Συντάκτης: Newsroom
27 Νοεμβρίου 2022 09:32
«Σκέφτηκα μήπως θα ήταν προτιμότερο να φύγει ο Αλέξανδρος ξαφνικά, μέσα στον ύπνο του ή σε ένα τροχαίο δυστύχημα. Η αγωνία με σκότωνε και εμένα λίγο λίγο. Είχα ανάγκη το σοκ. Να σοκαριστώ. να θρηνήσω στο μέγιστο. Να πέσω στα πατώματα και να μη μπορώ να μαζέψω τα κομμάτια μου. Τώρα όμως, αισθάνομαι ευλογημένη που μας δόθηκε η ευκαιρία να το διαχειριστούμε και να προετοιμαστούμε μαζί. Η αρρώστια σε προετοιμάζει για την απώλεια. Χαίρομαι που μπορέσαμε να μοιραστούμε τα τελευταία λόγια αγάπης. Ανοίξαμε τις καρδιές μας και είπαμε τα ανείπωτα. Τελικά, έγιναν όλα όπως έπρεπε να γίνουν» λέει η Δώρα Τσαμπάζη σε αυτή την κατάθεση ψυχής και αποκαλύπτει την υπόσχεση που έδωσε στον εκλιπόντα σύζυγό της.
«”Θα μείνω δυνατή και θα μεγαλώσω τα παιδιά μας για να νιώθουν υπερήφανα για τον πατέρα τους” ήταν η υπόσχεσή μου στον Αλέξανδρο» εξομολογείται.
Στη συνέχεια της συνέντευξης η Δώρα Τσαμπάζη περιγράφει πως ξεκίνησε η περιπέτειά τους.
Όλα ξεκίνησαν όπως λέει, τον Αύγουστο του 2020 όταν ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης άρχισε να αισθάνεται μούδιασμα στο δεξί του πόδι. Κι ενώ στην αρχή δεν έδινε σημασία, αυτό το μούδιασμα επέμενε. Αυτή η επιμονή ήταν που τον έκανε να “ψαχτεί¨και κοντά στα Χριστούγεννα του ίδιου έτους ανακάλυψε ότι έχει όγκο στον αριστερό βρεγματικό λοβό του εγκεφάλου. Στις αρχές τις επόμενης χρονιάς μπήκε στο χειρουργείο με την ελπίδα ο όγκος αυτός να ήταν καλοήθης.
«Τελικά ήταν μεταστατικός. Διπλό το σοκ. Και καρκίνος και μετάσταση. Τέταρτο στάδιο όπως λένε…. Η οικογένειά μας, μόλις είχε γίνει τετραμελής, το μωρό ήταν έξι μηνών. Η κόρη, η Ελεάννα, προσκολλημένη στον πατέρα. Όλα ήταν περίπλοκα» περιγράφει σε άλλο σημείο η σύζυγος του Αλέξανδρου Νικολαϊδη, Δώρα Τσαμπάζη.
Στη συνέχεια, περιγράφει το διάστημα των πρώτων χημειοθεραπειών όταν για να βρίσκεται δίπλα στον σύζυγό της αποφάσισε να νοικιάσει ένα διαμέρισμα που έβλεπε ακριβώς στο δωμάτιο του συζύγου της ώστε να μπορούν μέσα από το παράθυρο να κοιτάζονται (λόγω κορονοϊού δεν επιτρέπονταν οι επισκέψεις στα νοσοκομεία) ενώ παράλληλα προσπαθούσε να βγάζει γάλα με θήλαστρο για να το στέλνει στη Θεσσαλονίκη για το νεογέννητο παιδί της.
Τον Απρίλιο του 2021 έγινε το δεύτερο χειρουργείο και ενώ για περίπου έξι μήνες είχαν αναθαρρήσει, μετά, ακολούθησαν οι μεταστάσεις σε άλλα όργανα και άρχισαν οι πόνοι στα κόκκαλα.
«Τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση, από τον Οκτώβριο του 2021» λέει η Δώρα Τσαμπάζη και συνεχίζει. «Η ελπίδα χάθηκε περίπου τον περασμένο Αύγουστο».
Σε άλλο σημείο, η δημοσιογράφος αποκαλύπτει πως ένα από τα πρώτα συναισθήματα που ένιωσε ήταν ντροπή. «Αισθανόμουν ντροπή. Δεν ήθελα να το μοιραστώ με κανέναν. Έλεγα ψέματα… Ο Αλέξανδρος το αντιμετώπισε με ταπεινότητα και σοφία. “Γιατί να ντραπώ; Δεν έκλεψα, δεν σκότωσα, αρρώστησα” έλεγε…. Μετά από καιρό η ντροπή μου μετατράπηκε σε περηφάνεια για τον άνθρωπό μου» και αποκαλύπτει πως απευθύνθηκαν σε ψυχολόγο για να μπορέσουν να διαχειριστούν την κατάσταση.
Όσο για το πως είναι σήμερα η ζωή της χωρίς τον Αλέξανδρο, η Δώρα Τσαμπάζη λέει, «Το σπίτι μας είναι Αλέξανδρος… Ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι έφυγε. Μπαίνω στο δωμάτιό του, κάθομαι στην πολυθρόνα και θέλω να του μιλήσω. Η μυρωδιά του πλανιέται στον χώρο, το ένιωσε και η κόρη μας που είναι 5,5 χρονών… Έρχονται στιγμές μέσα στη μέρα που θα πέσω, αλλά είμαι δυνατή. Ούτε ανέχομαι να με λυπηθεί κανείς».
