Έχω κλειστεί στο σπίτι, όχι λόγω κατάθλιψης, αλλά επειδή μπούχτισα από ένα πακέτο κοινωνικοποίησης που δεν με εξέφραζε ούτως ή άλλως.

Στο περιοδικό People και τη Φανή Πλατσατούρα έδωσε συνέντευξη ο Γιώργος Χρυσοστόμου, ο οποίος μίλησε για τους ψυχαναγκασμούς που έχει, ενώ όπως τόνισε είναι σε μια φάση που κλείνεται στο σπίτι του κι φυσικά λέει και το γιατί. Άμεσα από αυτή την συνέντευξη ο ηθοποιός δείχνει μια άλλη πτυχή του εαυτού του αν και πάντα θέλει να μιλάει μέσα από την δουλειά του και όχι τόσο για την προσωπική του ζωή. “Είμαι σε μια φάση που προσπαθώ να διαχειριστώ τη μοναξιά μου. Δεν βγαίνω, δεν πίνω, δεν ξενυχτάω, δεν έχω σχέση. Έχω κλειστεί στο σπίτι, όχι λόγω κατάθλιψης, αλλά επειδή μπούχτισα από ένα πακέτο κοινωνικοποίησης που δεν με εξέφραζε ούτως ή άλλως. Κάποια στιγμή πέρσι, τελειώνω την παράσταση Πέτρες στις Τσέπες του και βρίσκομαι μεταξύ Κηφισίας και Αλεξάνδρας. Σκεφτόμουν «Από εδώ δεν θέλω να πάω, από εκεί όχι, αποκλείεται». Συνειδητοποίησα, λοιπόν, ότι μόνο μέρος που μπορώ να πάω είναι το σπίτι μου. Και εκεί ήρθε το ερώτημα «Τι κάνουν οι άνθρωποι στο σπίτι μετά τη δουλειά;».

Εσύ τι έκανες εκείνη την περίοδο κλεισμένος στο σπίτι;

Κοίτα! Πέρασα ένα τρίμηνο ξεγυρισμένης φασίνας, ψυχαναγκαστικά. Καθάρισα μέχρι και τα πατάρια και, όταν δεν υπήρχε τίποτα άλλο να καθαρίσω πια, άρχισα να καθαρίζω τις αυλές και τα μπαλκόνια διάφορων φίλων.

Τώρα έχεις κάποιον ψυχαναγκασμό;

Τώρα προσπαθώ να τους αφήσω λίγο στην άκρη γιατί χρειάζομαι ενέργεια για την παράσταση. Βεβαίως, θα περάσω μια σκούπα το σπιτάκι κάθε πρωί πριν φύγω, έτσι; Βασικά αποκλείεται να φύγω και να μην έχουν γίνει κάποιες πρωινές δουλειές, όπως να στρώσω το κρεβάτι, να σκουπιστεί ο νεροχύτης από δροσοσταλιές και οπωσδήποτε να έχω μαγειρέψει. Υπάρχει και η λογική «Φίλε, χαλάρωσε, δεν θα καταστραφεί ο κόσμος αν εσύ δεν στρώσεις το κρεβάτι σου», αλλά έχω στη ζωή μου αυτή τη στρατιωτική πειθαρχία. Επειδή έχω πάει στρατό –και είμαι από τους λίγους ηθοποιούς που έχουν πάει–, το «σηκώνομαι, φροντίζω τον εαυτό μου, κάνω αυτές τις δουλειές» σε βάζει σε μια ρουτίνα ασφάλειας.

Άλλες τέτοιες καθημερινές ρουτίνες;

Μου αρέσει, για παράδειγμα, να κάνω τουλάχιστον δύο ντους την ημέρα αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι θεωρούν την προσωπική υγιεινή ψυχαναγκασμό. Κάποιος άλλος μπορεί να νιώθει ελεύθερος μέσα στο χάος, εγώ νιώθω ελεύθερος μέσα σε πλαίσια. Άλλος δεν πάει γυμναστήριο για δυο μέρες και νομίζει ότι έχει καταστραφεί όλο το πρόγραμμά του. Ε, το ίδιο παθαίνω κι εγώ με το στρώσιμο του κρεβατιού. Αυτός μπορεί να το ’χει λύσει το θέμα του κρεβατιού με μια καθαρίστρια, τη μητέρα του ή τη σύζυγό του. Εμένα μου αρέσει να το κάνω μόνος μου. Και, βεβαίως, το πλασάρω ως γοητεία. Αν ανοίξεις, για παράδειγμα, την ντουλάπα μου θα πεις«ουάου»! Είναι τα πάντα βάσει χρώματος. Και υπάρχει και πρακτική λύση σ’ αυτό: Φοράω επί δύο εβδομάδες μόνο μαύρα ρούχα, για να μπει στο τέλος ένα πλυντήριο με μαύρα. Τις επόμενες δύο εβδομάδες μόνο άσπρα. Έτσι, εξοικονομώ πλυντήρια, το οποίο σε τελική ανάλυση μου σώζει λεφτά.