα κείμενα γελάω ως πρώτη αντίδραση και μετά ζητάω συγγνώμη από τους άλλους ηθοποιούς για αυτά που θα τους πω». Είπε για τον ρόλο της στη Γη της Ελιάς.
«Το θέμα της γονεϊκής σχέσης είναι αυτό που ζεις ως καθημερινότητα, το πώς ζεις τον άλλον και εγώ είχα επίγνωση ότι προέρχομαι από δύο ανθρώπους που ήταν ελεύθεροι και δημοκράτες. Ενώ παρότι χώρισαν, ήμουν από τα παιδιά που δεν κατάλαβαν διαζύγιο».
«Στη μάνα μου οφείλω τα πάντα. Είναι η ασπίδα και το τόξο μου. Είναι ο τύπος που μου έμαθε να είμαι γυναίκα, άνθρωπος και πολίτης. Ενώ στον πατέρα μου οφείλω την αντίληψη για τον κόσμο, την πολιτική μου ύπαρξη, το ονειρικό».
«Η μητέρα μου έκανε τα πάντα, βρήκε τους γιατρούς, ρύθμισε όλα τα πρακτικά, μου άνοιξε το δρόμο για να γίνω καλά».
«Η δύναμη είναι κάτι πολύ σχετικό. Πολλές φορές την έχεις και δεν γνωρίζεις ότι την έχεις, άλλες φορές την ψάχνεις. Άλλωστε είναι στοίχημα, προορισμός ή ζητούμενο. Η εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς, συχνά είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας. Εγώ λόγω συνθηκών αναγκάστηκα να είμαι ανθεκτική, να παλεύω, να πέφτω και να ξανασηκώνομαι. Δεν μου χαρίστηκε τίποτα».
«Από την πρώτη μέρα που μπήκα στην αίθουσα του χορού, σε ηλικία τεσσάρων ετών, μου ανοίχτηκε ένας μαγικός κόσμος και ήξερα ότι θέλω να γίνω χορεύτρια.Η υποκριτική ήρθε ως σανίδα σωτηρίας» συμπλήρωσε. «Φόβος υπήρχε και πάντα θα υπάρχει, αλλά προσπαθώ να διώχνω το φόβο κάθε μέρα» κατέληξε.
